Νάντια Γιαννακοπούλου: Τοποθέτηση στην επί των άρθρων συζήτηση του ΣΝ για τα ζώα συντροφιάς

«Ο Νόμος που προωθείτε μας πάει πίσω από τον ισχύοντα Νόμο 4039/2012»                                                           

Στη συζήτηση επί των άρθρων του Νομοσχεδίου του Υπουργείου Εσωτερικών  «Νέο πλαίσιο για την ευζωία των ζώων συντροφιάς – Πρόγραμμα «ΆΡΓΟΣ» και λοιπές διατάξεις  Υπουργείου Εσωτερικών» τοποθετήθηκε η Βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής Νάντια Γιαννακοπούλου.

Η Βουλευτής  υπογράμμισε από τη αρχή  ότι είναι αδιανόητο, παντελώς αντιεπιστημονικό, αλλά και πρακτικά μη εφαρμόσιμο, να διασπάται η κεντρική κτηνιατρική αρχή της χώρας και η ευθύνη της προστασίας της ευζωίας των ζώων συντροφιάς, να ανήκει πλέον σε διαφορετικό υπουργείο από αυτό, το οποίο έχει να κάνει με την προστασία της υγείας τους. Αυτό στερείται πάσης λογικής και βεβαίως, είναι απέναντι σε όλη τη διεθνή και ευρωπαϊκή εμπειρία. 

Τόνισε ιδιαίτερα ότι: «ότι ο τάχα πρωτοποριακός θεσμός του αναδόχου που ορίζεται στο σχέδιο νόμου, μόνο ως απαράδεκτος μπορεί να χαρακτηριστεί. Δεν υπάρχει καμία απαίτηση, δεν ορίζεται καμία προϋπόθεση που θα πρέπει να πληροί κάποιος για να οριστεί ως ανάδοχος. Ο κάθε πολίτης, θα μπορεί να υπογράψει μία σύμβαση αναδοχής με κάποιο φιλοζωικό σωματείο, ούτε καν υποχρεωτικά με τον αρμόδιο δήμο και να έχει ένα ή περισσότερα ζώα για τα οποία δεν θα έχει υποχρεώσεις, αφού αυτά θα εξακολουθούν να θεωρούνται αδέσποτα. Ένας πολύ ωραίος τρόπος  για να απαλλαγούν οι δήμοι από τη φιλοξενία, από τη φροντίδα, από την περίθαλψη των αδέσποτων»

Κλείνοντας, η Βουλευτής, επεσήμανε ότι ο ν.4039/2012 ένας πρωτοποριακός νόμος ο οποίος αναγνώριζε τα ζώα συντροφιάς ως έμβια και συναισθανόμενα -τα οποία χρήζουν της προστασίας των ζώων συντροφιάς- είναι σε απόλυτη αντίθεση με το νομοσχέδιο έκτρωμα, το οποίο είμαστε αναγκασμένοι να καταψηφίσουμε.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της τοποθέτησης:

Ευχαριστώ πάρα πολύ. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βρισκόμαστε σήμερα στην 3η συνεδρίαση, αναφορικά με το νομοσχέδιο για τα ζώα συντροφιάς. Ένα νομοσχέδιο, το οποίο έχει προκαλέσει όπως φάνηκε, ιδιαίτερα, και στην προηγούμενη συνεδρίαση, στην ακρόαση φορέων, στη συντριπτική πλειοψηφία του, έχει προκαλέσει, λοιπόν, αρνητικές αντιδράσεις και χαρακτηρίζεται από μια προχειρότητα και θα μου επιτρέψετε να σας πω, παντελή έλλειψη γνώσεως επί του θέματος.

