Για μια ακόμη φορά στο κενό οι προσπάθειες των τοπικών οπαδών του κιτρινισμού για την οξείδωση της Δημοτικής αρχής

Έξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν (Αιλιανός)

Από αυτήν τη στήλη, έχουμε αρκετές φορές εκφράσει την απέχθειά μας για τον λαϊκιστικό κιτρινισμό, στον οποίο προσφεύγουν κάποιοι, οι οποίοι σαν εκδότες προσπαθούν να αποκομίσουν όσα επιθυμούν, μέσα από το λειτούργημα της ενημέρωσης και ουσιαστικά λειτουργούν ως «σφετεριστές» της δημοσιογραφικής ιδιότητας.

Και βεβαίως, η ανάδειξη των κακώς κειμένων και η παροχή βήματος στον πολίτη, συνιστά υποχρέωση ενός μέσου ενημερώσεως που θέλει να συγκαταλέγεται στα ενημερωτικά τέτοια.

Είναι, όμως, εξ ίσου υποχρέωση του εντύπου αυτού και των συντακτών του να ερευνούν όλες τις πτυχές και να διαπιστώνουν επακριβώς τις παραμέτρους και συνθήκες του γεγονότος, προτού προβούν σε οποιοδήποτε δημοσίευση.

Αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις έδωσε τοπικό μέσο ενημέρωσης, στο οποίο είδε το φως δημοσιότητας «ρεπορτάζ», σχετικά με την κατάσταση του δημοτικού φωτισμού στην οδό Δούσμανη. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, κάποιος δημότης, κατήγγειλε ότι «δεν ανάβει καμία λάμπα» από τον δημοτικό φωτισμό και ο συντάκτης βιάστηκε να προχωρήσει σε κριτική και υποδείξεις προς την σημερινή δημοτική αρχή, βέβαια, όχι με τον θετικό δημιουργικό τρόπο που δείχνει πραγματικό ενδιαφέρον, αλλά με πρόδηλη ειρωνική διάθεση, η οποία αναδεικνύει ως κίνητρο την κακότητα και την μισαλλοδοξία του.

Απλώς, να γνωρίζει ότι όλη η ηλεκτρολογική εγκατάσταση (καλώδια κ.λπ.) εδώ και μία πενταετία έχουν καταστραφεί και αφαιρεθεί, προφανώς από κάποιους ασυνείδητους οι οποίοι συγκεντρώνουν καλώδια για τον χαλκό.

Και βέβαια, όλα τα προηγούμενα, αυτά, πέντε χρόνια κανείς δημότης δεν είχε παρατηρήσει ότι οι λάμπες του δημοτικού φωτισμού ήσαν εκτός λειτουργίας.

Και βέβαια, μιλάμε και για ένα θαύμα. Τα δέντρα και η βλάστηση αναπτύχθηκαν και σχημάτισαν «δάσος ανήλιον» τους πέντε τελευταίους μήνες. Πριν δεν υπήρχαν. …

Πραγματικά, δεν ξέρει κανείς τι να απαντήσει. Μένει άναυδος μπροστά στην αναίδεια αυτού του είδους κοντυλοφόρων, που σε όποιο επίπεδο και αν βρίσκονται δυσφημούν την δημοσιογραφική ιδιότητα, ενώ, ταυτοχρόνως, προσβάλλουν κατάφωρα και με ελεεινή απρέπεια τους εργαζόμενους και τα στελέχη της διοίκησης που επί οχτώ και πλέον, μήνες δίνουν καθημερινή μάχη στους δρόμους της πόλης, για την διατήρηση της καθαριότητας και της ευπρέπειας στην πόλη, αλλά και για την υλοποίηση του σχεδιασμού για την αποτροπή διάδοσης του φονικού ιού covid-19.

ΑΝ ο εν λόγω συντάκτης έκανε τον κόπο να ψάξει λίγο περισσότερο, θα διαπίστωνε ότι ο Δήμος ήδη, έχει ξεκινήσει τις διαδικασίες αποκατάστασης τόσο του φωτισμού όσο και του ευπρεπισμού του περιβάλλοντος χώρου.

Πάνθεον: άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε…

Και αυτό θα ήταν ίσως και αμελητέο, αλλά, έρχεται να προστεθεί στις κατά συρροή  «αμαρτίες» του εν λόγω «κάτι, σαν μέσο ενημέρωσης». Προηγουμένως, είχε αναρτήσει «ρεπορτάζ» (γελάνε και τα τσιμέντα) σχετικό με το «Πάνθεον», σύμφωνα με το οποίο, πάλι κάποια κυρία, κάτοικος της πόλης μας, ανεκάλυψε την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το κτήριο και ο περιβάλλον χώρος. Και αυτό προέκυψε αιφνιδίως.

