Μπορεί ο φετινός εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου να πραγματοποιήθηκε με ελάχιστο αριθμό ατόμων για λόγους δημόσιας υγείας, σε καμία περίπτωση όμως δεν ήταν μειωμένο το συλλογικό αίσθημα της εθνικής μας υπερηφάνειας. Η δημοτική αρχή μερίμνησε ιδιαίτερα για τον ευπρεπισμό του κέντρου της πόλης, ενώ από τα μεγάφωνα της οδού Ελευθερίου Βενιζέλου ακουγόταν στη διάρκεια των εκδηλώσεων, πατριωτικά τραγούδια.
Το πρωί της Τετάρτης 28 Οκτωβρίου οι καμπάνες του Ιερού Ναού Παναγίας Ελεούσας χτύπησαν χαρμόσυνα. Στο ναό εψάλη δοξολογία, από τους ιερείς πατέρες Βασίλη και Παναγιώτη. Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε η δημοτική σύμβουλος και πρόεδρος της ΔΗΚΕΑΒ Αλεξάνδρα Φέγγη. Ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων στο μνημείο πεσόντων που βρίσκεται στην ομώνυμη πλατεία. Στη μνήμη των ηρώων τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή.
Μόνο με δύο μαθητές και χωρίς παρέλαση
Στεφάνια κατέθεσαν ο δήμαρχος Αγίας Βαρβάρας Λάμπρος Μίχος, εκ μέρους του Α.Τ. Αγίας Βαρβάρας και του Τμήματος Ασφάλειας ο διοικητής του Σπύρος Ντάλης, εκ μέρους των μαζικών φορέων η πρόεδρος του εθνικοτοπικού συλλόγου Ποντίων «Ο Φάρος» Σοφία Σαββίδου, εκ μέρους των αθλητικών φορέων ο πρόεδρος της ΑΠΕ Αγία Ελεούσα Κώστας Βόσσος, εκ μέρους των εκπαιδευτικών φορέων ο διευθυντής του 2 ου Λυκείου Διονύσης Βυθούλκας. Επίσης στεφάνια κατέθεσαν τοπικά στελέχη των πολιτικών κομμάτων Νέας Δημοκρατίας, ΚΙΝ.ΑΛ, Ελληνικής Λύσης. Να σημειωθεί πως λόγω των περιοριστικών μέτρων, στο ναό παρέστησαν μόνο δύο μαθητές, ένας από το 1 ο Δημοτικό Σχολείο και ένας από το 1 ο Λύκειο. Φέτος ίσως για πρώτη φορά στην ιστορία της πόλης δεν έγινε παρέλαση, λόγω της επιβολής τήρησης των υγειονομικών διατάξεων για τον κορωνοΐό.
Με την ολοκλήρωση του φετινού εορτασμού ο δήμαρχος Λάμπρος Μίχος επισκέφτηκε μαγαζιά της πόλης. Συνομίλησε με καταστηματάρχες και κατοίκους και αντάλλαξε μαζί τους ευχές.
Εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι για άλλη μία φορά ο επικεφαλής της παράταξης «Η δική μας πόλη» και τέως δήμαρχος Γιώργος Καπλάνης απουσίαζε από εκδηλώσεις του Δήμου.
Τον πανηγυρικό εκφώνησε η πρόεδρος της ΔΗΚΕΑΒ Αλεξάνδρα Φέγγη:
28η Οκτωβρίου 2020
Αιδεσιμολογιότατοι
Κύριε Δήμαρχε
Κύριε Πρόεδρε του Δημ. Συμβουλίου
Κύριε Διοικητά του Αστ. Τμήματος Αγίας Βαρβάρας
Κυρίες και κύριοι δημοτικοί σύμβουλοι
Κυρίες και κύριοι εκπρόσωποι της εκπαιδευτικής κοινότητας
Κυρίες και κύριοι εκπρόσωποι φορέων και συλλόγων
Κυρίες και κύριοι
Αγαπητοί μαθητές
20 χρόνια μετά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο ένας νέος πόλεμος ξεκίνησε, ο οποίος έμελλε να αποδειχτεί πολύ πιο καταστροφικός. Ο Β Παγκόσμιος Πόλεμος.