Ειλικρινά, ερχόμενη στο παρόν βήμα για τη συζήτηση, ειδικά αυτού του νομοσχεδίου, θα ήθελα και πιστέψτε με κύριε Υπουργέ, να μην είχα κάτι ουσιαστικό να εισφέρω, πέραν της θετικής μου ψήφου. Δυστυχώς, όμως, εκ των πραγμάτων, δεν μου επαρκεί καν ο χρόνος για να επισημάνω το σύνολο των προβληματικών και μη ορθών διατάξεων. Τι να πρωτοπιάσει  κανείς για αυτό το νομοσχέδιο. Να μιλήσουμε για την έλλειψη σχεδιασμού, για την προχειρότητα, για την αντίθεση των διατάξεων με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, για την αντιεπιστημονική του βάση ή μήπως για τη μη συμμετοχή και την αγνόηση των αρμόδιων φορέων και των κτηνιατρικών υπηρεσιών, για ένα θέμα που τους αφορά άμεσα και γνωρίζουν όσο λίγοι;

Αλήθεια, κύριε Υπουργέ, αναρωτιέμαι πώς γίνεται να φέρετε προς συζήτηση ένα νομοσχέδιο με κύριο στόχο την προστασία της δημόσιας υγείας, μέσω της μείωσης των αδέσποτων ζώων και ταυτόχρονα, την ίδια στιγμή, να αγνοείτε  πλήρως τις απόψεις των κτηνιατρικών υπηρεσιών. Δικαιολογημένη, λοιπόν, πλήρως, είναι η αγανάκτηση του συνόλου των ειδικών με το σχέδιο νόμου αυτού. Κάτι νομίζω  περισσότερο θα γνωρίζουν οι ειδικοί. Και θα μου επιτρέψετε να σας αναφέρω ένα απόσπασμα, από ένα δημοσίευμα, το οποίο νομίζω ακριβώς έτσι, χαρακτηρίζει το ότι συντελείται με αυτό το νομοσχέδιο. «Αποτελεί, λοιπόν, μείζον θεσμικό άλμα ύλης και άγνοιας το Εσωτερικών να εισηγείται από το βήμα της Βουλής και μάλιστα με στόμφο δήθεν βαθιάς γνώσης, περί στειρώσεων, περί τσοπανόσκυλων, περί εκτροφέων και όλη αυτή την ύλη του Αγροτικής Ανάπτυξης». Καταλαβαίνετε, λοιπόν, το πόσο πραγματικά αντιφατικό είναι αυτό το οποίο κάνετε.

Αναρωτιέμαι, πού πήγαν οι δεσμεύσεις του κυρίου Βορίδη, πριν από λίγους μήνες στην επίκαιρη ερώτηση που του είχα θέσει όταν ήταν Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, ότι το νομοσχέδιο για τα ζώα συντροφιάς, θα είναι νομοθετική πρωτοβουλία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης. Προφανώς, χάθηκε στο δρόμο και μάλιστα, την ίδια στιγμή που υπάρχει ένα αξιόλογο θεσμικό πλαίσιο. Και μιλάω για τον νόμο 4039/2012 επί υπουργίας Σκανδαλίδη. Αντί, λοιπόν, να βελτιώσετε τον ισχύοντα νόμο αυτό, αντί να φροντίσετε για την εφαρμογή του, γιατί αυτό που πρέπει να πούμε είναι ότι το βασικό πρόβλημα, δεν ήταν οι διατάξεις του, αλλά η ελλιπής εφαρμογή αυτών των διατάξεων στην πράξη. Εν τούτοις, προσπαθείτε να τον αντικαταστήσετε, με έναν κατά πολύ υποδεέστερο, ποιοτικά και ουσιαστικά, νόμο. Οπισθοδρόμηση, συνεπώς.

Καταρχάς, είναι αδιανόητο, παντελώς αντιεπιστημονικό, αλλά και πρακτικά μη εφαρμόσιμο, να διασπάται η κεντρική κτηνιατρική αρχή της χώρας και η ευθύνη της προστασίας της ευζωίας των ζώων συντροφιάς, να ανήκει πλέον σε διαφορετικό υπουργείο από αυτό, το οποίο έχει να κάνει με την προστασία της υγείας τους. Αυτό στερείται πάσης λογικής και βεβαίως, είναι απέναντι σε όλη τη διεθνή και ευρωπαϊκή εμπειρία.

