ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ : «ΕΥΑΓΓΕΛΙΖΟΥ ΓΗ ΧΑΡΑΝ ΜΕΓΑΛΗΝ»

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΚΥΠΡΟΥ: Ο Ευαγγελισμός τής Υπεραγίας Θεοτόκου, δηλαδή η ενανθρώπηση τού Υιού καί Λόγου τού Θεού, είναι τό μεγαλύτερο καί ανεπανάληπτο θαύμα, πού επετέλεσε η άπειρη αγάπη τού Θεού γιά τή σωτηρία τού πεπτωκότος ανθρώπου.
Αυτό τό μέγιστο θαύμα είναι η αιτία καί η αφορμή τής μεγαλύτερης χαράς, πού γεύθηκε ποτέ τό γένος τών ανθρώπων. Είναι τό «Ευαγγέλιον», η καλή αγγελία, τό πανευφρόσυνο μήνυμα, πού διά τής Θεοτόκου έλαβε ολόκληρη η ανθρωπότητα, ότι «σήμερον τής σωτηρίας ημών τό Κεφάλαιον ο Υιός τού Θεού, Υιός τής Παρθένου γίνεται» . Γι αυτό καί η Αγία μας Εκκλησία ψάλλει: «Ευαγγελίζου γή χαράν μεγάλην, αινείτε ουρανοί Θεού τήν δόξαν».

Μέσα απ αυτό τό πανθαύμαστο καί κοσμοχαρμόσυνο γεγονός τής ενσαρκώσεως τού Υιού τού Θεού, γίνεται φανερή όχι μόνο η άπειρη αγάπη τού Θεού, αλλά καί η πανσοφία Του, η παντοδυναμία Του καί η «άκρα συγκατάβασις Αυτού» πρός τόν άνθρωπο.

Είναι γνωστό από τήν Αγία Γραφή ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε «κατ εικόνα καί καθ ομοίωσιν» τού Θεού (βλ. Γέν. α΄, 26). Αυτό σημαίνει ότι είχε προικισθεί μέ όλα τά χαρακτηριστικά πού έχει ο Θεός (σέ ανάλογο βαθμό φυσικά) καί μέ ελευθερία. Ο Δημιουργός επιθυμούσε τό πλάσμα Του, ελεύθερα καί μέ τή Θεία Χάρη, νά αξιοποιήσει τά χαρίσματα τού «κατ εικόνα», ώστε νά φθάσει στό «καθ ομοίωσιν». Ο άνθρωπος, όμως, κάνοντας κακή χρήση τής ελευθερίας του καί «εν τιμή ών ου συνήκε, παρασυνεβλήθη τοίς κτήνεσι τοίς ανοήτοις καί ωμοιώθη αυτοίς» (Ψαλμ. μθ΄, 13), αφού προτίμησε τόν δρόμο τής ανυπακοής καί τής χωρίς τόν Θεό θεώσεως. Έτσι, βρέθηκε δούλος τής αμαρτίας, τών παθών, τού διαβόλου, τής φθοράς καί τέλος τού θανάτου.

Ο Πανάγαθος Θεός, όμως, δέν τόν εγκατέλειψε. Από τήν πρώτη στιγμή τής πτώσεως προλέγει ότι ένας απόγονος τής γυναίκας, πού θά γεννηθεί χωρίς άνδρα, θά συντρίψει τήν κεφαλή τού όφεως-διαβόλου καί θά σώσει τόν πεπτωκότα άνθρωπο (βλ. Γέν. γ΄, 15). Μέ τό «Πρωτευαγγέλιον» αυτό, σκιαγραφείται, από τήν αρχή ήδη τής ανθρώπινης Ιστορίας, τό πρόσωπο τής Παναγίας καί ο ρόλος της στήν εν Χριστώ σωτηρία.

Θέλοντας ο Θεός-Πατέρας νά οδηγήσει τό πλάσμα Του πάλι κοντά Του, χωρίς νά παραβιάσει τήν ελευθερία του, προνοεί, ώστε, μετά τήν άρνηση τού πρώτου ανθρώπου νά υπακούσει στό θέλημά Του, ένας άλλος άνθρωπος νά ανταποκριθεί ελεύθερα στό κάλεσμά Του καί νά αποδεχθεί νά φέρει στόν κόσμο τόν Σωτήρα.

Αυτός ο άνθρωπος ήταν η Υπεραγία Θεοτόκος, τόν καθοριστικό ρόλο τής οποίας προανήγγειλαν καί προτύπωσαν χιλιάδες χρόνια πρίν οι Προφήτες μέ πολλές συμβολικές εικόνες. Ο γνωστός ύμνος, πού ψάλλεται, όταν ενδύεται τά ιερά άμφιά του ο αρχιερέας, στό μέσον τού ιερού ναού, συνοψίζει μέ γλαφυρότητα τούς συμβολισμούς αυτούς: «Άνωθεν (δηλαδή από παλιά) οι Προφήται σέ προκατήγγειλαν· στάμνον, ράβδον, πλάκα, κιβωτόν, λυχνίαν, όρος αλατόμητον, χρυσούν θυμιατήριον καί σκηνήν, πύλην αδιόδευτον, παλάτιον καί κλίμακα, καί θρόνον τού Βασιλέως».

Όταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ ευηγγελίσθη στή Θεομήτορα τή σύλληψη καί γέννηση τού Ιησού Χριστού, εκείνη, λέγοντας πρός αυτόν «ιδού η δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατά τό ρήμα σου» (Λουκ. α΄, 38), απεδέχθη εκ μέρους όλου τού ανθρωπίνου γένους καί απολύτως ελεύθερα νά συνεργήσει στή σωτηρία τού κόσμου.

