Ν. Γιαννακοπούλου: Να παρέμβουμε ολοκληρωμένα, στοχευμένα, αποτελεσματικά

Η πρόσφατη γυναικοκτονία στη Θεσσαλονίκη ήταν η όγδοη μέσα στο 2021. Θλιβερός απολογισμός. Μία γυναικοκτονία κάθε μήνα. Τις ίδιες μέρες ένας νέος 27 μόλις χρόνων χτύπησε την σύντροφό του γιατί δεν του είπε καλημέρα(!), ενώ ένας ίδιας ηλικίας κρατούσε μια νέα κοπέλα μόλις 19 ετών βασανίζοντάς την και εκβιάζοντάς την με σκοπό την σεξουαλική εκμετάλλευση. Όμως και η καταγραφή των πρόσφατων γεγονότων είναι τραγικά εντυπωσιακή. Μόνο στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου οι Υπηρεσίες της ΕΛΑΣ διαχειρίστηκαν 554 καταγγελίες ενδοοικογενειακής βίας. Συνελήφθησαν 332 θύτες, αφού μέσα στα κενά της Νομοθεσίας μας υπάρχει και κάτι πολύ σημαντικό: Η ενδοοικογενειακή βία είναι έγκλημα που διώκεται αυτεπάγγελτα και τιμωρείται από τις διατάξεις του Ν. 3500/2006.

Πρόβλημα τεραστίων διαστάσεων λοιπόν το πρόβλημα της ενδοοικογενειακής βίας, που φτάνει σε ορισμένες περιπτώσεις και στις γυναικοκτονίες. Τι συμβαίνει; Βρισκόμαστε μπροστά σε μια γενίκευση της βίας αυτής της μορφής ή έχουν ανοίξει τα στόματα περισσότερο απ΄ ότι στο παρελθόν; Τα στατιστικά στοιχεία της ΕΛΑΣ, τουλάχιστον όσον αφορά στις γυναικοκτονίες, δείχνουν προς την δεύτερη ερμηνεία. Όπως και να είναι, η λειτουργία της Ανοιχτής Γραμμής SOS 15900 και οι πυκνές , ουσιαστικές και διακομματικά συμφωνημένες παρεμβάσεις από την Επιτροπή Ισότητας της  Βουλής σε συνεργασία με την Γενική Γραμματεία Ισότητας κατά την περίοδο της πρώτης καραντίνας συνέβαλαν στην ανάδειξη του προβλήματος . Οι καταγγελίες στη Γραμμή αυξήθηκαν, οι πρωτοβουλίες μας για την κοινοποίηση του προβλήματος και το κάλεσμά μας να ανοίξουν στόματα φάνηκε να πιάνουν  τόπο.  Ένα πρώτο βήμα είχε γίνει. Είχαμε δει το τέρας πιο καθαρά, είχαμε δει την έκταση του φαινομένου. Όλοι αντιλαμβανόμασταν ότι το πρόβλημα έχει τεράστιες διαστάσεις. Τα στόματα είχαν ανοίξει, η σιωπή που σκέπαζε όλη αυτή την παθογένεια έσπαγε. Ακολούθησε η τεράστιας σημασίας θαρραλέα παρέμβαση της Σοφίας Μπεκατώρου και άνοιξε ένα σοκαριστικό κεφάλαιο δημόσιων καταγγελιών για επώνυμους από τον χώρο του αθλητισμού, του θεάτρου, του χώρου της Εκπαίδευσης.

Ας κρατήσουμε αυτό ακριβώς το στοιχείο ως πολύτιμη παρακαταθήκη για τη συνεχή, καθημερινή προσπάθεια για να αντιμετωπιστεί η έμφυλη βία, να βάλουμε φρένο στις γυναικοκτονίες. Η αντίδραση των ίδιων των γυναικών που υφίστανται κάθε μορφής βία είναι κάτι το βασικό και πρέπει να στηριχτεί, να ενθαρρυνθεί παράλληλα με την κοινωνική αντίδραση, την αντίδραση του καθένα μας. Είναι το βασικό μήνυμα που πρέπει να εκπέμπουμε και γι΄ αυτό είναι αναγκαία μια διαρκής καμπάνια ενημέρωσης.

Παράλληλα έχουμε το χρέος να αντιληφθούμε το υπόβαθρο του φαινομένου: Την έμφυλη βία που συνδέεται με τον σεξισμό. Τις ανισότητες ως αιτία γέννησης βίας. Την σύνδεση όλων αυτών των φαινομένων με την ανισότητα των φύλων και την πατριαρχική δομή της ελληνικής κοινωνίας. Τον μη σεβασμό της ισοτιμίας από κάποιους άνδρες. Γι’ αυτό χρειάζονται μέτρα στην Παιδεία , την αυστηροποίηση των ποινών για τους θύτες και την προστασία των καταγγελλόντων τέτοια περιστατικά. Την διαμόρφωση ενός αποτελεσματικού πλαισίου στήριξης των θυμάτων με διασφάλιση νομικής στήριξης, την περεταίρω αύξηση των ξενώνων φιλοξενίας.

Η διαμόρφωση όρων συνεργασίας θεσμών, Αρχών, κομμάτων, ΜΚΟ, γυναικείων οργανώσεων συνιστά τη βάση ανάληψης πρωτοβουλιών για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Και εν τελεί μέσα στην παθογένεια που έρχεται στην επιφάνεια, προκύπτει και κάτι αισιόδοξο: Ότι όλοι μαζί μπορούμε να βάλουμε τέλος σε αυτό το νοσηρό φαινόμενο.