Τα δε αδέσποτα ζώα, την ευζωία των οποίων τόσο πολύ λέτε ότι θέλετε να προστατεύσετε, αφήνονται ουσιαστικά στην τύχη τους. Το επίπεδο προστασίας τους εξαλείφεται σε σχέση με τον ισχύοντα ν. 4039 και πως άραγε να μη συμβεί κάτι τέτοιο, όταν παρέχετε, κύριε Υπουργέ, το δικαίωμα στον οποιοδήποτε ιδιώτη ή στην οποιαδήποτε Μ.Κ.Ο., άνευ κριτηρίων, άνευ κρατικής εποπτείας και ελέγχων, να ιδρύει κατά το δοκούν καταφύγια αδέσποτων ζώων. Έτσι θα επιτευχθεί η προστασία της δημόσιας υγείας και η προστασία των ζώων, επαφιόμενη, πλέον στην καλή θέληση και τις προθέσεις του εκάστοτε ιδιώτη, αφού τεχνηέντως καταργείτε και την Υπουργική Απόφαση 2802/1984 όπου τίθεται ως προϋπόθεση για τη νόμιμη λειτουργία των καταφυγίων να έχουν αδειοδοτημένες εγκαταστάσεις ενδιαιτήματος, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία που προβλέπουν πολύ συγκεκριμένες απαιτήσεις για αδειοδοτημένες εγκαταστάσεις, με πολύ συγκεκριμένες προδιαγραφές που ουσιαστικά και πραγματικά προστατεύουν τα ζώα από ακραίες καιρικές συνθήκες, από μολύνσεις, από ασθένειες και άλλα.

Παρακαλώ λοιπόν πολύ, σας παρακαλώ θερμά, ξαναδιαβάστε τα άρθρα 28 και 29. Οριοθετήστε με σαφήνεια τις προδιαγραφές και τα κριτήρια τα οποία θα πρέπει να πληρούνται για τη δημιουργία των μη κρατικών καταφυγίων αυτών. Με τη φερόμενη διάταξη, η μοναδική προϋπόθεση που θέτετε είναι μια τυπική εγγραφή στο Εθνικό Μητρώο Ζώων. Καμία πρόβλεψη για τη διαδικασία αδειοδότησης ή για τη λειτουργία αυτών. Ούτε καν το αυτονόητο, δηλαδή μια προηγούμενη άδεια από την Ιατρική Αρχή.

Σε άλλη διάταξη, ….την εμπορευματοποίηση των αδέσποτων ζώων. Τα πάντα στο βωμό της δήθεν ελεύθερης οικονομίας, ακόμα και οι ψυχές των τετράποδων. Κατά τις σχετικές, λοιπόν, προβλέψεις, ο οποιοσδήποτε πολίτης μπορεί να περισυλλέξει από το δρόμο όσα αδέσποτα ζώα επιθυμεί και κατόπιν να τα καταχωρήσει στο Εθνικό Μητρώο Ζώων Συντροφιάς ως ζώα ιδιοκτησίας του, με τρόπο απόκτησης, εύρεση αδέσποτων, εκμεταλλευόμενος το νομοθετικό αυτό κενό. Στη συνέχεια δε, μπορεί πολύ εύκολα να τα παραχωρήσει, έναντι αμοιβής ή μη, σε άλλους ιδιοκτήτες είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό με τη διαδικασία της αλλαγής ιδιοκτήτη, χωρίς κανένα έλεγχο, χωρίς καμία ιχνηλασιμότητα.

Με τον τρόπο αυτό, κάθε πολίτης νομιμοποιείται, λοιπόν, να διαχειρίζεται αδέσποτα ζώα, χωρίς καμία συμμετοχή δημοσίου φορέα, χωρίς κανέναν έλεγχο, χωρίς διασφάλιση της προστασίας τους.