Χωρίς αυτή τήν ελεύθερη συγκατάθεση τής Παναγίας μας νά συνεργήσει στήν ενανθρώπηση τού Υιού καί Λόγου τού Θεού, τό έργο τής σωτηρίας τού κόσμου δέν θά ήταν δυνατόν νά πραγματοποιηθεί!

Έτσι, λοιπόν, χάρις στήν υπακοή τής Θεοτόκου, «εξαπέστειλεν ο Θεός τόν Υιόν Αυτού» (Γαλ. δ΄, 4), ο Οποίος «εν μορφή Θεού υπάρχων εαυτόν εκένωσε μορφήν δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος» (Φιλιπ. β΄, 6 7).

Τό γεγονός αυτό απετέλεσε, κατά τόν άγιο Ιωάννη τόν Δαμασκηνό, «τό πάντων καινών καινότατον, τό μόνον καινόν υπό τόν ήλιον» . Αυτό τό γεγονός ανυμνεί καί η Αγία μας Εκκλησία, ψάλλοντας: «Ώ θαύματος καινού, πάντων τών πάλαι θαυμάτων!».

Στό μέγιστο αυτό θαύμα εμπεριέχονται καί πολλά άλλα. Έτσι, βλέπουμε ότι:

Ο Άπειρος Θεός χωρεί στή μήτρα τής Θεοτόκου καί τήν καθιστά «Πλατυτέρα τών Ουρανών»!
Ο Δημιουργός ενώνεται μέ τό δημιούργημά Του!
Ο Πλάστης πλάττεται!
Ο Άναρχος άρχεται!
Ο Αιώνιος καί Αΐδιος εισέρχεται στόν χρόνο!
Ο Αθάνατος ενώνεται μέ τόν θνητό!

Ο Μονογενής Υιός τού Θεού, «ο εκ τού Πατρός γεννηθείς πρό πάντων τών αιώνων» χωρίς μητέρα, συλλαμβάνεται στήν κοιλία τής Παναγίας χωρίς πατέρα!

Ο Ασώματος, Άσαρκος καί Άϋλος Λόγος, λαμβάνει σώμα, σάρκα καί ύλη!
Όλος ο Θεός παραμένει στόν Ουρανό (δηλαδή πανταχού παρών) καί ταυτοχρόνως όλος σκηνώνει στή μήτρα τής Θεοτόκου!

Ο Τέλειος Θεός ενώνεται «ατρέπτως, ασυγχύτως καί αδιαιρέτως» μέ τόν τέλειο άνθρωπο καί, έτσι, συλλαμβάνεται «εκ Πνεύματος Αγίου καί Μαρίας τής Παρθένου» ο Θεάνθρωπος!

«Ευαγγελίζου -λοιπόν- γή χαράν μεγάλην», διότι μέ τό μεγάλο θαύμα τού Ευαγγελισμού τής Θεοτόκου στήθηκε η «κλίμαξ η επουράνιος, δι ής κατέβη ο Θεός» καί η «γέφυρα η μετάγουσα τούς εκ γής πρός ουρανόν».
Μέ τόν Ευαγγελισμό τής Θεοτόκου «χαράς τά πάντα πεπλήρωται», αφού «τό μεσότοιχον τού φραγμού» (Εφεσ. β΄, 14) μεταξύ τού Θεού καί τών ανθρώπων αρχίζει νά γκρεμίζεται!

Τά Χερουβείμ μέ τή «φλογίνην ρομφαίαν τήν στρεφομένην» (Γέν. γ΄, 24) αποχωρούν από τήν πύλη τού Παραδείσου καί ανοίγει ο δρόμος πρός τό «ξύλον τής ζωής»!

Ο «απ αρχής ανθρωποκτόνος» (Ιωάν. η΄, 44) διάβολος νιώθει ήδη τόν ενανθρωπήσαντα Θεό νά τού συντρίβει τή γεμάτη κακία κεφαλή του (βλ. Γέν. γ΄, 14)!

Τό «καθ ημών χειρόγραφον» (Κολ. β΄, 14) τών αμαρτιών μας αρχίζει νά σχίζεται, ενώ πλησιάζει πλέον «τού πεσόντος Αδάμ η ανάκλησις καί τών δακρύων τής Εύας η λύτρωσις»!

«Ευαγγελίζου γή χαράν μεγάλην», διότι τά θεμέλια τού Άδη αρχίζουν νά τρέμουν καί οι πύλες του νά τρίζουν!

Ο θάνατος χάνει τήν παντοδυναμία του καί τό φώς τής Αναστάσεως αρχίζει ν ανατέλλει!

Οι γυναίκες δέν νιώθουν πλέον νά τίς βαραίνει τό όνειδος τής Εύας, αφού μιά γυναίκα, η Θεοτόκος, συνέλαβε τόν δεύτερο Αδάμ, τόν Σωτήρα τού κόσμου!

«Ευαγγελίζου γή χαράν μεγάλην, αινείτε ουρανοί Θεού τήν δόξαν», διότι «ιδού η ανάκλησις νύν επέφανεν ημίν· υπέρ λόγον ο Θεός, τοίς ανθρώποις ενούται· αρχαγγέλου τή φωνή, η πλάνη εκμειούται· η Παρθένος γάρ δέχεται τήν χαράν· τά επίγεια γέγονεν ουρανός· ο κόσμος λέλυται τής αρχαίας αράς. Αγαλλιάσθω η κτίσις, καί φωναίς ανυμνείτω. Ο ποιητής καί λυτρωτής ημών, Κύριε δόξα σοι».

Καλή υπόλοιπη Τεσσαρακοστή! Καλό Πάσχα!

πηγή:  ekklisiaonline.gr