Αγώνες Παγκρατίου στο κλειστό της Σιπύλου διοργανώνει στην πόλη μας η Ελληνική Ομοσπονδία Παγκρατίου Αθλήματος

Η Ελληνική Ομοσπονδία Παγκρατίου Αθλήματος, επέλεξε το κλειστό, δημοτικό γυμναστήριο της οδού Σιπύλου «Νίκης 2^ου Λυκείου» στην Αγία Βαρβάρα, προκειμένου να διεξάγει αγώνες Παγκρατίου· του αγωνίσματος που έλκει τις καταβολές του στην αρχαία Ελλάδα. Οι αγωνιστικές συναντήσεις θα λάβουν χώρα κατά το διάστημα 10 Δεκεμβρίου έως και 12 Δεκεμβρίου τρχ. έτους, με την συμμετοχή αθλητών από όλη την Ελλάδα.

Τι ακριβώς, είναι όμως το Παγκράτιο και λεπτομέρειες για το άθλημα βρίσκει ο ενδιαφερόμενος στην επίσημη ιστοσελίδα της Ελληνικής Ομοσπονδίας Παγκρατίου: https://pangration.org/index.php

Οι απαρχές του Παγκρατίου αθλήματος συνδέονται με Ελληνικές Παραδόσεις: την πάλη του Hρακλή με το λέοντα της Nεμέας, του Θησέα με το Mινώταυρο, και του Aίαντα με τον Oδυσσέα. Οι πηγές των ιστορικών χρόνων που αναφέρονται στο παγκράτιο καλύπτουν το διάστημα από τον 8ο αιώνα π.Χ. μέχρι τον 12ο αιώνα μ.Χ.

Το «παγκράτιον» στα αρχαία κείμενα ενίοτε αναφέρεται και ως «παμμάχιον» ή «πάμμαχον». Οι αναφορές των αρχαίων συγγραφέων και των επιγραφών στο παγκράτιο παρέχουν στοιχεία για τη διεξαγωγή των αγώνων του αθλήματος, φημισμένους παγκρατιαστές, τα έπαθλά τους σε μεγάλους ή μικρούς αγώνες κ.ά. Aπό αρχαία μαρτυρία φαίνεται ότι το παγκράτιο συμπεριλήφθηκε στους Oλυμπιακούς αγώνες το 648 π.X.

Το παγκράτιο ήταν αναπόσπαστο τμήμα μεγάλων, αλλά και τοπικών αγώνων κατά την κλασική και ρωμαϊκή αρχαιότητα, από την Iταλία μέχρι την Aνατολία και από τον Eύξεινο Πόντο μέχρι την Aίγυπτο. Aποτελούσε μάλιστα και μέρος της απαραίτητης στρατιωτικής εκπαίδευσης των νέων. Ήταν το πιο δημοφιλές άθλημα στη αρχαιότητα λόγω των αυξημένων απαιτήσεών του, της ποικιλίας που παρείχε ως θέαμα και της αγωνίας που προκαλούσε στους θεατές. Σύμφωνα με τον Aριστοτέλη, τους κανόνες του αθλήματος οριστικοποίησε ο Λεύκαρος από την Aκαρνανία.

Oι παγκρατιαστές έχαιραν ιδιαίτερης εκτίμησης κατά την αρχαιότητα, λόγω της εξαιρετικής δυσκολίας του αθλήματος. Σε καταλόγους νικητών το παγκράτιον αναφέρεται ως «ιερόν», χωρίς παράθεση ονομάτων νικητών, θεωρείται δηλαδή ότι νικητής είναι ο τιμώμενος θεός. Πλην του παγκρατίου ο χαρακτηρισμός άλλου αθλήματος ως «ιερού» είναι σπάνιος. Φαίνεται, λοιπόν, ότι το παγκράτιο κατείχε διακεκριμένη θέση στη συνείδηση των αρχαίων.

Κατά την Ελληνική Παράδοση, οι αγώνες Παγκρατίου ξεκίνησαν αρχικά εκτός των θεσμοθετημένων αθλητικών εκδηλώσεων. Αφορμές, όπως νεκρικοί αγώνες προς τιμήν μυθικών προσώπων, έθεσαν το αρχικό πλαίσιο των μεταγενέστερων θεσμοθετημένων αθλητικών εκδηλώσεων και μεταξύ αυτών και των αγώνων παγκρατίου. Το παγκράτιο πολλές φορές αναφέρεται στα πλαίσια στρατιωτικής εκπαίδευσης. Στη Σπάρτη γίνονταν αγώνες παγκρατίου και για γυναίκες.

Οι αγώνες γίνονταν πάντα κατά τη διάρκεια εορταστικών εκδηλώσεων όπως τα «Ολύμπια»), τα «Πύθια», τα «Ίσθμια», τα «Νέμεα» κ.λπ. Αμέσως μετά έρχονταν τα Παναθήναια που διοργανώνονταν στην Αθήνα.

Στη Σπάρτη το άθλημα ασκείτο μόνο στα πλαίσια στρατιωτικής εκπαίδευσης νέων. Οι πηγές αναφέρουν πληθώρα περιοχών ή πόλεων ελάμβαναν χώρα αγώνες παγκρατίου, όπως: Αίγυπτο, Κύπρο, Συρία, Αρκαδία, Εύβοια, Ακαρνανία, Μακεδονία, Τρωάδα, Μυσία, Φρυγία, Λυκία, Καππαδοκία και πολλές άλλες.

Χαρακτηριστικά του ευσυνείδητου αθλητή ήταν να μην παραιτείται από αγώνες και να μην αποφεύγει αγώνες, τους οποίους είχε δηλώσει ότι θα δώσει. Τέτοιες ενέργειες δημιουργούσαν μεγάλα προβλήματα στη διεξαγωγή του όλου αγώνα για το συγκεκριμένο άθλημα και επέσυραν και τιμωρίες.

Οι πλέον συνήθεις τιμές για τους νικητές ήσαν: Κατάλογοι, Πρωτεία, Έπαθλα, Παροχή πολιτείας, Δωρεάν σίτιση, Πομπή επιστροφής στην πατρίδα, Γκρέμισμα μέρους των  τειχών της πόλης για να περάσουν (αφού με τέτοιους νικητές η πόλη δεν είχε ανάγκη τειχών, όπως η Σπάρτη), Αγάλματα, Μνημεία, Επιτύμβια μνημεία κ.ά. Τα μνημεία μπορούσαν να είναι γλυπτά, ανάγλυφα και αγγεία (μεταλλικά, λίθινα και πήλινα). Τα πιο συνηθισμένα μνημεία ήσαν ανδριάντες ή «εικόνες» (προτομές) του αθλητή.