Παρατηρώντας -ιδιαιτέρως τις τελευταίες ημέρες-, δημοσιεύσεις και την κριτική τοπικής ιστοσελίδας· τις αναρτήσεις σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης κάποιων -συγκεκριμένης και γνωστής τοποθέτησης- πολιτών, οι οποίοι την «εμπιστεύονται» και αναπαράγουν δημοσιεύματά της· αλλά και τις τοποθετήσεις παραγόντων και επικεφαλής δημοτικών παρατάξεων της αντιπολίτευσης, ένα είναι το συμπέρασμα: Η παρουσία του Λάμπρου Μίχου και της σημερινής Δημοτικής Αρχής, έχει οδηγήσει, όλους, όσους την αντιμάχονται να έχουν χάσει τ’ αβγά και τα πασχάλια.
Αυτό, μπορεί σε κάποιους να ακούγεται ευχάριστο και σε κάποιο βαθμό να είναι διασκεδαστικό, είναι όμως ολέθριο για την πόλη. Αφ’ ενός, γιατί αναδεικνύεται το γεγονός ότι, πέραν του Λάμπρου Μίχου και των στελεχών της παράταξής του, το παρόν πολιτικό προσωπικό στην πόλη δεν μπορεί να εισφέρει θετικά και δημιουργικά. Είτε γιατί δεν έχει την δυνατότητα είτε -και αυτό είναι το χειρότερο- γιατί αδυνατεί να αρθεί από την μικρότητα και τα αδιέξοδα που δημιουργούν οι εκλογικές αποτυχίες και ο ανεκπλήρωτος πόθος για κατάληψη της δημοτικής αρχής.
Είναι πρόδηλος ο φθόνος που επικυριαρχεί και δηλητηριάζει την σκέψη τους και ακυρώνει ακόμη και τις ελάχιστες θετικές σκέψεις που μπορεί να διαθέτουν.
Και ως μη έχοντες κάτι ουσιαστικό να πουν, αναλώνονται σε μικρότητες και παραληρηματικού τύπου επιθέσεις, ενώ, ταυτοχρόνως προκαλούν πλήξη σε όλη την πόλη. Έχουν καταλήξει βαρετοί, τοξικοί και οδηγούνται μαθηματικά στο περιθώριο. Η αντιπολίτευση που επιχειρούν να ασκήσουν βρίθει στρεβλώσεων της πραγματικότητας, ανακριβειών και ψευδολογίας.
Και βέβαια, υπάρχει και ο … γνωστός -και μη εξαιρετέος- δημοσιογράφος της ιστοσελίδας (αναρωτιέται κανείς, μήπως του έχουν συστήσει περιπάτους για λόγους υγείας), ο οποίος περιφέρεται στην πόλη -ως μη έχων άλλο, τι χρησιμότερο να κάνει- και φωτογραφίζει πράγματα που είτε είναι στον προγραμματισμό των υπηρεσιών και πρόκειται να πραγματοποιηθούν είτε πρόκειται για αδιασταύρωτες «πληροφορίες» και εικασίες διαφόρων μη σχετικών με τα θέματα ή εχόντων ιδιοτελείς σκοπούς.
Βέβαια, στο τέλος, την «πατάνε» όλοι μαζί, γιατί ο κ. Μίχος δεν είναι από εκείνους που αφήνουν στην τύχη τα πράγματα. Ακόμη και θέματα των οποίων δεν γνωρίζει όλες τις πτυχές, δαπανά χρόνο για να μάθει πριν πάρει αποφάσεις -μία όχι και πολύ συχνά απαντώμενη σε αιρετούς, αρετή.
Επί παραδείγματι, την Δευτέρα, η «ενημερωτική» ιστοσελίδα δημοσίευσε φωτό από την επισκευή που πραγματοποίησε η Τεχνική Υπηρεσία στην συμβολή των οδών Μαρίνου Αντύπα και Σίφνου. Εκεί, είχε καθιζάνει το έδαφος με συνέπεια την δημιουργία μιας επικίνδυνης «λακκούβας» στο οδόστρωμα. Λίγες ώρες μετά την κάλυψη από τα συνεργεία της Τεχνικής Υπηρεσίας, όπως είναι φυσικό, με την πίεση των οχημάτων η άσφαλτος στο σημείο αυτό «έκατσε». Κάτι που είναι αναμενόμενο και για αυτό οι τεχνικοί αφήνουν να πατηθεί και να συμπιεστεί το χώμα προκειμένου να πέσει η τελική επίστρωση. Αυτό είναι κάτι που το γνωρίζουν και παιδιά του νηπιαγωγείου.
