«Το Χαϊδάρι Ψηλά!»:«»Ο Α.Ρουμελιώτης το νέο πρόσωπο στην παράταξη του Αποστόλη Θεοφίλη.»

Ο Αποστόλης Ρουμελιώτης γεννήθηκε το 1980 και κατοικεί μόνιμα στο Χαϊδάρι.

Είναι έγγαμος και πατέρας τριών παιδιών.

Έχει πτυχίο μηχανολογικής κατεύθυνσης.

Σήμερα εργάζεται ως τραυματιοφορέας στο «ΤΖΑΝΕΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ.»

Δραστηριοποιείται με εξαιρετική επιτυχία ως μέλος στον «Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του 3^ου Δημοτικού Σχολείου Χαϊδαρίου» και στην «Ένωση Γονέων και Κηδεμόνων Χαϊδαρίου».

Παρακάτω ακολουθεί η πλήρης δήλωση του δυναμικού Χαϊδαριώτη, Αποστόλη Ρουμελιώτη:

«Είχα την χαρά να μεγαλώσω σε αυτήν την «προικισμένη» από την φύση,  πόλη.

Η χαρά αυτή διαδέχτηκε την ευλογία να δημιουργήσω την δική μου οικογένεια, σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο.

Αναμνήσεις , ευχάριστες στιγμές, δύσκολες καταστάσεις , εφηβικές περιπέτειες, όλα ταυτισμένα με το Χαϊδάρι.

Δυστυχώς ,όμως, τα τελευταία χρόνια , η πόλη έχει μετατραπεί σε «αποθήκη» απορριμμάτων και εσχάτως, σε «αποθήκη» ψυχών.

Ο φωτισμός ανύπαρκτος ,τα αθλητικά κέντρα βρίσκονται σε κακή κατάσταση, πάρκα νεολαίας δεν υπάρχουν ,οι κάδοι «ξεχειλίζουν» μόνιμα από σκουπίδια , η πολιτισμική μας «κληρονομιά» παραμένει αναξιόπιστη ,το ΘΕΑΘΗΝΑΙ  ρημάζει, το ΜΕΤΡΟ εξελίχθηκε σε καθημερινός «γολγοθάς» για τους δημότες , οι συνθήκες στα σχολεία επιδεινώνονται διαρκώς, οι λακκούβες  αποτελούν μόνιμη «απειλή» για πεζούς και οδηγούς , τα πεζοδρόμια απροσπέλαστα και πολλά άλλα δυσάρεστα, συνθέτουν μια εικόνα εγκατάλειψης και παρακμής.

Δεν είναι όμως αυτό, το Χαϊδάρι,  που ονειρεύομαι να ζήσουν τα παιδιά μου.

Γι αυτό το όνειρο αποφάσισα να αγωνιστώ με όλες μου τις δυνάμεις και να κάνω Πράξη το Αυτονόητο, να παραδώσω στην γενιά που έρχεται μια ασφαλή και βιώσιμη πόλη.

Η θετική μου ανταπόκριση στην πρόταση συνεργασίας ενός νέου και έντιμου αυτοδιοικητικού, του Αποστόλη Θεοφίλη, ήταν και παραμένει απαραίτητη προϋπόθεση, για να δω επιτελούς, το όνειρο μου να υλοποιείται

Ένας «καθαρός», νικηφόρος  αγώνας ξεκινά..

Στην πρώτη γραμμή με τον Αποστόλη Θεοφίλη για να πάμε «Το Χαϊδάρι Ψηλά!».

Με εκτίμηση,

Απόστολος Ρουμελιώτης