Τα αίτιά του πρέπει να αναζητηθούν
στους ταπεινωτικούς όρους που επιβλήθηκαν στα ηττημένα κράτη του Α Παγκοσμίου Πολέμου με αποτέλεσμα να εξουθενωθούν οικονομικά και να βγει το ακραίο εθνικιστικό αίσθημα των λαών τους, ιδίως των Γερμανών,
στα ανικανοποίητα πιεστικά αιτήματα διαφόρων χωρών και εθνοτήτων που αναζητούσαν ευκαιρίες αναθεώρησης των συνθηκών,
στην οξύτατη οικονομική κρίση που μάστιζε την Ευρώπη και τον κόσμο μετά το 1929,
στον φόβο των δυτικών χωρών απέναντι στη Σοβιετική Ένωση, κάτι που τις έκανε να αντιμετωπίζουν με αδράνεια την επιθετικότητα της ναζιστικής Γερμανίας,
στην αδυναμία της Κοινωνίας των Εθνών να λάβει οποιοδήποτε αποτελεσματικό μέτρο για την αποτροπή του επερχόμενου πολέμου.
Όλα άρχισαν με τη γερμανική εισβολή της Γερμανίας στην Πολωνία την 1η Σεπτεμβρίου του 1939. Μέχρι το 1941 η ναζιστική Γερμανία κατάφερε να ελέγξει το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης κατακτώντας τις χώρες μέσα σε λίγες ημέρες. Στο πλευρό των χιτλερικών δυνάμεων, η φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι και η Ιαπωνία.
Ξημερώματα 28ης Οκτωβρίου 1940. Ο Μπενίτο Μουσολίνι ζητά από τον Έλληνα Πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά, μέσω του Εμανουέλε Γκράτσι του Ιταλού πρεσβευτή στην Αθήνα, την ελεύθερη δίοδο των στρατευμάτων του και η απάντηση που παίρνει είναι ΟΧΙ. Ένα ΟΧΙ που εξέφραζε όλο τον ελληνικό λαό που σε καμιά περίπτωση δεν θα συμφωνούσε στην εκούσια υποδούλωσή του.
Η μάχη της Ελλάδας κατά των ιταλικών δυνάμεων αρχικά και κατά των Γερμανών, από τις 6 Απριλίου 1941, διήρκεσε 216 ημέρες, γεγονός που προκάλεσε παγκόσμια κατάπληξη και διθυράμβους.
Ο Γάλλος διανοούμενος Αντρέ Ζιντ γράφει εκείνη την εποχή: «Γενναίε ελληνικέ λαέ! Καταλαβαίνετε τι είσαστε για μας σήμερα; Για πολλούς φοβερούς μήνες δεν είχαμε γνωρίσει παρά χρεωκοπίες, πίκρες, το γκρέμισμα των αιτιών της περηφάνιας μας, των ελπίδων μας…. Και ξαφνικά σαν από το βάθος ενός πάρα πολύ αγαπητού παρελθόντος, η φωνή σας η πολυαγαπημένη, υψώνεται και κυριαρχεί στους συγχυσμένους θορύβους της κόλασης»
Τα ελληνικά στρατεύματα, το ναυτικό και η αεροπορία με τα πενιχρά της μέσα γελοιοποίησαν την πανίσχυρη επιτιθέμενη φασιστική Ιταλία. Οι Έλληνες με αυτοθυσία και ενθουσιασμό πολέμησαν υπέρ «βωμών και εστιών».
Η σθεναρή αντίσταση της Ελλάδας προκάλεσε την επέμβαση του Χίτλερ ο οποίος αποφάσισε να στρέψει την πολεμική μηχανή του ενάντια στη χώρα μας.
Παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες του ελληνικού λαού, οι δυνάμεις του άξονα επικρατούν τον Απρίλιο του 1941. Ο ηρωισμός των Ελλήνων αναγνωρίζεται από τον ίδιο τον Χίτλερ ο οποίος σε λόγο του στο Ράιχσταγκ στις 4/5/1941 είπε: «Η ιστορική δικαιοσύνη με υποχρεώνει να διαπιστώσω ότι από όλους τους αντιπάλους που αντιμετωπίσαμε, ο Έλληνας στρατιώτης πολέμησε με παράτολμο θάρρος και ύψιστη περιφρόνηση προς τον θάνατο. Συνθηκολόγησε δε μόνον όταν η εξακολούθηση της αντιστάσεως ήταν αδύνατη και δεν είχε κανένα νόημα».
Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής ο λαός υπέστη τα πάνδεινα: πείνα, βασανισμούς, μαζικές εκτελέσεις, πυρπολήσεις, ολοκαυτώματα. Όμως τίποτα δεν έκαμψε το φρόνημά του. Από την πρώτη κιόλας στιγμή οργανώθηκε η Αντίσταση ενάντια στον κατακτητή. Οι Έλληνες ανεξαρτήτως πολιτικής ιδεολογίας, οικονομικού επιπέδου και κοινωνικής τάξης συνασπίστηκαν, παραμερίζοντας τις μεταξύ τους διαφορές και αντιθέσεις συμβάλλοντας έτσι καθοριστικά στη συμμαχική νίκη.
