Λάμπρος Μίχος- Μήτρος Σουλιμιώτης: Τα στερνά τιμούν τα πρώτα!

Η πόλη δεν κόβεται, δεν χωρίζεται, δεν διαιρείται. Ούτε η ιστορία της, το παρόν και το μέλλον της.
Η ανάπτυξή της, η ακμή της, η κοινωνική συνοχή προϋποθέτουν την ενότητα και την πάταξη κάθε αντίληψης διάσπασης και κάθε μορφής διάκρισης. Αυτή τη θέση οφείλουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις όχι μόνον να τη σέβονται αλλά να γίνονται και θεματοφύλακες.
Οι νέες αρχές, αν και σηματοδοτούν κάτι καινούριο, ένα νέο ξεκίνημα, πρέπει να έρχονται ως κομιστές δημιουργίας και όχι ως δήμιοι ή ρεβανσιστές.
Αυτήν ακριβώς την αντίληψη εμπράκτως απέδειξε ο Λάμπρος Μίχος κατά τη διάρκεια της θητείας του.
Ως Δήμαρχος απέτισε την απαιτούμενη τιμή και απέδωσε απόλυτο σεβασμό στον προκάτοχό του Μήτρο Σουλιμιώτη. Σε κάθε εκδήλωση όχι μόνο τον είχε δίπλα του αλλά έστελνε το δημαρχιακό αυτοκίνητο για να μετακινηθεί. Ανέπτυξε σχέση αληθινής εκτίμησης, αν και ιδεολογικά αντίθετοι οι δύο άνδρες, άσβηστη έως τον θάνατο του αείμνηστου Μήτρου.
Στη δημαρχιακή του θητεία Μίχου όλοι οι δημοτικοί υπάλληλοι εργάζονταν με το βλέμμα στραμμένο στο δημότη, ενωμένοι, χωρίς κλίκες και φατρίες. Διότι ένας καλοδουλεμένος δήμος, όπως τον άφησε ο Μίχος, δεν μπορεί να καταναλώνεται σε εσωτερικά μαχαιρώματα. Η εξυπηρέτηση των δημοτών απαιτεί την εγρήγορση και συνεργασία των υπηρεσιών. Γι΄αυτό και η αρραγής σχέση τους ήταν απαραίτητη. Κάτι βέβαια που δεν υπάρχει σήμερα και που αφήνει δυσαρεστημένους πολλούς υπαλλήλους.
Δεν ήταν όμως μόνον οι υπάλληλοι. Όλοι οι κάτοικοι έτυχαν ίδιας αντιμετώπισης και σεβασμού. Δεν εξυπηρετούνταν μόνον οι φίλοι και ο περίγυρος αλλά όλοι ανεξαιρέτως, γνωστοί ή άγνωστοι.
Κι αυτό γιατί ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του υπηρέτη όλων, ιδιότητα που προκύπτει από το αξίωμα του Δημάρχου, έτσι όπως εκείνος το αντιλαμβάνεται.
Κάποιοι διασπείρουν φήμες ότι ερχόμενος στην εξουσία θα εκδικηθεί και θα ξεκινήσει διώξεις.. Όμως η ζωή τούς έχει διαψεύσει. Ο κόσμος δεν ήταν ποτέ τόσο ευχαριστημένος όσο τότε και οι υπάλληλοι ποτέ πιο διχασμένοι απ’ όσο σήμερα.
Ίσως όσοι τα διαδίδουν με τόσο πάθος, αυτά να έκαναν αν αποκτούσαν οι ίδιοι εξουσία αλλά ο Μίχος έχει δώσει και δείγματα γραφής και διαπιστευτήρια.
Είναι εκείνος ο οποίος έχει και την τόλμη αλλά και τη δυνατότητα να αξιοποιήσει όλες τις υγιείς δυνάμεις της πόλης, όλους εκείνους που μπορούν να συμβάλλουν στο μεγάλο ψηφιδωτό. Η μεγάλη εικόνα άλλωστε είναι αυτή που τον ενδιαφέρει. Η Αγία Βαρβάρα και η άνοδός της. Η μικροψυχία δεν του ταίριαξε ποτέ διότι αυτή χαρακτηρίζει τους φοβικούς και άτολμους. Και ποτέ κανένας πολιτικός του αντίπαλος δεν τον κατηγόρησε ούτε για μικροψυχία ούτε για ατολμία ούτε για φοβικότητα.
Οι μόνοι που μπορεί και έχουν λόγους να φοβούνται είναι όσοι λυμαίνονται την πόλη. ‘Όπως και ο ίδιος έχει πει: « Θα είμαστε καλοί με τους καλούς και κακοί με τους κακούς»