O θρυλικός «Μαύρος Καβαλάρης» Νικόλαος Πλαστήρας

Το 1953, η βασίλισσα της Ελλάδος Φρειδερίκη επισκέφθηκε έναν σημαντικό ασθενή στην ενοικιαζόμενη κατοικία του στην Αθήνα. Εισερχόμενη στο δωμάτιο του ασθενούς, η βασίλισσα αντίκρυσε έναν ξερακιανό, μαυριδερό ηλικιωμένο, με το χαρακτηριστικό του μουστάκι, ταλαιπωρημένο από τη φυματίωση και τις κακουχίες. Ουδεμία πολυτέλεια υπήρχε στο σπίτι!

Ο ηλικιωμένος ασθενής ήταν γνωστός για την ανιδιοτέλεια του και την περιφρόνηση του στα υλικά αγαθά, την προσοχή όμως της βασίλισσας τράβηξε, μεταξύ άλλων, ένα ράντζο εκστρατείας που ακόμα χρησιμοποιούσε ο ασθενής. «Νίκο, γιατί το κάνεις αυτό;» ρώτησε η Φρειδερίκη, για να λάβει την απάντηση από τον συγκινημένο 69χρονο «Μεγαλειοτάτη, το ράντζο αυτό το έχω από τον στρατό, δεν το αποχωρίζομαι».

Απέναντι της εκείνη τη μέρα, η Φρειδερίκη δεν είχε κάποιον τυχαίο. Είχε τον πρώην Πρωθυπουργό της Ελλάδος, τον θρυλικό «Μαύρο Καβαλάρη», τον πρώην διοικητή του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων, τον Στρατηγό Νικόλαο Πλαστήρα! Τον άνθρωπο, που οι Τούρκοι, όταν κατέλαβαν τη Σμύρνη, τον αναζητούσαν εναγωνίως αλλά μάταια ανάμεσα στους αιχμαλώτους, ρωτώντας αν κάποιος είχε δει τον «Καρά-πιπέρ (μαύρο πιπέρι)», όπως τον αποκαλούσαν εξαιτίας της μαυριδερής του επιδερμίδας. Γιατί, ναι η Σμύρνη ήταν το πολύτιμο τρόπαιο αλλά και ο Πλαστήρας ως αιχμάλωτος θα ήταν τεράστιο επίτευγμα.

Προς το τέλος της ζωής του, ο Νικόλαος Πλαστήρας, που διετέλεσε 3 φορές Πρωθυπουργός της Ελλάδος, που γέμισε το σώμα του με τραύματα πολεμώντας στον Μακεδονικό Αγώνα, στους Βαλκανικούς Πολέμους, όπου διακρίθηκε στην πολύνεκρη μάχη του Λαχανά, στον Βορειοηπειρωτικό Αγώνα, στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, στην εκστρατεία στην Ουκρανία, στη Μικρασιατική Εκστρατεία και πρωταγωνίστησε σε επαναστατικά κινήματα και απόπειρες πραξικοπήματος, δεν είχε ακίνητη περιουσία παρά μόνο 216 δραχμές και 10 δολάρια, τα οποία άφησε κληρονομιά στη Μικρασιάτισσα προσφυγοπούλα ψυχοκόρη του. Αυτά και την προφορική εντολή … «Όλα για την Ελλάδα!». (Ανατριχιάζεις και μόνο που το γράφεις). Τον μισθό του τον πρόσφερε σε άπορους και ορφανά. Από τα διάφορα μέτωπα στα οποία πολέμησε είχε υιοθετήσει συνολικά 7 ορφανά Ελληνόπουλα.

Πολιτικά, βέβαια, δεν διακρινόταν για τη διορατικότητα του. Αυτό αποδείχθηκε από την στάση του κατά την περίοδο 1933-1941. Υπήρξε περισσότερο στρατιωτικός παρά πολιτικός. Αψύς χωρίς διάθεση διπλωματικότητας στους λόγους του. Η φράση του «Κάθισε κάτω, ζαγάρι!» προς τον Γιώργο Σιάντο του Κ.Κ.Ε., κατά τη διάρκεια συζητήσεων τους στα Δεκεμβριανά, όπου ο Πλαστήρας αμφισβήτησε ανοικτά την προσφορά των ανταρτών του ΕΛΑΣ στην Εθνική Αντίσταση και στην απελευθέρωση κάνοντας λόγο για «ξεπάστρεμα όλων των δεξιών» και «κάψιμο χωριών» έχει μείνει παροιμιώδης. Αντίστοιχου ύφους ήταν και η απάντηση του σε εκπροσώπους του ΕΔΕΣ όταν του μίλησαν για την Εθνική Αντίσταση.

Κάποτε, κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του, ο φίλος του Γιάννης Μοάτσος,μεσολάβησε προκειμένου να εξασφαλιστεί στον Πλαστήρα δάνειο για την αγορά κατοικίας. Ο διοικητής απόρησε λέγοντας «Τι; Δεν έχει σπίτι ο κύριος Πρωθυπουργός;». Το δάνειο εξασφαλίστηκε και μάλιστα με πολύ καλούς όρους για τον Πλαστήρα.

Ο Μοάτσος, υπερήφανος, ανακοίνωσε την εξασφάλιση του δανείου στον Πλαστήρα και του προσκόμισε τα σχετικά έγγραφα. Ο Πλαστήρας πήρε στα χέρια του τα τραπεζικά έντυπα και τα έσχισε λέγοντας «Άντε ρε Γιάννη, με τι μούτρα θα βγω στο δρόμο, αν μαθευτεί πως εγώ πήρα δάνειο για σπίτι;».

Αντίστοιχα, όταν θεώρησε πως ο άνεργος αδερφός του ευνοήθηκε λόγω της συγγένειας τους και προσελήφθη στο εργοστάσιο της ζυθοποιίας «ΦΙΞ», του απαγόρευσε να δεχτεί τη θέση, λέγοντας του «Αν έχεις ανάγκη, κάτσε εδώ να μοιραζόμαστε το φαγητό μου!».

Την ίδια στάση διατήρησε και όταν του πρότειναν να του βάλουν τηλέφωνο, δεν ήταν απλή υπόθεση εκείνη την εποχή, στο σπίτι που νοίκιαζε στο Μετς «Μα τι λέτε; Η Ελλάδα πένεται κι εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο;»

Ο Πλαστήρας απεβίωσε στις 26 Ιουλίου του 1953, χωρίς να υπάρχουν καν χρήματα για το νεκρικό του κοστούμι, το οποίο τελικά το αγόρασε ο φίλος του Διονύσιος Καρρέρ.

Ο ιατρός που υπέγραψε το πιστοποιητικό θανάτου του Πλαστήρα, μέτρησε στο ταλαιπωρημένο κορμί του: 27 σπαθιές και 9 σημάδια από βλήματα …

Η σύγκριση με ανθρώπους που εισέρχονται στην πολιτική σκηνή μιας χρεοκοπημένης χώρας πάμφτωχοι και στην πορεία αποκτούν τεράστιες περιουσίες είναι αναπόφευκτη …

Στη φωτογραφία ο «Μαύρος Καβαλάρης» με άνδρες του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων «Σεϊτάν Ασκέρ (Στρατός του Διαβόλου)», όπως τους αποκαλούσαν οι Τούρκοι. Τα άλογα ήταν λάφυρα από τους Τούρκους όπως και τα όπλα των εν λόγω Ευζώνων, οι οποίοι είναι οπλισμένοι με αραβίδες Mannlicher- που δεν είχαν οι Εύζωνες πλην των έφιππων τμημάτων του 5/42.