Όμως, ο «δαιμόνιος ρεπόρτερ» ήταν εκεί και λίγες ώρες μετά την πρώτη παρέμβαση έβγαλε φωτό την λακκούβα λέγοντας ότι οι τεχνικοί του Δήμου έκαναν πρόχειρη δουλειά. Κούνια που τον κούναγε…
Και αυτό είναι ένα μόνο, μικρό παράδειγμα. Εν τέλει, η δυστυχής, αυτή ιστοσελίδα και ο συντηρητής της, έχουν καταλήξει ιστοσελίδα της αντιπολίτευσης. Δεν είναι κακό, στην Δημοκρατία οι επιλογές είναι σεβαστές. Αλλά, ας μην αυταπατάται και κυρίως, ας μην προσπαθεί να ξεγελάσει τους πολίτες. Δεν μπορεί!
Από την άλλη, ο τέως δήμαρχος έχει αναδειχθεί σε ιμάμη εκδίδοντας συνεχώς «fetwa», δηλαδή, ανακοινώσεις, με τις οποίες «κατακεραυνώνει» την Δημοτική Αρχή! Βέβαια, στα όσα του καταμαρτυρά ο νυν Δήμαρχος, κωφεύει. Παρά τις προκλήσεις ουδέποτε τόλμησε να παραστεί σε Δημοτικό Συμβούλιο προκειμένου να υπερασπιστεί τουλάχιστον την θητεία του. Σημειώστε, ότι έχει μόνον τρεις «σιωπηρές» και ολιγόλεπτες παρουσίες στα δημοτικά συμβούλια.
Παρά τις επανειλημμένες προσκλήσεις του Δημάρχου για δημόσια συζήτηση επιλέγει την τρομώδη εξαφάνιση. Επιλέγει να διασπείρει μέσω, «ανοικτών επιστολών», ψεύδη και να διαστρεβλώνει την πραγματικότητα.
Θα υπέθετε κάποιος ότι η απώλεια του δημαρχιακού θώκου τον οδήγησε σε απώλεια της ισορροπίας του και διατάραξε την κρίση του. Αλλά, έχει ειπωθεί: «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι»…
Το γεγονός, πάντως είναι ότι η σημερινή Δημοτική Αρχή δεν έχει αντίπαλο. Δεν έχει ουσιαστικά, καμία αντιπολίτευση. Γιατί αντιπολίτευση δεν γίνεται ούτε με φωτογραφίες και σχόλια αυτοθαυμασμού και αυτοϊκανοποίησης -όσο εθιστικός και αν είναι ο γλυκασμός της-, ούτε με πρωτάθλημα ψεύδους και διαστρέβλωσης -η οποία εν πολλοίς καταλήγει να αγγίζει τα όρια της διαστροφής.
Και επιχειρούν σύμπαντες οι αντίπαλοι της δημοτικής αρχής, να εφαρμόσουν μία γνωστή στρατηγική, εκείνη του «διαίρει και (ίσως) βασιλεύσεις». Επειδή γνωρίζουν ότι για τον Λάμπρο Μίχο δεν μπορούν να πουν το παραμικρό. Επειδή γνωρίζουν -και μάλιστα, πολύ καλά γιατί, οι σημερινοί επίδοξοι μνηστήρες του δημαρχιακού θώκου είναι όλοι τους μαθητές του Μίχου-, ότι δεν υπάρχει καμία σύγκριση μεταξύ αυτών και του Δημάρχου τόσο σε πολιτικό επίπεδο, όσο και στην ικανότητα σχεδιασμού, υλοποίησης πολιτικής και προγραμμάτων αλλά και ήθους, κύρους και εντιμότητας, επιτίθενται σε στελέχη της δημοτικής αρχής επικαλούμενοι είτε φαντασιώσεις είτε αστειότητες είτε επιδίδονται και πάλι στο αγαπημένο τους σπορ της διαστρέβλωσης και της παραποίησης των γεγονότων.
Αλλά, ας το καταλάβουν μια και καλή: Αυτή η δημοτική αρχή δεν «μασάει» από τέτοια. Είναι μία ομάδα ισχυρή, με συνοχή και αλληλοστήριξη, συσπειρωμένη γύρω από τον άνθρωπο που έκανε την Αγία Βαρβάρα πόλη που την ζηλεύεις. Και παρά την δεκαετή παρακμή που την υποχρέωσε η προηγούμενη διοίκηση, θα την κάνει και πάλι, «Πρώτη ξανά».
Αυτοί, ας ακολουθήσουν τον μοναχικό δρόμο της γραφικότητας και του περιθωρίου. Η πόλη προχωράει!
Διαβάστε επίσης
Μωραίνει Κύριος….
