Νάντια Γιαννακοπούλου: Ομιλία κατά την συζήτηση του Σ/Ν του Υπ. Παιδείας

ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ (ΝΑΝΤΙΑ) ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Βουλευτής Β2 Δυτ. Τομέα Αθήνας
Κίνημα Αλλαγής

Αθήνα, 11 Φεβρουαρίου 2021

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

«ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΜΕ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΙΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ»
Στην συζήτηση του Νομοσχεδίου του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων στην
σημερινή συνεδρίαση της Ολομέλεια, τοποθετήθηκε η βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής
Νάντια Γιαννακοπούλου.
Ξεκινώντας την ομιλίας της, η βουλευτής τόνισε πως «Είναι η πολλοστή φορά που
συζητάμε κάποιο Νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας και αυτό είναι ένα πρόβλημα από
μόνο του. Είναι προβληματική η αποσπασματική αντιμετώπιση των θεμάτων χωρίς να
υπάρχει ένα ενιαίο μεταρρυθμιστικό σχέδιο για το εκπαιδευτικό μας σύστημα στο σύνολό
του. Λείπει ένα εθνικό σχέδιο που δεν θα αλλάζει με κάθε νέα κυβέρνηση.»
Επιπλέον, ως προς τη σημερινή κατάσταση που επικρατεί στα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα, η
βουλευτής αναφέρει τα εξής: «Ζούμε σήμερα μια κατάσταση παθογενειών, με απαξίωση
όλου του μοντέλου που κυριάρχησε και συνοψίζεται στα σημεία: Περάστε κόσμε χωρίς
στοιχειώδεις επιδόσεις, τελειώστε όποτε θέλετε ή αν θέλετε μην τελειώνετε κιόλας αλλά θα
λέγεστε φοιτητές,  βάφτιση όλων των ΤΕΙ σε ΑΕΙ σε ένα βράδυ, στήριξη ενός έωλου
αναπτυξιακού περιφερειακού μοντέλου που στηρίζεται σε εκατοντάδες σχολές παντού,
σχολές με πτυχία χωρίς αξία βλέποντας το 40% των σπουδαστών των ΙΕΚ να είναι
πτυχιούχοι ΑΕΙ.»
Για αυτό το λόγο, η βουλευτής θεωρεί ως μόνο τρόπο για την αναβάθμιση του πλαισίου
των Πανεπιστημίων την πλήρη απεμπλοκή από παθογένειες ενός ζοφερού παρελθόντος.
Τέλος, αναφέρθηκε στους τρεις βασικούς άξονες του νομοσχεδίου:
 Ως προς την θεσμοθέτηση ομάδων προστασίας των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων
που θα υπάγονται στην ΕΛΑΣ, τόνισε ότι ως μόνη λογική λύση αποτελεί η δημιουργία, σε
κάθε Πανεπιστημιακό Ίδρυμα, ενός σώματος εξειδικευμένων φυλάκων σύμφωνα με το
συνταγματικό αυτοδιοίκητο. Όπως στα περισσότερα Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια.
 Ως προς το φαινόμενο των αιώνιων φοιτητών, οπωσδήποτε πρέπει να μπει ένα
όριο στον χρόνο φοίτησης. Είναι άλλωστε πάγια θέση το ν+2, για το Κίνημα Αλλαγής. Όμως
θα πρέπει το Υπουργείο να λάβει υπ’ όψιν του τις παρατηρήσεις των Πανεπιστημιακών ως

[2]

προς την διαγραφή, την μερική φοίτηση και να περιλάβει και άλλες εξαιρέσεις από αυτές
που προβλέπει το σχετικό άρθρο.
 Ως προς τη βάση για την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο, πρέπει να θεσμοθετηθεί το
Εθνικό Απολυτήριο Λυκείου, με χρήση Τράπεζας θεμάτων για την ενιαία αξιολόγηση των
μαθητών.
Ακολουθεί link στο youtube με την ομιλία της Κας Νάντιας Γιαννακοπούλου:
https://youtu.be/c3m6QASG82o
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της τοποθέτησης:
Eίναι η πολλοστή φορά που συζητάμε κάποιο Νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας και
αυτό είναι ένα πρόβλημα από μόνο του. Εννοώ την αποσπασματική αντιμετώπιση των
θεμάτων χωρίς να υπάρχει ένα ενιαίο μεταρρυθμιστικό σχέδιο για το εκπαιδευτικό
μας σύστημα στο σύνολό του. Λείπει ένα εθνικό σχέδιο που δεν θα αλλάζει με κάθε
νέα κυβέρνηση. Εάν πραγματικά θέλαμε να κάναμε μία σοβαρή τομή στην παιδεία,
όπως έχει κάνει η Φινλανδία ή άλλες χώρες, τότε θα προσερχόμασταν όλα τα
κόμματα της ελληνικής Βουλής σε έναν ευρύ διάλογο και διαβούλευση με όλους τους
φορείς της εκπαιδευτικής κοινότητας. Και για τα επόμενα 12 χρόνια θα
ακολουθούσαμε από το νηπιαγωγείο μέχρι και την τριτοβάθμια εκπαίδευση το
σύστημα στο οποίο θα είχαμε συμφωνήσει, προκειμένου να έχουμε σοβαρά
αποτελέσματα. Ανέφερα την Φιλλανδία. Στην χώρα αυτή συζήτησαν επί χρόνια και
όταν κατέληξαν ψήφισαν και μια ρήτρα υψηλής πλειοψηφίας για να αλλάξει ακόμα και
μια διάταξη.

