ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ – ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ ΣΤΑ ΚΛΕΙΣΤΑ ΣΤΟΜΑΤΑ

Άρθρο της Κατερίνας Σπανουδάκη

Η πλάνη και η παραπλάνηση οδηγούν σε λιμνάζοντα έργα, σκοτεινές συμφωνίες και μπαζωμένες πρωτοβουλίες. Η πάταξη μπορεί να επέλθει ακόμα κι από τον Έναν, που θέλει και μπορεί να κάνει τη διαφορά!

Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα σχετικά με την σεξουαλική παρενόχληση σε αθλητές, ηθοποιούς και στον εν γένει εργασιακό χώρο, ένιωσα τον κόμπο στον λαιμό όσων σιωπούσαν επί χρόνια. Το φως της δημοσιότητας βρήκαν πλέον αρκετές υποθέσεις σεξουαλικής παρενόχκλησης, οι οποίες αποτελούν ένα ευρέως διαδεδομένο πολιτικό και κοινωνικό πρόβλημα. Η παρενόχληση όμως διαθέτει πολλές άλλες μορφές μεταξύ των εργαζομένων σε όλα τα ιεραρχικά επίπεδα, στο επαγγελματικό περιβάλλον. Συναντάμε την σωματική / ψυχολογική βία, την κακομετα-χείριση, τον εμπαιγμό, την κατάχρηση εξουσίας, την λεκτική επιθετικότητα, την αφαίρεση δικαιωμάτων κ.ο.κ.

Σε κάθε περίπτωση τα θύματα τις περισσότερες φορές επιλέγουν την συγκαταβατική σιωπή, προκειμένου να διατηρήσουν τη θέση εργασίας τους, ή λόγω ντροπής, ή ακόμα λόγω φόβου. Συνήθες φαινόμενο αποτελεί η πρώτη δημόσια εναντίωση του ενός, εκείνου που λύνει τη σιωπή, θέλοντας να δηλώσει παρόν στην πάταξη του προβλήματος, και παρασύρει τη μάζα με τα ίδια βιώματα και την ίδια ψυχική ασφυξία.Σε αυτές τις περιστάσεις,όπως παρακολου-θούμε όλοι τις τελευταίες ημέρες, οι υποθέσεις αυτές λαμβάνουν τον δρόμο της δικαιοσύνης.

Τί πραγματικά όμως συμβαίνει στην περίπτωση της ηθικής παρενόχλησης, το γνωστό Mobbing? Tί πραγματικά συμβαίνει όταν ο «ένας», που δεν αποτελεί κομμάτι μιας τεράστιας διαχρονικής ουράς συμφεροντολικών παραγόντων, αποφασίζει να ακολουθήσει τη δύσβατη πορεία της αλήθειας και της διαφάνειας? Τί πραγματικά συμβαίνει όταν αυτός ο ένας γίνεται δέκτης εχθρικής και ανήθικης επικοινωνίας? Ποιοί είναι εκείνοι που αποφασίζουν την από μέρους τους, ταπεινωτική συμπεριφορά, τη δημόσια ή μη προσβολή, τη ζημία της προσωπικότητας και της αξιοπρέπειας αυτού του «ένα»? Αποδίδεται δικαιοσύνη εδώ?

Επιστρέψω στο φαινόμενο «Ελένη Μπέλα», ως δέκτης τέτοιων συμπεριφορών, δημόσιας έκτασης, από πολιτικά στέλεχη της αντιπολίτευσης και όχι μόνο, θέτοντάς της το δίλλημα : “H’ κρύψε ότι κρύβαμε από το 2010, ή φεύγεις από τη δημαρχία, καθόσν θα σε σύρουμε δημοσίως σε λάσπη και έκθεση…“! Πώς αλλιώς μεταφράζεται άλλωστε ο πόλεμος από τους ιθύνοντες, χαρακτήρίζοντάς την «επικίνδυνη», «ανίδεη», «ανήθικη» και πόσα άλλα ακόμα? Την ονόμασα φαινόμενο για τον λόγο ότι, παρά τις δύσκολες συνθήκες επιβίωσης στον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης, αψηφά τις όποιες συνέπειες και από τη θέση της Αντιδημάρχου Αθλητισμού, ξεσκεπάζει έναν μεγάλο ¨λαγό” από το λαγούμι του! Σωματείο αντισφαίρισης χτισμένο με λίθους πλήρους εχεμύθειας για τις χειραψίες κάτω από τη στρογγυλή τράπεζα. Αυτό λοιπόν δεν αποτελεί παρενόχληση? Απαντά ΟΧΙ στη σιωπή!

Μέχρι σήμερα τα στόματα ήταν ερμητικά κλειστά. Η δική μας αντιδήμαρχος με την επιμονή, την καρτερία, την απαξίωση των αρνητικών σχολίων, άνοιξε κι άλλα στόματα. Λαμβάνω δημοσιεύματα από την Άρτα, από τον Άλιμο, την Αργυρούπολη, το Ελληνικό…. Διεκδίκηση του αυτονόητου ζητούν όλοι : «Δωρεάν Μαζικός Αθλητισμός»! Τα δημοτικά γήπεδα δεν αποτελούν επενδύσεις του εκάστοτε Δήμου, ώστε να αποκτά τον ρόλο του μεσίτη ! Δεν ψηφίζουμε real estate, αλλά δημάρχους!

