κ. Καπλάνη πήρες στα χέρια σου χρυσή κληρονομιά και την κατάντησες στάχτη

Ο Sancta simplicitas… (Ω! ιερή απλότητα, Ω! αγία αφέλεια)…

Αυτό ανεφώνησε ο Τσέχος, αιρετικός θεολόγος  Jan Hus (1369-1415), όταν πεθαίνοντας στην πυρά, είδε μια γριούλα να ρίχνει προσανάμματα στη φωτιά.

Αυτή η ιστορία ήρθε στην μνήμη όταν έπεσε στην αντίληψη του συντάκτου του παρόντος, δημοσίευση του τέως σχετικά με την φιλαρμονική του Δήμου. Όπως και η γριούλα της ιστορίας, έτσι και αυτός προσπαθεί να αναδείξει την παρουσία του στην αντιπολίτευση προκαλώντας και πέφτοντας συνεχώς σε γκάφες.

 Τελικά, μάταιος κόπος! Μυαλό δεν βάζει! Και προφανώς ούτε ιερή απλότητα ούτε αγία είναι η αφέλειά του. Κουτοπονηριές και πολιτικάντικοι εξυπνακισμοί είναι ό,τι εκφέρει ή γράφει.

Γράφει, λοιπόν, ο τέως στην ανάρτησή του ότι η φιλαρμονική «δεν έλειψε ποτέ από παρέλαση επί Καπλάνη»! Φυσικά. Αφού κατέβαλλε τα 2χίλιαρα σαν μαρούλια γιατί να λείψει; Βέβαια, το γεγονός ότι τους όφειλε τις αμοιβές από το 2016, ούτε λόγος.

Και βέβαια, ούτε λόγος για τα χρέη της ΔΗΚΕΑΒ. Την οποία κατάντησε να οφείλει αμοιβές σε όποιον είχε την έμπνευση να συνεργαστεί με την επιχείρηση επί των ημερών του. Ποιόν να πρωτοθυμηθούμε; Καθηγητές της Μουσικής Σχολής; Καθηγητές της Δραματικής Σχολής; Προμηθευτές; Αυτή την κληρονομιά άφησε ο λαλίστατος τέως δήμαρχος.

Ο οποίος σήμερα, με ανόητους εξυπνακισμούς προσπαθεί να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα, πιστεύοντας ότι θα θολώσει τα νερά και οι πολίτες θα ξεχάσουν την περίοδο της θητείας του. Μια θητεία που είχε ως συνέπεια την παρακμή και απαξίωση της Αγίας Βαρβάρας. Τον ενταφιασμό κάθε δημιουργικής προσπάθειας.

Και τολμά να πουλάει πνεύμα και να ανακατεύει όλα τα ζητήματα, εξοφλώντας πιθανόν γραμμάτια σε υποστηρικτές του. Κάνει λόγο για την φιλαρμονική και πετάει ο άφρων καρφάκια για την απομάκρυνση του καλλιτεχνικού διευθυντή. Βέβαια, τόσο του κόβει. Γιατί θεωρεί την θέση του διευθυντή ενός τέτοιου οργανισμού δημοσιουπαλληλικό ρουσφέτι. Γιατί αγνοεί παντελώς το γεγονός ότι οργανισμοί παροχής καλλιτεχνικής παιδείας, έχουν ανάγκη από ανατροφοδότηση και ανανέωση.

Γιατί αγνοεί ότι μετά από 20 χρόνια, είναι επιτακτική ανάγκη η αλλαγή στην διεύθυνση ενός καλλιτεχνικού εκπαιδευτικού φορέα, αν θέλει κάποιος αυτός ο φορέας να εξελιχθεί. Γιατί διαφορετικά το τέλμα και η απαξίωση καιροφυλακτούν. Αλλά, τι περισσότερο μπορεί να αναμένει κάποιος από έναν άνθρωπο που πήρε στα χέρια του χρυσή κληρονομιά και την κατάντησε στάχτη.

Γιώργο, με αγάπη στο λέμε. Συμμαζέψου και μετανόησε. Έμπρακτα. Άσε τις σοφιστείες και τις πονηράδες γιατί ο Γιώργος του άσματος είναι «πονηρός». Κάτι που απέχει παρασάγγας από το «έξυπνος»…