Έτσι, λοιπόν, απλά δημιουργείται ένας απλός και ωραίος τρόπος να μπορεί να νομιμοποιηθεί η κάθε παράνομη πώληση ζώου, αφού όλα θα μπορούν να καταχωρηθούν στο Εθνικό Μητρώο Ζώων Συντροφιάς με τρόπο απόκτησης, εύρεση αδέσποτου και έτσι, λοιπόν, ξεπλύθηκε μαγικά η όποια τυχόν παρανομία. Πλήρης ασυδοσία και κανένας έλεγχος.

Ο δε τάχα πρωτοποριακός θεσμός του αναδόχου που ορίζεται στο σχέδιο νόμου, μόνο ως απαράδεκτος μπορεί να χαρακτηριστεί τελικά. Δεν υπάρχει καμία απαίτηση, δεν ορίζεται καμία προϋπόθεση που θα πρέπει να πληροί κάποιος για να οριστεί ως ανάδοχος. Ο κάθε πολίτης, λοιπόν, θα μπορεί να υπογράψει μία σύμβαση αναδοχής με κάποιο φιλοζωικό σωματείο, ούτε καν υποχρεωτικά με τον αρμόδιο δήμο και να έχει ένα ή περισσότερα ζώα για τα οποία να σημειώσουμε ότι δεν θα έχει υποχρεώσεις, αφού αυτά θα εξακολουθούν να θεωρούνται αδέσποτα. Ένας πολύ ωραίος τρόπος, λοιπόν, για να απαλλαγούν οι δήμοι από τη φιλοξενία, από τη φροντίδα, από την περίθαλψη των αδέσποτων, παρκάροντάς τα σε τρίτους μη αδειοδοτημένους και χωρίς κριτήρια.

Ουσιαστικά, λοιπόν, με το θεσμό του αναδόχου καταστρατηγείται όλη η νομοθεσία για την προστασία των ζώων. Και επιτρέψτε μου να σας πω και να το καταλάβετε ότι, η έννοια του αναδόχου έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την υπεύθυνη ιδιοκτησία. Γιατί κάποιος, ο οποίος διατηρεί ένα ζώο στο σπίτι του, να μη γίνει ιδιοκτήτης του, έστω προσωρινά και να θεωρείται απλά ανάδοχος αποποιούμενος κάθε ευθύνης;

Με το προτεινόμενο νομοσχέδιο επιχειρείται, επίσης, η νομιμοποίηση της μαζικής αποστολής των ζώων στο εξωτερικό μέσω της δυνατότητας των δήμων να συνάπτουν έγγραφες συμφωνίες με φιλοζωικά σωματεία του εξωτερικού.

Με ποια διαδικασία θα ελέγχεται η νόμιμη δράση του σωματείου σε μία άλλη χώρα και ποια θα είναι η κατάληξη των ζώων; Μήπως τελικά – και κλείνω με αυτό -δεν ενδιαφέρει τον νομοθέτη η προστασία τoυ αδέσποτου ζώου, αλλά η με κάθε τρόπο εξαφάνιση από τους δρόμους της χώρας, ακόμα και μέσω της αξιοποίησης των αδέσποτων ζώων σε καταφύγια νόμιμα και παράνομα; Αυτό η Κυβέρνηση εννοεί όταν λέει «κανένα ζώο εγκαταλελειμμένο και κανένα κακοποιημένο»;

Επειδή, λοιπόν, ο ν.4039/2012 ένας πρωτοποριακός νόμος ο οποίος αναγνώριζε τα ζώα συντροφιάς ως έμβια και συνεσταζόμενα ζώντα -τα οποία χρήζουν της προστασίας των ζώων συντροφιάς- είναι σε απόλυτη αντίθεση με το νομοσχέδιο έκτρωμα, το οποίο φέρνετε, είμαστε αναγκασμένοι να καταψηφίσουμε το υπό συζήτηση νομοσχέδιο