ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΑΣΚΕΣ; ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΕΙΔΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ; …

Ένα αντιδημοφιλές κείμενο περί καταλήψεων

Από τον Λυκούργο Π. Χατζάκο

Προσπαθώ να συγκρατήσω τον θυμό μου και να κατανοήσω τι ακριβώς παρακινεί μαθητές Γυμνασίων να προβαίνουν σε «καταλήψεις» σχολικών κτηρίων.

Πραγματικά, δεν θέλω να μπω στην διαδικασία των ερωταποκρίσεων «Εσείς στην ηλικία τους τι κάνατε;» κ.λπ.

Όσο και αν μου είναι δύσκολο να αντιμετωπίζω το σκυθρωπό πρόσωπο της κόρης μου και του γιού μου γιατί δεν τα αφήνω να πάνε στην … κατάληψη, όσο και αν με πονάει που δύο μέρες τώρα αντιμετωπίζω την κακή διάθεσή τους και την γκρίνια τους, χαίρομαι που συζητάμε και υποστηρίζουν με πάθος την θέση τους.

Δεν στέκομαι καν στο δίκαιο ή άδικο των διεκδικήσεων, δεν στέκομαι καν στην σοβαρότητα ή την γελοία πλευρά των αιτημάτων.

Με ενοχλεί, όμως, αφάνταστα το γεγονός ότι παιδιά 13 και 14 χρόνων, αφήνονται ανεξέλεγκτα να εντρυφούν στην ασυδοσία και τον ψευτοτσαμπουκά. Τους επιτρέπεται να θεωρούν ότι το σχολείο είναι κτήμα τους και δεν έχουν να λογοδοτήσουν σε κανέναν. Αν στην ηλικία αυτή, δεν γνωρίζουν και δεν ακολουθούν όρια και κανόνες, τότε μετά, τι;

Βέβαια, εξ ίσου ενοχλητικό βρίσκω το γεγονός ότι κατά την περίπτωση που συμβεί κάτι, που διαπιστωθεί έκτροπη συμπεριφορά -έστω και από μία ελάχιστη, μία μικρή μειοψηφία-, όλοι εκείνοι που σήμερα χειροκροτούν θα μέμφονται και θα αναρωτιούνται έκπληκτοι «πού είναι η Πολιτεία», «μα τί κάνει το Κράτος» και άλλα παρόμοια τινά.

Περισσότερο, κακό, άθλιο είναι ο σωστός χαρακτηρισμός, θεωρώ την περίπτωση κατά την οποία διευθυντές σχολείων -και μάλιστα συνδικαλιστές συγκεκριμένης παρατάξεως-, να παροτρύνουν παιδιά Γυμνασίου να κάνουν κατάληψη «κατά της μάσκας» και με αφορμή αυτό να γεμίζουν και έναν κατάλογο «αιτημάτων», τα οποία μόνο γέλιο προκαλούν.

Βέβαια, δεν αποκλείεται στους καταλόγους αυτούς αιτημάτων να υπάρχουν και πραγματικά σοβαρά θέματα. Θέματα που σχετίζονται κατά κύριο λόγο με τις κτηριακές υποδομές ή την πλημμελή συντήρηση από τους Δήμους (π.χ. στον Κορυδαλλό πράγματι υπάρχουν αρκετά, τέτοια θέματα).

Όμως, αυτά περισσότερο ως άλλοθι λειτουργούν.

Ίσως είναι καιρός, να ξαναβρούμε τα μέτρα ως κοινωνία. Ίσως, είναι η στιγμή που πρέπει να αναστοχασθούμε και να δούμε τι έχουμε κάνει λάθος. Γιατί λάθος είναι να επιτρέπεται σε παιδιά 13 και 14 χρόνων να θεωρούν ότι έχουν δικαίωμα στην αυθαιρεσία δίχως κανέναν έλεγχο και συνέπεια! Όπως λάθος ήταν όταν προ ετών επιτρέπαμε να χλευάζεται κάποιος Υπουργός που θέλησε να βάλει κανόνες και να μην ξενυχτάνε, λιώνοντας στο αλκοόλ, 17χρονα και 16χρονα. Και είχαμε παραδώσει εκείνον στην χλεύη εκμαυλιστών θεατρίνων αντί να πούμε φτάνει. Έχουμε χάσει την μπάλα και ως εδώ!

Υ.Γ.: Θα κατανοούσα όλους εκείνους τους «επαναστάτες» κηδεμόνες, αν έμπαιναν μαζί με τα παιδιά τους και έκαναν κατάληψη.