Γράφει ο Ζβίγγλιος: Ένας, ένας όλοι θα πάρετε…

Μετά από αλλεπάλληλους χαρακτηρισμούς, αποθεώσεις εις το όνομα του φανταστικού (σε εμένα δηλαδή) ξοδεύοντας μελάνι οχτροί και φίλοι ήρθε η ώρα να τυπώσω την μουτσούνα μου σε αυτήν την φυλλάδα. Είμαι και εγώ νάρκισσος. Αρέσκομαι να φαίνομαι… η καλύτερα να ακούγομαι μετά από σχολαστική ανάγνωση.

Θα μου πείτε εγώ δεν έχω συμφέρον να εκλεγώ και για όσους δεν το έχετε καταλάβει, ούτε εργαλείο είμαι για να εκλεγούν άλλοι.
Δεν με κόφτει κάτι τέτοιο. Εγώ γράφω για να τα βγάλω από την ψυχούλα μου, και να μένει το όνομα μου χαραγμένο εις τους αιώνες.
Όχι πείτε μου, πώς θα αλλιώς θα ψάχνατε στην μηχανή αναζήτησης του κινητού σας το όνομα μου. Ούτε που θα ξέρατε ποιος είμαι. Ξέρατε; Ξέρετε;

Θα μου πείτε, ξέρατε κανέναν από αυτούς που ψηφίζετε κατά καιρούς. Κάποιοι κουμανταδόροι «εκδότες» έγραφαν για αυτούς, τους διαβάζατε στα καφενεία, σας ακούμπαγαν λίγο στον ώμο και οι ίδιοι… και αυτό ήταν! Παραβάν, ψηφοδέλτιο και φύγαμε.

«Γυναίκα ο Γιώργος θα βάλει το παιδί μας στο δήμο. Μου είπε να ετοιμάσουμε τα χαρτιά του»
Ποιος Γιώργος αγάπη μου; (σύζυγος)
Ο Δήμαρχος. (παραπλανημένος)
Και που τον ξέρεις εσύ τον Δήμαρχο; (σύζυγος)
«Έρχεται εκεί στο καφενείο. Του είπα τον πόνο μου και μου είπε ότι θα τα βολέψει.»
Όχι πείτε μου αν αυτός ο διάλογος ηχεί στα αυτιά σας. Αν ναι πάτε καλά.
Αν το παιδί σας έχει βολευτεί στον δήμο πάτε ακόμα καλύτερα. Αν όχι, ήρθε η στιγμή της εκδίκησης.

Έτσι λοιπόν ξεκινάνε όλοι οι στρατιώτες να πηδήξουν από το οχυρό της ανασφάλειας στην « ασφάλεια» της ψήφου που θα ρυθμίσει την ζωή τους.
Όλα αυτά πίσω από ένα μεγάλο παραβάν που δεν φαίνεται τίποτα.
Καθολική η εξομολόγηση αλλά χωρίς σιδεριές μπροστά από το πρόσωπο του ιερέα. Σταυρώνουν το ψηφοδέλτιο κάνουν και το σταυρό τους. Με τις υγείες σας παιδιά. Και του χρόνου να είμαστε καλά!

Την παραπάνω ευχή έκαναν και στον Θόδωρο όταν ασπάστηκε την Νέα Δημοκρατία. Δεξιός ο Θοδωρής; Τι να σας πω, δεν έχω καταλάβει ακόμα. Σε αυτήν την πόλη όλοι είναι όλα. Τα νταραβέρια πέφτουν βροχή. Ο Βασιλάκος άλλωστε είναι ελεύθερος και ωραίος που λέει και ο ΛεΠα. Τώρα αν η Ομάδα τραγουδάει τους στίχους «με Πούλησες με τσάκισες» δεν ξέρω. Η κεφαλή πάντως δεν δείχνει να παίρνει χαμπάρι από τέτοια.

ΚΙΝΑΛ και ΝΔ στα ίδια μονοπάτια, γίνεται;
To Κίνημα πάντως έχω ακούσει ότι ψάχνει κενά στα κενά που έχει δημιουργήσει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είναι γραμμή και σημείο αδιαπραγμάτευτο. Αν ακούσετε τον Λάμπρο να συνοδοιπορήσει από τα δεξιά μην σας φανεί περίεργο. Άλλωστε και ο σημερινός δήμαρχος κάπως έτσι εκλέχθηκε. Μετά τι έγινε… αυτό το κεφάλαιο ας μην το ανοίξουμε καλύτερα . Για την ώρα κεφαλαιοποιεί τα γραμμάτια του ο Γιώργαρος. Το πήγε καλά το γράμμα.

