Ταραχές στην Τεχεράνη. Ένα ακόμη κεφάλαιο στην Ιρανική αντίσταση στον σκοταδισμό

 Γράφει ο Λυκούργος Χατζάκος

Ήταν η 1^η Φεβρουαρίου του 1979, όταν ο Αγιατολάχ-Ρουχολάχ Χομεϊνί κατέβαινε στο αεροδρόμιο Mehrabad της Τεχεράνης (σήμερα ονομάζεται «Imam Khomeini» International Airport) σηματοδοτώντας την αλλαγή καθεστώτος στο Ιράν.

Θυμάμαι, τότε, την ευφορία όλων των «προοδευτικών», για την απομάκρυνση του Σάχη Ρεζά Παχλεβί και την άνοδο στην εξουσία των μουλάδων, δηλαδή την πτώση ενός κοσμικού καθεστώτος και την αντικατάστασή του με το σκοταδιστικό θεοκρατικό σύστημα των αγατολάδων. Η αλλαγή αυτή έγινε μετά από σοβαρές αναταραχές που διήρκεσαν περίπου ένα έτος και αρκετούς νεκρούς, καθώς το απολυταρχικό καθεστώς του Σάχη δεν συγκαταλεγόταν μεταξύ των φιλελεύθερων συστημάτων διακυβέρνησης.

Να πούμε ότι η σημερινή «επανάσταση της χιτζάπ» έχει προηγούμενο στην χώρα. Λίγο μετά την ανάληψη της εξουσίας, ο Υπέρτατος Ηγέτης, Αγιατολάχ Ρουχολάχ Χομεϊνί, διέταξε ότι όλες οι γυναίκες έπρεπε να φορούν το πέπλο – ανεξάρτητα από τη θρησκεία ή την εθνικότητα. Στις 8 Μαρτίου 1979 την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, χιλιάδες γυναίκες από όλα τα κοινωνικά στρώματα συγκεντρώθηκαν για να διαμαρτυρηθούν κατά του νόμου. Όπως ήταν αναμενόμενο η αντίδραση αυτή κατεστάλη.

Όμως, στην πορεία του χρόνου, η καταπίεση, η διαφθορά, η ανέχεια και η παγκόσμια, σχεδόν, απομόνωση της χώρας είχαν ως συνέπεια την συσσώρευση αγανάκτησης και οργής. Η δολοφονία της Μαχσά Αμινί, από τις Ιρανικές δυνάμεις ασφαλείας ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Άραγε, η κινητοποίηση αυτή είναι ικανή να ρίξει το θεοκρατικό καθεστώς των μουλάδων της Τεχεράνης; Προφανώς, όχι. Δεν παύει όμως, να προκαλεί μία καίρια ρωγμή στην παντοδυναμία του. Μην λησμονείται ότι προ έτους, περίπου, η Τεχεράνη συγκλονιζόταν από διαδηλώσεις οι οποίες κατεστάλησαν βίαια δίχως να προκληθεί κάποια σημαντική μεταβολή. Όμως, τα γεγονότα αυτά, λειτουργούν αθροιστικά. Κάθε αντίδραση –ειδικά τέτοιου μεγέθους-, φέρνει όλο και πιο κοντά την τελική σύγκρουση. Την στιγμή δηλαδή που το καθεστώς θα πρέπει να αναμετρηθεί με την πλειοψηφία τον λαό. Και τότε τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για τους κρατούντες.

Το Ιράν είναι λίγο-πολύ terra incognita για την πλειοψηφία των Δυτικών. Πρόκειται για μία χώρα με μακρά ιστορία, υψηλού επιπέδου πολιτισμό –μόνο η Τεχεράνη διαθέτει πλέον των 70 σχολών δραματικής τέχνης- και πραγματικά πολύ όμορφους ανθρώπους.

Όσο και αν το καθεστώς αποστραγγίζει την ψυχή των ανθρώπων και τρομοκρατεί κάθε φιλελεύθερο πνεύμα, αυτό έχει όριο.

Όλοι μας οφείλουμε μία ευχή για την ψυχή της νεαρής γυναίκας που αυτή τη στιγμή ταξιδεύει με όχημα τα αστέρια. Την 22χρονη γυναίκα που έγινε σύμβολο και ο φρικτός θάνατός της, αφορμή αντίστασης στο σκοτάδι.

Και ας προσπαθήσουμε όλοι, μαζί με τις χιτζάπ που καίγονται στους δρόμους της Τεχεράνης και όλου του Ιράν, να κάψουμε και τις μαντήλες του μυαλού μας.

Καλό ταξίδι Μαχσά . . .