Θα χρησιμοποιήσω ατόφιο σχόλιο πολίτη «Σε πόσες πόλεις οι όμιλοι και οι προπονητές τους έχουν κάνει το σεβαστό τους επάγγελμα, χωρίς να ωφελούνται τα μέγιστα από τους δημάρχους και τους κολλητούς?»

Το αδιαφανές αυτό καθεστώς πρέπει να λάβει τέλος. Ότι έχει αρχή επιβάλλεται να έχει και τέλος. Τα γήπεδα τα πληρώνουν οι δημότες και μάλιστα εις διπλούν, πληρώνοντας και δημοτικά τέλη και μηνιαία εισφορά είτε στα σωματεία, είτε στα δημοτικά προγράμματα.

Ανοίξτε τα στόματα και διαδώστε ότι μια νέα γυναίκα, νέα στα κοινά, παλιά όμως στη διατήρηση της ηθικής υπόστασης, τόλμησε και έριξε τον πρώτο λίθο του τόσου στοιβαρού πυλώνα ενός σωματείου αντισφαίρισης. Όχι φυσικά λόγω προσωπικών εμπαθιών, αλλά λόγω της αίσθησης δικαίου απέναντι σε όλους εμάς. Τί μας ενδιαφέρει πλεόν η ικανότητα στην ρητορική ή η χρήση φανταχτερών πολιτκών εκφράσεων ? Τα έργα δίνουν την ταυτότητα στον κάθε ανερχόμενο πολιτικό παράγοντα. Τί κι αν υπήρξε δέκτης πληθώρας ύβρεων (εντός, εκτός κι επί τ’ αυτά) ? Τί κι αν αρχικά την πολέμησε ο αρχηγός της φυλής, διώκοντας και υποβιβάζοντας μέλος οικογενείας της, το οποίο…άκουσον άκουσον…. προϋπήρχε σε θέση κύρους? Τί κι αν ανακάλυψε ότι ο χώρος των γηπέδων δόθηκε επί ημερών των μπλε παιδιών (μέρος των οποίων υπήρξε και η πρόεδρος του εν λόγω σωματείου) για τους ελεύθερα αθλούμενους και για τον σύλλογο (που ποτέ δεν πάτησε το πόδι του ο απλός δημότης), δίχως τις προβλεπόμενες νόμιμες διαδικασίες, μήτε αποφάσεις δημοτικών συμβουλίων? Η συγκάλυψη για εκείνη είναι συνενοχή, στοιχείο που δεν χαρακτηρίζει την μέχρι τούδε πορεία της.

Έγινε ακριβοθόρυβη σε σοβαρούς κύκλους, γεγονός που αποδεικνύει την άδολη προσφορά της στα κοινά. Καταργεί μέχρι και το χρηματικό αντίτιμο των 5 ευρώ! Γεγονός που αποδεικνύει ότι επί των τότε μπλε ημερών, κυοφορύσαν οι τότε μπλε, την απόταξη του ηθικού και την αρχή μιας εποχής συμφεροντολογικών ρουσφετιών, μέχρι και σήμερα που ερχόμαστε στην επίσης μπλε συγκυιρία!

Οι «φίλοι» του Σωματείου την αντικρούουν με καμάρι δίνοντας στον ηλεκτρονικό τύπο επίσημες θέσεις των τότε αρμοδίων φορέων (βλ. Άρθρο κου Κίμωνα Φουντουλη, π. Δημοτικός σύμβουλος) προσκομίζοντας φωτοτυπία άρθρου εφημερίδας… Μα ο καθείς γράφει σε ένα άρθρο ότι θέλει… Για ποια εμμονή μιλάμε τελικά? Εμμονή στην απόκρυψη στοιχείων?

Είναι πλέον αναγκαία η παρέμβαση του κου Λ. Αυγενάκη, ως αρμόδιος υφυπουργός αθλητισμού, προκειμένου θεσπιστεί το νόμιμο σε όλη την επικράτεια. Είναι αδιανόητο να συγκαλύπτεται μια τόσο σημαντική μακρόχρονη ενέργεια, εις βάρος των δημοτών και οι συμβαλλόμενοι να σφυρίζουν αδιάφορα!!

Θεωρώ ότι όπως ο Δήμαρχος Χαιδαρίου, δικαίως νιώθει τον παλμό του δημότη, έστω και μετά από προσωπικές του αμφιταλαντεύσεις, μάχεται με την Αντιδήμαρχο Αθλητισμού στον δύσκολο στίβο του δικαίου, έτσι θα πρέπει πανελλαδικά να στηρίξουν όλοι οι Δήμοι το δικαίωμά μας! Την τύχη την ορίζουμε εμείς ! Πράγματι ο δικός μας Δήμαρχος πρέπει να νιώθει τυχερός και ευγνώμων για την συνεργάτιδα του, για την επιλογή του προσώπου αυτού στην κατάλληλη θέση!

Αδημονούμε για τις λοιπές δράσεις παρόμοιου, ίσως, βεληνεκούς…. Άλλα 2,5 χρόνια είναι αρκετά να λάμψει η πάταξη της αυθαιρεσίας. Ελένη Μπέλα, ο χρόνος είναι σύμμαχός σου. Προχώρα και είθε κι άλλοι συνάδελφοί σου να αγκαλιάσουν σοβαρά τις δικές σου πρωτοβουλίες!

Κατερίνα Σπανουδάκη