Γράφει ο Ζβίγγλιος: Στην υγειά μας , βρε παιδιά!

Και εγώ στην Υγειά αυτού του κίτρινου τύπου θα πιώ παιδιά μαζί σας -αυτή την φορά- και χαίρομαι που τα βλέπετε τα χάλια του . Μπορεί να ξεχάσατε να με καλέσετε στο τραπέζι σας , αλλά πιστεύω πως με σκεφτήκατε πολύ πριν τσουγκρίσετε τα ποτήρια σας. Ηρώ μου, περαστικά κιόλας!

+++

Διάβασα λοιπόν χθες τίτλο  . Το Αδιαχώρητο στον κινηματογράφο του   Πάνθεον. Ο τίτλος έγραφε και ημερομηνία και μπήκα μέσα στο κείμενο να δω και φωτογραφίες. Τίποτα. Το αρχείο του site δημοσίευε υλικό 10ετίας με άδειες καρέκλες, εντυπωσιακό φωτισμό, σαν αυτό που χρησιμοποιείται σε διαφημιστικά φυλλάδια.

Θα μαθεύτηκε λέω από τον ρεπόρτερ πως δεν έπεφτε καρφίτσα αλλά δεν πρόλαβε να αποθανατίσει τις στιγμές… και πήγα παρακάτω.  Με τι να ασχοληθώ; Με έναν κινηματογράφο που κατάντησαν γιαπί σε σχέση με την παλιά του Αίγλη να μου γράφει ο άλλος ότι έγινε το επίκεντρο βραδινής εξόδου;

+++

Πιο κάτω, συνάντησα τα μεγάλα έργα του Γιώργαρου που ο Λάμπρος παίρνει προίκα και έτσι όπως διάβαζα για τα Ριμινίτικα κατάλαβα ότι το γήπεδο τον Σεπτέμβρη πριν φύγει ο George θα είναι με αναμμένους προβολείς έτοιμο να δεχτεί παίχτες και οπαδούς.

Εντυπωσιάστηκα, τρώγοντας σποράκια μπροστά από τον υπολογιστή μου. Διαβάζω πιο κάτω δήλωση του Τάκη του προπονητή της ομάδας και ένα φλούδι μου κάθετε στον λαιμό. Ο βήχας με τέντωσε…τόσο που κοκκίνησε η μούρη μου σαν παντζάρι. Καλά δεν τρέπονται αυτοί οι άνθρωποι στη διοίκηση του δήμου;

+++

Ναι  λοιπόν, ο κίτρινος τύπος πρέπει να αλλάξει χρώμα. Να γίνει… τι πρέπει αλήθεια να γίνει; Ποιο είναι το επιθυμητό χρώμα που πρέπει να έχει; Ξέρει κανείς να μου πει;

+++

Οίνος ευφραίνει καρδίαν. Αυτό το ξέρουν όλοι. Κανείς δεν το αμφισβητεί. Ο Γιώργαρος δε, το προτιμάει, για τις λύπες και τις χαρές του. Πριν λίγες ημέρες όλη η ομάδα συναντήθηκε και τα ήπιε. Για λύπη, για χαρά (;) δεν κατάλαβα. Πνίγηκε στο αλκοόλ  και το συναίσθημα.

ΣΥΡΙΖΑ τίγκα το τραπέζι. Μαζί στην ομάδα και πρώην πλέον  Υπουργοί . Καλός ο προεκλογικός θίασος λοιπόν. Όλοι μια «παρέα»  μαζί πριν και μετά.

+++

Πήρα και εγώ τον Δημήτρη ένα τηλέφωνο λοιπόν γιατί συγκινήθηκα γράφοντας για τις παρέες πριν βάλω τα εισαγωγικά. Ένα «ναιιιι» πρόλαβα να ακούσω στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής , μετά  έναν κρότο και στο τελείωμα,  ένιωσα κενό. Κάτι  σαν ο συνομιλητής μου να βρίσκετε κάτω από την γη… μετά μπιπ, μπιπ, μπιπ. Ξαναπήρα. Η σύνδεση μου δεν ήταν εφικτή. Ανησύχησα και πήρα τον Γιάννη. Το τηλέφωνο όντως βρίσκονταν κάτω από την γη. Ο ιδιοκτήτης του την ώρα που μιλούσαμε το αναζητούσε μπαίνοντας ο ίδιος στα έγκατα. Τα φρεάτια του δήμου θέλουν προσοχή. Και καθάρισμα.

+++

Το πόσο βαθιά θα μπουν τώρα οι καινούριοι αντιδήμαρχοι γιατί οι παλιοί προφανώς δεν κάνανε καλά την δουλειά τους   θα μάθουμε σύντομα. Από εβδομάδα θα έχουμε μάλλον και ραντεβού των «πρώην» με τους οσονούπω νυν. Θα ήθελα να είμαι εκεί να βλέπω φάτσες. Θα μπορούμε μάλλον τότε να μιλάμε  με ονόματα που θα αναλάβουν νέες ευθύνες και όχι με σενάρια.

+++

Άκου ανοίξαμε και σας περιμένουμε! Σε ποιον αιώνα ζούμε! Λίγη αισθητική δεν βλάπτει στην είσοδο της πόλης.

+++

Υ.Γ1: Άσπρο πάτο, γιατί θα βγούμε από τον πάτο….!

Υ.Γ. 2: Και έρχεται η στιγμή που έχεις την προσωπική επιλογή τίτλου στην ταινία που θα δεις. Η ουσία και το σενάριο ίδιο αλλά ο τίτλος… δικό σου. Τί ένοχος τί βαποράκι το ίδιο και το αυτό μας κάνει. Βρε μήπως δω το ίδιο έργο δύο φορές; Τελικά ο τίτλος μετράει! Ένοχος ο υπεύθυνος του προγράμματος του Σινέ Πάνθεον, σίγουρα.. Τώρα αν προτιμά το βαποράκι δεν ξέρω.