Στην χώρα μας η μόνη συνολική, ριζοσπαστική προσπάθεια και μάλιστα με
εντυπωσιακή συναίνεση  που έγινε με τον γνωστό ως Νόμο Διαμαντοπούλου.
Ψηφίστηκε με πάνω από 280 ψήφους για να κακοποιηθεί από όλους τους επόμενους
Υπουργούς , για να καταργηθεί οριστικά από την Κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Εκατοντάδες λαμπροί ακαδημαϊκοί που είχαν έρθει από τα καλύτερα πανεπιστήμια
όλου του πλανήτη για να βοηθήσουν εκδιώχθηκαν.

Αυτή είναι η αλήθεια, όπως και ότι σήμερα ζούμε μια κατάσταση παθογενειών,
με απαξίωση όλου του μοντέλου που κυριάρχησε και συνοψίζεται στα
σημεία: Περάστε κόσμε χωρίς στοιχειώδεις επιδόσεις, τελειώστε όποτε θέλετε ή αν
θέλετε μην τελειώνετε κιόλας αλλά θα λέγεστε φοιτητές,  βάφτιση όλων των ΤΕΙ σε
ΑΕΙ σε ένα βράδυ, στήριξη ενός έωλου αναπτυξιακού περιφερειακού μοντέλου που
στηρίζεται σε εκατοντάδες σχολές παντού, σχολές με πτυχία χωρίς αξία βλέποντας
το 40% των σπουδαστών των ΙΕΚ να είναι πτυχιούχοι ΑΕΙ. Μαζί μ΄αυτά μια άποψη
ότι τα ΑΕΙ δεν είναι κυρίαρχα χώροι μάθησης και έρευνας , αλλά πολιτικοποίησης και
μια προσπάθεια να κρυφτεί η αλήθεια και να παρουσιαστεί  ότι η παραβατικότητα, οι
βιασμοί, το εμπόριο ναρκωτικών οι τραμπουκισμοί, η βία, οι ξυλοδαρμοί και απειλές
κατά διδακτόρων είναι δήθεν περιθωριακά φαινόμενα. Έλα που δεν είναι. Οι εικόνες
ευτελισμού του Πρύτανη της ΑΣΟΕΕ μέσα στο σπασμένο γραφείο του ήρθαν να μας
θυμίσουν τον φασισμό και την πρακτική ταγμάτων εφόδου.

Προϋπόθεση κάθε ειλικρινούς διαλόγου είναι να μην αρνείται κανείς την
πραγματικότητα και βέβαια οι κυβερνώντες να έχουν μάτια και αυτιά για να
συνθέσουν. Πρέπει λοιπόν να πάμε μπροστά, να αναβαθμίσουμε τα Πανεπιστήμια
αποδεχόμενοι το αυτονόητο: Δεν μπορούμε να προσδοκούμε αναβάθμιση χωρίς

[3]

πλήρη απεμπλοκή από παθογένειες ενός ζοφερού παρελθόντος που δηλητηριάζει
την πανεπιστημιακή ζωή.
Οι προσπάθειες της κυβέρνησης να πείσει κοινωνία και εκπαιδευτική κοινότητα πως το υπό
ψήφιση νομοθέτημα στοχεύει στην ουσιαστική βελτίωση σπουδών, αν και ορθώς θέτει
ορισμένα καίρια ζητήματα, όπως η προστασία κι αναβάθμιση της ακαδημαϊκής
ελευθερίας, δεν απέδωσαν καρπούς, γιατί αντιμετωπίζει αυτά τα θέματα χωρίς να
ακούει. Όχι αυτούς που θεωρούν λογικά όσα νοσηρά γίνονται, αλλά αυτούς που
θέλουν να συμβάλουν θετικά με προτάσεις και ιδέες, όπως το ΚΙΝΑΛ.

