Παγκόσμια Ημέρα κατά του σχολικού εκφοβισμού! (βίντεο)

Ένα φαινόμενο που τείνει να λάβει ανησυχητικές διαστάσεις στις ημέρες μας.

Ο σχολικός εκφοβισμός (boulling), άρχισε να συζητάται στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Η «σιωπή», ο φόβος ή η «ντροπή», προκειμένου να καταγγελθούν οι περιπτώσεις κατά τις οποίες παιδιά πέφτουν θύματα συστηματικού εκφοβισμού στο σχολικό περιβάλλον, είναι σε συνδυασμό με την άγνοια γονέων και εκπαιδευτικών να αναγνωρίσουν το φαινόμενο στην γένεσή του, οι βασικότερες αιτίες που οι δράστες και τα θύματα μένουν δίχως βοήθεια, ουσιαστική υποστήριξη και θεραπευτικές παρεμβάσεις. Είναι ενδεικτικό ότι το 42% των εκπαιδευτικών πιστεύει, ότι τα περιστατικά ενδοσχολικής βίας και παραβατικότητας υποβαθμίζονται ή αποσιωπούνται και μόνο ένα στα 10 παιδιά, που βιώνουν κάποια μορφή βίας, λαμβάνει επαγγελματική υποστήριξη στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με στοιχεία που προκύπτουν από καταγραφές περιστατικών από την οργάνωση «Χαμόγελο του Παιδιού», το 34,69% των μαθητών στην Ελλάδα έχει βρεθεί αντιμέτωπο εκφοβισμό. Φυσικά, αυτά είναι μόνο ορισμένα από το σύνολο των περιστατικών, τα οποία για τους προαναφερόμενους λόγους δεν καταγράφονται σε όλη τους την έκταση. Ακόμη, Το 6,3% των εφήβων δέχεται διαδικτυακό εκφοβισμό και σε ποσοστό 3,6% δηλώνουν, ότι έγιναν οι ίδιοι δράστες.

Ο ψυχολόγος του «Χαμόγελου», κ. Δημήτρης Μπασινός δίνει κάποιο στίγμα, ώστε να είναι δυνατή η αναγνώριση από την πλευρά του γονεϊκού περιβάλλοντος η πρίπτωση που κάποιο παιδί είναι αποδέκτης εκφοβισμού: «Αν ένα παιδί δε θέλει να πάει στο σχολείο, έχει άγχος, ψυχοσωματικά ή καταθλιπτική συμπτωματολογία, μπορεί να βιώνει εκφοβισμό».

Βέβαια, δεν πρέπει να ενοχοποιείται και είναι σημαντικό να διαχωρίζεται το αθώο παιδικό πείραγμα», από την συστηματικά επαναλαμβανόμενη στοχοποίηση και «θυματοποίηση» ενός παιδιού, όταν αυτό δεν μπορεί να αντιδράσει προ ενός ή περισσοτέρων επιθετικών παιδιών, γεγονός που έχει ως συνέπεια να κλείνεται στον εαυτό του.

Η αντίδραση σε τέτοια φαινόμενα, προϋποθέτει επάρκεια γνώσης και οπωσδήποτε απαιτεί ευαισθητοποίηση όλων των εμπλεκόμενων δηλαδή, γονέων, εκπαιδευτικών κ.λπ. Οι δημόσιοι φορείς και η κοινωνία των πολιτών έχουν υποχρέωση να δημιουργούν δράσεις ευαισθητοποίησης και πρόληψης.