Καλά βρε Μιχάλη μου ,ολόκληρο πάρτι έκανες για την κλειστή γέφυρα . Τώρα που κλείνουν βρεφονηπιακός , κέντρο φροντίδας ηλικιωμένων και κλειστό γυμναστήριο, τούρτα δεν θα κόψεις; Κανένα ευφάνταστο προσκλητήριο για επανάσταση; Από αυτά τα ωραία που φτιάχνεις μόνος σου και βάζεις στο διαδίκτυο;
Πήρα και εγώ την σημαία μου, φόρεσα τα καλά μου και κατέβηκα να βροντοφωνάξω για το ξεπούλημα της πόλης μου κάτω στην κεντρική πλατεία.
Νόμιζα πώς όλοι θα ήταν ταγμένοι προς αυτόν τον σκοπό. Τζίφος. Όλα κινούνταν στο ρελαντί. Με είδα ένας γεράκος που κρατούσε κομπολόι και με ρώτησε.
Που πάς παλληκάρι με τέτοιο καιρό; Άνεμοι σφυρίζουν και πέφτει νερό (παρεμπίπτοντος έβρεχε)
«Πάω να ακολουθήσω τον ηγέτη της επανάστασης του λέω. Μας παίρνουν την πόλη.»
Γέλασε και μου απάντησε:
Αχ παληκάρι μου, είσαι μικρός ακόμα. Άκου εμένα που άσπρισαν τα μαλλιά μου. Και να το βάλεις καλά στο μυαλό σου. «H επανάσταση μονάχα έχει ουσία, όσο κρατάει μέχρι να γίνει εξουσία.» και μου έδειξε το δημαρχείο. Σάστισα. Σαν να είχε δίκιο. Γνέφω προς την πλευρά που τον κοιτούσα πριν ένα λεπτό. Είχε χαθεί. Άχ, οράματα βλέπω είπα από μέσα μου και έτρεξα να χωθώ κάτω από κανένα υπόστεγο. Έβρεχε πολύ. Τα πόδια μου είχαν ποτίσει παρότι φορούσα μπότες. Πάλι βούλωσαν τα φρεάτια. Περιμένοντας να σταματήσει η βροχόπτωση άνοιξα το κινητό μου και άρχισα να χαζεύω το facebook. Στο προφίλ του Δημάρχου μας δέσποζε μια φωτογραφία του με έναν άλλο πρώην επαναστάτη . Τον δήμαρχο του Αιγάλεω. Σκέφτηκα τα λόγια του γέροντα και έκανα υπολογισμούς με τους μισθούς τους.

Γνωρίζετε πόσα χρήματα παίρνουν αυτοί που ψηφίσατε για να διαχειρίζονται τα χρήματα που προορίζονται για να συμμαζεύουν την πόλη σας; Μιας και το έφερε η κουβέντα αν δεν ξέρετε να σας πω εγώ.
Οι μισθοί των Δημάρχων, αντιδημάρχων, και γενικών γραμματέων των Δήμων συνδέονται με τον μισθό του Γενικού Γραμματέα ενός Υπουργείου ο οποίος ανέρχεται στο ποσό των 4.631 ευρώ, μηνιαίως, τα οποία αναλύονται σε 3.231 ευρώ ως βασικός μισθός και άλλα 1400 ευρώ ως επίδομα θέσης.
Τα παραπάνω βέβαια ρυθμίζονται πληθυσμιακά. Ανάλογα δηλαδή τον κόσμο που διαχειρίζονται. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό ο Δήμαρχος της πόλης μας αμείβετε με το 72% της θέσης του Γενικού Γραμματέα ενός Υπουργείου. Περίπου δηλαδή με 3.300 ευρώ. Οι αντιδήμαρχοι της πόλης μας παίρνουν περίπου 1600 ευρώ ενώ ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου παίρνει περίπου 700 ευρώ για να προεδρεύει όποτε έχει συνεδρίαση.
Τι λέγαμε λοιπόν για εκείνη την επανάσταση; Σοφός ο γέροντας…

Εσύ βρε Άκη μου γέρασες μέσα σε εκείνο το γραφείο και ακόμα μυαλό δεν έβαλες. Σε αγαπάω μπαγάσα αλλά αυτούς τους συνειρμούς που κάνεις δεν τους μπορώ. Αφού με ξέρεις καλά γιατί συνδέεις ότι γράφω με άλλους χαρακτήρες. Ξέρω γιατί το κάνεις αλλά θέλω να γνωρίζεις πως αυτά πέθαναν Ο κόσμος προχωράει σε άλλα μονοπάτια…

Τώρα για τον Θοδωράκη δίπλα στον δήμαρχο δεν θα σχολιάσω. Παιδί της πόλης μας είναι ο Σταύρος, έχει και μια αξία μια φωτογραφία μαζί του. Απλά μπήκε και αυτός στο κάδρο των επαναστατών που πήρε εξουσία και ξέχασε ποιοι είναι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές σε αυτόν τον τόπο.

Εδώ θα μου πείτε ξέχασε ο δάσκαλος του, αυτός δεν θα ξέχναγε. Ο Πάρις πλέον τραβάει φωτογραφίες όταν λείπουν οι πρωταγωνιστές στα έργα που ανεβάζει καθημερινά στην ιστοσελίδα που θυμίζει πλέον blog προσωπικών αξιώσεων. Μείνετε στον κόσμο σας. Εμένα προσωπικά δεν με χαλάει καθόλου.