Θα αναφερθώ στους τρεις βασικούς άξονες του νομοσχεδίου, που
κυριάρχησαν και στο δημόσιο διάλογο.

Α) Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα των παραπάνω είναι η διάταξη για τη
θεσμοθέτηση ομάδων προστασίας των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων που θα
υπάγονται στην ΕΛΑΣ.
Ανέφερε τόσο η κα Υπουργός κατά την εισήγηση της όσο και ο κος Χρυσοχοϊδης
πως δεν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια σε ένα χρόνιο πρόβλημα, το οποίο με το
πέρασμα των χρόνων φαίνεται να γιγαντώνεται. Συμφωνώ. Πρέπει όμως κύριοι
Υπουργοί να μη κλείνουμε και τα αυτιά μας. Το κάνατε στο πολύ πρόσφατο
παρελθόν, με τη ρύθμιση του αρ. 64 του ν. 4623/2019 περί ασύλου, την αποτυχία της
οποίας εσείς οι ίδιοι επιβεβαιώνετε λίγους μήνες μετά, με τις νέες διατάξεις που
εισάγετε προς ψήφιση.

Ασφαλώς και τα Πανεπιστήμια χρειάζονται ελεγχόμενη πρόσβαση και
φύλαξη. Η φύλαξη διαχρονικά, αλλά και σήμερα, είναι ανεπαρκής, γιατί ούτε η
πολιτεία διέθετε τα αναγκαία οικονομικά και τεχνικά μέσα, αλλά ούτε και οι πρυτάνεις
έκαναν αυτό που όφειλαν. Δυστυχώς πολλοί Πρυτάνεις φοβούνται, άλλοι δεν θέλουν
να πάρουν ευθύνη και άλλοι βρίσκονται σε ιδεολογική καθήλωση. Εμείς
προτείνουμε σε κάθε Πανεπιστημιακό Ίδρυμα τη δημιουργία ενός σώματος
εξειδικευμένων φυλάκων σύμφωνα με το συνταγματικό αυτοδιοίκητο. Όπως
στα περισσότερα Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια. Να ανακτηθούν τα άβατα και να
οργανωθεί σωστά έλεγχος εισόδου, πχ με κάρτα, για τους φοιτητές και τους
εργαζόμενους.

Β) Ένα άλλο μείζον θέμα έχει να κάνει με τη ρύθμιση του ελληνικού φαινομένου
των αιώνιων φοιτητών, κάτι που αναδεικνύει τη στρεβλή λειτουργία του
εκπαιδευτικού μας συστήματος. Οι σπουδές πρέπει να γίνονται μέσα σε
συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο, ώστε να είναι συνεκτικές και επίκαιρες. Στα ελληνικά
Πανεπιστήμια, η φοίτηση γίνεται με σχεδόν πλήρη απουσία διαρκούς ελέγχου
παρουσίας και γνώσεων. Ο φοιτητής γίνεται έρμαιο στο πέλαγος του χρόνου.
Οπωσδήποτε πρέπει να μπει ένα όριο στον χρόνο φοίτησης. Είναι
άλλωστε πάγια θέση μας το ν+2. Ίσως όμως θα πρέπει το Υπουργείο να λάβει
υπόψιν του τις παρατηρήσεις των Πανεπιστημιακών ως προς την διαγραφή,
την μερική φοίτηση και να περιλάβει και άλλες εξαιρέσεις από αυτές που
προβλέπει το σχετικό άρθρο.

Γ) Κλείνοντας, για την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο και την στρεβλή συζήτηση
που προκύπτει κάθε φορά με τη βάση στις εισαγωγικές, η πρότασή μας είναι
ξεκάθαρη. Για την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο πρέπει να θεσμοθετηθεί το Εθνικό
Απολυτήριο Λυκείου, με χρήση Τράπεζας θεμάτων για την ενιαία αξιολόγηση των

[4]

μαθητών. Να αναβαθμιστεί άμεσα η τεχνική εκπαίδευση μέση και τριτοβάθμια, ώστε
να αποσυμφορηθεί η πανεπιστημιακή ζήτηση σε μεγάλο ποσοστό.  Να
διερευνήσουμε τον μετασχηματισμό της τελευταίας τάξης Λυκείου σε
προπαρασκευαστικό έτος για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση, με
έμφαση σε εξατομικευμένα σε κάθε μαθητή προγράμματα συμβουλευτικής και
επαγγελματικού προσανατολισμού με βάσει τις εξελίξεις της εθνικής και παγκόσμιας
οικονομίας.

Σας ευχαριστώ!