Κατά την προηγούμενη περίοδο, κανείς δεν είχε παρατηρήσει την εγκατάλειψη, την λεηλασία και την καταστροφική μανία με την οποία οι διάφοροι γνωστοί-άγνωστοι όχι μόνον έκλεβαν υλικά και εξοπλισμό της επιχείρησης, αλλά, κατέστρεφαν και ό,τι μπορούσαν. Επί μία, τουλάχιστον, δεκαετία κανείς δεν είχε βρεθεί στον χώρο και κανείς δεν είχε αντιληφθεί τι συνέβαινε. Κανείς δεν έστειλε επιστολή, με την οποία εξέφραζε την αγωνία του για την κατάσταση στην οποία η προηγούμενη διοίκηση είχε οδηγήσει, μεταξύ όλων των υπολοίπων και το δημοτικό αναψυκτήριο, το οποίο κοσμούσε την πόλη και έκανε υπερήφανους τους δημότες της.

Βέβαια, υπάρχει λόγος για αυτό! Προηγουμένως, είχε αφεθεί στην τύχη του όλη η περιοχή και δεν ήταν προσβάσιμη. Τώρα, από την στιγμή που με πρωτοβουλία του Δημάρχου κ. Μίχου, πραγματοποιήθηκαν παρεμβάσεις ευπρεπισμού και καθαρισμού του περιβάλλοντος χώρου στο βουνό, μπορεί κάποιος να κάνει έναν περίπατο και συνεπώς, μπορεί να διαπιστώσει την εγκατάλειψη και να στείλει επιστολή στα … αντικειμενικά μέσα ενημέρωσης(!), τα οποία ουδέν είχαν να πουν σχετικά με την τακτική της προηγούμενης δημοτικής αρχής , η οποία οδήγησε στην σημερινή κατάσταση. Ούτε βέβαια για την εγκατάλειψη του χώρου στους διάφορους καταστροφείς, οι οποίοι αφαίρεσαν τα καλώδια και το ηλεκτρολογικό υλικό, για να αποκομίσουν οφέλη.

Ακόμη, δεν αναφέρει η σχετική ανάρτηση ότι το ΠΑΝΘΕΟΝ είναι ΚΛΕΙΣΤΟ και συνεπώς δεν ανήκει στους προσφερόμενους για περιήγηση δημόσιους χώρους. Αναρωτιόμαστε, ποιος θα πάει να κάνει βόλτα στον χώρο του κτηρίου; Ποιος θα αφήσει τα παιδιά του να παίξουν στο εγκαταλελειμμένο κτήριο, ώστε να κινδυνεύουν από τα σπασμένα τζάμια και τις άλλες αβαρίες τις οποίες έχει υποστεί.

Και αναρωτιόμαστε γιατί, δύο-τρεις φορές που ο Δήμαρχος ειδοποιήθηκε και χρειάστηκε να βρεθεί στον χώρο, μόνο εγκληματικά στοιχεία συνάντησε εκεί και μάλιστα σε δύο, τουλάχιστον περιπτώσεις χρειάστηκε να κληθεί η αστυνομία.

Προφανώς, ο εκδότης και ο συντάκτης του αντικειμενικού, αυτού μέσου, τρέφουν μεγάλο θαυμασμό για τον Λάμπρο Μίχο και τους συνεργάτες του. Διαφορετικά, πώς να ερμηνεύσει κάποιος την αξίωση που έχουν από τον Δήμαρχο να αποκαταστήσει όλες τις παραλείψεις και πώς να διορθώσει τις ζημιές που υπέστη η πόλη από την προηγούμενη διοίκηση, στο διάστημα των 7-8 μηνών, από την επανεκλογή του.

Θεμιτή και καλοδεχούμενη η αντιπολίτευση των μέσων επικοινωνίας. Όμως, πρέπει κάποιοι να το εμπεδώσουν -μπας και δουν προκοπή- ότι η σκοπιμότητα και η πολιτική αντιπαράθεση έχουν κώδικα τιμής και δεοντολογίας. Οι οξειδωτικές μεθοδεύσεις για την τρώση του κύρους και αξιοπιστίας του Λάμπρου Μίχου δεν πιάνουν τόπο. Τούτο γιατί όσο και να τρέχουν δεν τον φθάνουν. Γιατί, απλά, ο Λάμπρος Μίχος έχει αποδείξει στους πολίτες της Αγίας Βαρβάρας και τα ανιδιοτελή του κίνητρα και το πραγματικό ενδιαφέρον του για την πόλη και τους ανθρώπους της και ότι έχει την ικανότητα και την γνώση να πράττει το καλλίτερο δυνατόν για αυτούς.

Βέβαια, η όλη συμπεριφορά είναι δικαιολογημένη. Όταν είσαι «κάτι σαν» μέσο ενημέρωσης, όταν είσαι «κάτι σαν δημοσιογράφος», τότε είναι λογικό να συμπαθείς και να υποστηρίζεις κάποιον που υπήρξε «κάτι σαν δήμαρχος» και «κάτι σαν δημοτική αρχή».