Αν τα μερομήνια επαληθευτούν και φέτος, σε λίγες ημέρες το καλοκαιράκι 2020 θα’χει εκπνεύσει την τελευταία του ανάσα. Από τώρα λυπάμαι αφάνταστα. Με πολλή κατανόηση για τους φίλους που βιάζονται να προσπεράσει αυτή η παράξενη (γρουσούζικη δε νομίζω) χρονιά, εγώ θα γυρίσω ένα 6μηνο πίσω, τότε που η κατάσταση άρχισε να διαφοροποιείται. Θα κάνω μια βουτιά στις αναμνήσεις μου. Ευκαιρία δεν χάνω, μέχρι να λειτουργήσει το κολυμβητήριο μας, βουτάω όπου βρω. ‘Εξι μήνες πριν. ‘Ηταν τότε που μας ενέπνεαν αυτό το παράξενο «Μένουμε σπίτι». Κυβέρνηση, φορείς και τηλεόραση χρησιμοποίησαν τις διαφημίσεις για να μας νουθετήσουν στην προτροπή και, ένας άγνωστος στους πολλούς κος Σωτήρης επέβλεπε ώστε το απογευματινό μας καφεδάκι να το πίνουμε μόνοι μας αλλά όσο λιγότερο μοναχικά γίνεται. ‘Ενας αφανής σύμμαχος ήταν ανά πάσα στιγμή έτοιμος να φέρει σε επαφή το εκάστοτε παρεάκι και πληρούσε όλα τα προβλεπόμενα μέτρα. Η βιντεοκλήση. ‘Εχω την εντύπωση, ότι αυτό το μοντέρνο κόντεμα της απόστασης, κράτησε Θερμοπύλες. Χωρίς να το αντιληφθούμε, χωρίς να της αποδώσουμε το μερίδιο που της αναλογεί. Αναρμόδια να την παρασημοφορήσω, ομολογώ ότι πολύ λίγο την χρησιμοποίησα και προχωρώ στον δικό μου τρόπο επικοινωνίας. Ο Σύμμαχος μου είναι μια παραλλαγή της παμπάλαιας μεθόδου: της αλληλογραφίας. Σας θυμίζω ότι αρχικά έμπαινε σε χαρτοφάκελα που, δεμένα στα ποδαράκια τους μετέφεραν τα περιστέρια. Οι ερωτευμένοι διάλεγαν λευκά περιστέρια. Οι υπόλοιποι βολεύονταν με ότι απέμενε διαθέσιμο. Αργότερα ήρθε ο ταχυδρόμος με την καφέ στολή, την δερμάτινη τσάντα και το ποδήλατο. Οι μετέπειτα τρόποι ήταν λιγότερο νοσταλγικοί. Το ηλεκτρονικό μου μήνυμα μεταχειριζόμουν δίκην λευκώματος όλο το διάστημα του εγκλεισμού. Αν έτσι το ξεφυλλίσετε και σεις, μπορεί να αισθανθείτε αυτά που ήθελα να μοιραστώ τότε μαζί σας, και βρίσκω να είναι ακόμα επίκαιρα.
ΕΠΙΣΤΟΛΗ 1η /
Εν Αγία Βαρβάρα, 14 Μαρτίου 2020
Ο λαμπρός υιός του Υπερίωνα, ο ‘Ηλιος, από ώρα έχει αναχωρήσει από την κοίτη του Ωκεανού και οδηγεί το άρμα του προς την γη των Εσπερίδων. Τις 12 ώρες που θα ταξιδεύει και τις άλλες 12 που θα ξεκουράζεται, εμείς μένουμε σπίτι. Συμβάλλοντας στην αντιμετώπιση της θλίψης, πλήξης, κακοκεφιάς, θα σας κρατώ συντροφιά με τον δικό μου τρόπο. Ταξινομώντας τις παλαιότερες αναρτήσεις σε φακέλους, θα σας θυμίζω τα παλιά ενώ ταυτόχρονα θα τα θυμάμαι κι εγώ. Λειτουργώντας έτσι βάζω τάξη στα φύρδην μίγδην και εσείς θα ανακαλύπτετε τα «ενδιαφέροντα θέματά μου» διαθέσιμα ανά κατηγορίες. Ο περίπλους στην ενδοχώρα θα μας γεμίσει χρώματα και αρώματα της ανατολής και, η καλή διάθεση θα προστατέψει ‘Ολους μας από γρίνιες, αδιαθεσίες και άσκοπη κατανάλωση του πολύτιμου χρόνου μας. Η ζαριά έκατσε ασσόδυο. Ζόρικη. Μ’ αυτήν θα κερδίσουμε την παρτίδα! ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ.
Αργυρώ Βουτσά