Κι αυτό γιατί οι νίκες των Ελλήνων μετέβαλλαν την ατμόσφαιρα του πολέμου και είχαν επίδραση ανυπολόγιστης αξίας στο ηθικό των λαών. Ο ίδιος ο Χίτλερ σε επιστολή του προς τον Μουσολίνι στις 20 Νοεμβρίου 1940 παραδέχεται ότι είναι βαρύτατες οι ψυχολογικές και στρατιωτικές συνέπειες από τις νίκες των Ελλήνων διότι χώρες οι οποίες ήταν έτοιμες να συμμαχήσουν μαζί του, ήταν πλέον διστακτικές.
Επιπλέον, η αντίσταση των Ελλήνων δέσμευσε ιταλικές και γερμανικές δυνάμεις και δόθηκε η δυνατότητα στους Βρετανούς να σταθεροποιήσουν τη θέση τους στην Εγγύς και Μέση Ανατολή, με σπουδαίες επιπτώσεις στην εξέλιξη του πολέμου.
Τέλος, ο Χίτλερ αναγκάστηκε να αναβάλλει την έναρξη της επίθεσης εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης κατά 5 με 6 εβδομάδες με καταστροφικές για τα γερμανικά στρατεύματα συνέπειες καθώς επήλθε ο βαρύτατος ρωσικός χειμώνας. Έκτοτε ο χρόνος μετρούσε εις βάρος του έως την τελική του ήττα.
Το αντιστασιακό ελληνικό κίνημα ήταν από τα σημαντικότερα της Ευρώπης. Μέσα από αυτό αναδείχθηκαν πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα, όπως αυτά αποτυπώνονται και στα καταστατικά των τριών κυριότερων αντιστασιακών οργανώσεων.
Οι Έλληνες πολέμησαν όχι μόνο για την απόκρουση της εξωτερικής απειλής εναντίον της εθνικής τους ακεραιότητας αλλά και για την εξασφάλιση μιας ανεξάρτητης, από οποιαδήποτε εξωτερική επέμβαση, δημοκρατικής πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Πολέμησαν για βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.
Σήμερα γιορτάζουμε την επέτειο του ΟΧΙ. Αναρωτιέμαι πώς μπορεί να χωρέσει ένα τέτοιο ιστορικό γεγονός μέσα σε λίγες ή και πολλές, ίσως, σελίδες. Πώς μπορεί να χωρέσει όλος αυτός ο ηρωισμός, η αυτοθυσία των Ελλήνων και των Ελληνίδων αλλά και η καταστροφή, η κτηνωδία του φασισμού, το αίμα ο πόνος κι η απελπισία σε μια ή πολλές περιγραφές και πόσες ή ποιες λέξεις θα μπορούσαν να τα περιγράψουν; Πώς, άραγε, κουβεντιάζεται η φρίκη; Πώς μπορούμε εμείς που ανήκουμε στις νεότερες γενιές να ψηλαφίσουμε αυτόν τον πόνο; Δεν μπορούμε. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αποδίδουμε φόρο τιμής και να υπερασπιζόμαστε τα ιδανικά για τα οποία ο ελληνικός λαός έχυσε το αίμα του.
Γιατί σήμερα ανατέλλουν ίδιοι κίνδυνοι. Απειλείται η εθνική μας ακεραιότητα, αμφισβητείται η εθνική μας κυριαρχία από τη γείτονα χώρα και στο εσωτερικό, φασιστικά μορφώματα καταδικάζονται για την εγκληματική τους δράση. Μιλιταριστικά ναζιστικά εκτρώματα που και μόνον η ύπαρξή τους αποτελεί ντροπή για μια δημοκρατική κοινωνία. Από την άλλη, όπως και τότε, ο ρατσισμός απλώνει τις ρίζες του άπληστα και μάλιστα και στη γη μας…
Όμως, έχουμε μνήμη. Και όπως γράφει ο Σεφέρης στο ποίημά του «Τελευταίος Σταθμός»: «στάζει τη μέρα, στάζει στον ύπνο , μνησιπήμων πόνος». Αυτός ο πόνος που στοιχειώνει το εθνικό μας DNA, μας υποχρεώνει , ακόμη και ενστικτωδώς, να μείνουμε, να μένουμε, πάντα πιστοί και ακλόνητοι στις πανανθρώπινες αξίες, υπερασπιζόμενοι το οικουμενικό δίκαιο.
Με αφορμή λοιπόν αυτή την επέτειο στέλνουμε μήνυμα αντιπολεμικό, αντιφασιστικό, αντιρατσιστικό, μήνυμα ενότητας και ομοψυχίας, μήνυμα σεβασμού των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας, μήνυμα σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων, μήνυμα ειρήνης.
Ζήτω η Ελλάδα
Ζήτω το Έθνος
