Κορωνοϊός ώρα μηδέν: Η υπαρξιακή ανυπαρξία του Καπλάνη

Κορωνοϊός ώρα μηδέν : Η ζοφερή ελπίδα και τα «ισχνά παράσιτα».

Εν μέσω μίας πρωτόγνωρης παγκόσμιας κρίσης, εκτάκτων συνθηκών υγείας, καλπάζουσας πανδημίας και διεθνούς αποσταθεροποίησης σε όλα τα επίπεδα στο σύνολο των κοινωνιών, η εύρυθμη και ανεπηρέαστη λειτουργία των επιμέρους θεσμικών φορέων του κράτους αποτελεί ίσως την μεγαλύτερη πρόκληση προς αντιμετώπιση.

Το κράτος συγκρινόμενο με έτερα κράτη αντίστοιχου βεληνεκούς και -οικονομικών και μη- επιχειρησιακών δυνατοτήτων (π.χ. Ολλανδία) ενήργησε αδιαμφησβήτητα πολύ ταχύτερα και αποτελεσματικά απορροφώντας -τουλάχιστον προς το παρόν- πλήρως τους κραδασμούς που απέρρεαν σαν άμεσο απότοκο αυτής της πρωτόγνωρης «υγειονομικής βόμβας». Μίας «βόμβας» που εκ του αποτελέσματος κρινόμενο, απεδείχθη πλήρως ικανή να πλήξει ανεπτυγμένες οικονομίες που μέχρι πρότινος αποτελούσαν ισχυρές ρυθμιστικές μεταβλητές στην εξίσωση της Ευρωπαικής οικονομίας (π.χ. Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία). Το προαναφερθέν αποτελεί ίσως και μία ευρέως κοινή αποδοχή στο σύνολο της Ελληνικής κοινωνίας που καθολικά (εκτός ελαχίστων δικαστών με τα γνωστά «επιχειρήματα πεζοδρομίου») πίστωσε στους διοικούντες την επιτυχία αντιμετώπισης του «εμβληματικότερου γεγονότος του 21^ου αιώνα»

Φυσικά, το πολυσύνθετο φάσμα ενός κράτους δομείται από τους επιμέρους φορείς οι οποίοι συνθέτουν και ενσαρκώνουν άρδην τον παλμό των τοπικών κοινωνιών. Κοινότητες, δήμοι και περιφέρειες κλήθηκαν να βάλουν πλάτη, βγαίνοντας μπροστά σε πρώτο χρόνο στο δύσκολο αυτό εγχείρημα που αποτέλεσε και το μεγαλύτερο στοίχημα που είχαν να αντιμετωπίσουν έως τώρα. Εμφατικό «παρών» δήλωσε φυσικά και ο δήμος μας.  Ο Δήμος της Αγίας Βαρβάρας που υπό τη νέα δημοτική αρχή κατόρθωσε να δείξει υψηλά αντανακλαστικά, θέτοντας σε εφαρμογή πλήρες σχέδιο από την πρώτη μέρα επιστρατεύοντας κάθε δυνατό και αδύνατο όπλο που είχε στη διάθεσή του. Άλλωστε δεν προκάλεσε εντύπωση το γεγονός ότι ο πολύπειρος και καθολικά αποδεκτός Λάμπρος Μίχος κατέστρωσε για ακόμα μία φορά πλάνο πρόληψης και όχι…θεραπείας.

Επειδή όμως… το ευκταίο απείχε παρασάγγας εκ του εφικτού κατά τη διάρκεια της διοίκησης Γεώργιου Καπλάνη, πιστή στο πνεύμα λαϊκίστικης ρητορικής που τη χαρακτηρίζει διαχρονικά, η αντιπολιτευτική αρχή κατέφυγε στην λύση της δημιουργίας πόλωσης εντός του δήμου. Μη έχοντας καμία απολύτως  εποικοδομητική ή παραγωγική πρόταση για ενέργειες που θα θωρακίσουν την υγειονομική επάρκεια των κατοίκων της πόλης, περιορίστηκε στο να βάλει κατά ριπάς  ούσα ανήμπορη να εξέλθει για ακόμα μία φορά από  το παρασκηνιακό τέλμα που έχει εγκλωβιστεί τους τελευταίους εννέα μήνες μετά την συντριπτική ήττα που υπέστη τον Ιούνιο του 2019.

Αποτελεί αναντίρρητο γεγονός δε, πως η θεσμική ιδιότητα της αντιπολίτευσης σε συνθήκες δημοκρατίας άπτεται της εποικοδομητικής συνεισφοράς της στο πολιτικό «γίγνεσθαι» μέσω ενεργειών και προτάσεων που πρόσκεινται αποκλειστικά και μόνο στον πολίτη. Μέσω αυτού εξάγεται πως ο Κος Καπλάνης ως επικεφαλής της δημοτικής αντιπολίτευσης έχοντας και το θεσμικό αξίωμα του απερχόμενου δημάρχου είχε ηθική υποχρέωση να προασπίσει το κοινό όφελος. Αντιθέτως, -και δυστυχώς για την τοπική κοινωνία-  επέλεξε να προβεί σε ανυπόστατες μομφές κατά της παρούσας δημοτικής αρχής, που πηγάζουν εξ΄ ολοκλήρου από την πολιτική του ανεπάρκεια αλλά και από τον λαϊκισμό που τον χαρακτηρίζει, υπονομεύοντας παράλληλα το πνεύμα πολιτικού διαλόγου και πολιτισμού που θα έπρεπε υπό φυσιολογικές συνθήκες να τον διέπει.

Διανύουμε μετά βεβαιότητας ένα ιστορικό γεγονός. Μία ίσως διδακτικού χαρακτήρα κρίση που θα γραφτεί στην ιστορία και θα μελετάται για χρόνια. Οι κρίσεις ανέκαθεν αποδείκνυαν και αναδείκνυαν τους μεγάλους ηγέτες, Εκείνους που έβγαιναν μπροστά, αναλάμβαναν το μερίδιο των ηθικών και μη ευθυνών τους. Αυτό δηλαδή ΠΟΥ επέλεξε συνειδητά και προκλητικά να ΜΗΝ κάνει ο κύριος Καπλάνης. Για την ιστορία να αναφερθεί ότι ο τέως δήμαρχος -ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω διαμένει στην Πεντέλη και ΟΧΙ στην Αγία Βαρβάρα- επέλεξε να παραθερίσει στην -γραφική κατά τα άλλα- Δημητσάνα δηλώνοντας εκκωφαντικό «ΑΠΩΝ» τις κρίσιμες αυτές στιγμές.

Συμπερασματικά, Βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή μίας πολύ μεγάλης δοκιμασίας. Ο εχθρός είναι ισχυρός αλλά όχι άτρωτος. Χρειάζεται λοιπόν ενότητα. ομόνοια, και υπακοή στις οδηγίες των ειδικών για να εξέλθουμε αναίμακτα από αυτό το τέλμα γιατί έχει αποδειχθεί χρόνια τώρα πως όταν οι Έλληνες είμαστε #enwmenoi_mporoume.

Υ.Γ. Όσο για τους «κατά συνείδηση ευθυνόφοβους της πολιτικής» θα πρέπει να γνωρίζουν ότι το ταμείο γίνεται πάντα στην κάλπη. Ναι! Εκεί ακριβώς που υπέστησαν εμβληματική πανωλεθρία!

Προσδοκώντας την ταχεία επιστροφή όλων μας στην πολυπόθητη κανονικότητα…

Πιτσικάλης Α. Ιωάννης