Είναι μάλλον πιο εύκολο να βάλει κάποιος απλός δημότης μια ταμπέλα με το επιτρεπόμενο όριο ύψους σαν και αυτό που συναντά κανείς στα υπόγεια γκαράζ πάνω από τον πεζόδρομο που περνά μπροστά από το συγκρότημα των σχολικών κτιρίων της Βενιζέλου , παρά η διοίκηση Καπλάνη να στείλει κάποιον να κλαδέψει τα κλαδιά που στέκονται αγέρωχα πάνω από τα κεφάλια των περαστικών.
Οι εικόνες που βλέπετε στις φωτογραφίες μας έχουν απλά καταστεί γραφικές.
Πόσο δύσκολο άραγε είναι να περάσει για 20 λεπτά ένα κλαδευτικό μηχάνημα του δήμου και να αλλάξει το τοπίο.
Εμείς το σημειώνουμε σήμερα και αναμένουμε την επίλυση του , γιατί όχι, αύριο. Η ελπίδα άλλωστε πεθαίνει τελευταία.
