Υπόθεση Καϊλή! Πλήγμα ή θρίαμβος της Δημοκρατικής Ευρώπης

 Γράφει ο Λυκούργος Χατζάκος

Το θέμα των ημερών στο πολιτικό σκηνικό, είναι η υπόθεση «Καϊλή». Μία ομολογουμένως, όμορφη, φρέσκια παρουσία, μία πολιτική προσωπικότητα που «σκαρφάλωσε» ταχύτατα και δίχως καμία προηγούμενη τριβή με την πολιτική δράση, απλά με το λαμπερό και πραγματικά όμορφο παρουσιαστικό της, πιάστηκε στα πράσα και αντιμετωπίζει βαρύτατες κατηγορίες χρηματισμού.

Απορώ πάντως με την αμυντική αντιμετώπισή του από τους υπερασπιστές της Ενωμένης Ευρώπης, τους οπαδούς της Φιλελεύθερης Δημοκρατικής Δύσης.

Απορώ γιατί στέκονται αμυντικά και ψελλίζουν δικαιολογίες ή σφυρίζουν αδιάφορα, προσπαθώντας να απαντήσουν στις ισοπεδωτικές απόψεις που ισχυρίζονται ότι «όλοι ίδιοι είναι» ή «να ποιοι είναι οι Δημοκράτες» και λοιπές τέτοιες ανοησίες.

Μα η ιστορία, η διαδρομή του Ανθρώπου έχει διδάξει ότι όπου εξουσία ενδημεί, ενίοτε και η διαφθορά. Χρειάζεται χαρακτήρας και παιδεία, προκειμένου να διαμορφώσει κάποιος αντιστάσεις ώστε να μην υποκύπτει στις Σειρήνες της διαφθοράς και του χρηματισμού.

Όμως, αυτό που εμφανίζεται ως μειονέκτημα, είναι και το ισχυρότερο όπλο. Δηλαδή, σε ποιο τύπο πολιτεύματος είδαμε διεφθαρμένους πολιτικούς να οδηγούνται στην Δικαιοσύνη και στην φυλακή; Και αν όντως η εξουσία διαφθείρει μήπως η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα; Μήπως, η σχέση εξουσίας και διαφθοράς είναι ευθέως ανάλογη;

Είδαμε μήπως κάποιον από τα καθεστώτα τύπου Πούτιν ή Ερντογάν να οδηγούνται στην δικαιοσύνη; Μόνον όσους η εξουσία θέλησε να διώξει, επειδή της μπήκε στο μάτι για λόγους ανεξάρτητους από την πράξη. Ή μήπως θεωρούμε ότι εκεί είναι όλα καλά και όμορφα, αγγελικά πλασμένα; Φυσικά και όχι. Γιατί, πράγματι, όσο μεγαλώνει η δυνατότητα εξουσίας να εκφεύγει από τον κοινωνικό έλεγχο, όσο οι θεσμοί χειραγωγούνται από την εξουσία (βλ. παράδειγμα Ερντογάν και Ιμάμογλου), τότε οι δυνατότητες ελέγχου ελαχιστοποιούνται αν δεν εκμηδενίζονται.

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αρκούσε ένας απλός εισαγγελέας να διατάξει έρευνα και να οδηγηθούν ενώπιον της Δικαιοσύνης πολιτικά πρόσωπα –αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, πρώην Ευρωβουλευτές- και φυσικά να διεξάγονται έρευνες για την εμπλοκή εν ενεργεία Ευρωβουλευτών σε σκάνδαλο χρηματισμού.

Δηλαδή, με δύο λόγια, η θεσμική θωράκιση της Ευρώπης, των Δυτικών, Φιλελεύθερων Δημοκρατιών είναι το πολιτικό περιβάλλον εντός του οποίου η διαφθορά και ο χρηματισμός, δεν καλύπτεται όσο ψηλά και αν στέκεται κάποιο πολιτικό πρόσωπο.

Αντί λοιπόν να ψελλίζουμε δικαιολογίες και να στρέφουμε την κεφαλή, σφυρίζοντας αδιάφορα –κάτι το οποίο δημιουργεί περιβάλλον που αναπτύσσει τις πολέμιες κραυγές-, οφείλουμε να υπερασπιστούμε και την Δημοκρατία και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Στις αιτιάσεις του «όλοι ίδιοι είναι», ας προτάξουμε ότι για όσους παρανομούν και προδίδουν την εμπιστοσύνη των πολιτών, η διαδρομή τελειώνει στο κελί μιας φυλακής.

Και αυτό, μόνον σε μία Φιλελεύθερη, Δημοκρατική Πολιτεία μπορεί να συμβεί. Γιατί, με όλα τα τυχόν προβλήματα, η Δυτικού τύπου Δημοκρατία είναι το πλέον ασφαλές και λειτουργικό περιβάλλον για να ζει κάποιος. Γιατί οι θεσμοί -όσο και αν αυτό ακούγεται ιδεατό, είναι πραγματικό-, προστατεύουν τον αδύναμο πολίτη.

Αν θέλουμε να περιορίσουμε δραστικά τις περιπτώσεις όπως της πρ. Αντιπροέδρου του Ευρωκοινοβουλίου, ας φροντίσουμε να διαμορφώσουμε τα κατάλληλα κριτήρια στις επιλογές. Ας επιλέγουμε διαφορετικά και όχι μόνο με γνώμονα την συμπάθεια ή το κάλλος το οποίο εκπέμπεται από έναν υποψήφιο. Ας γίνουμε εμείς πολίτες με γνώση και κρίση γιατί, ας το πούμε και αυτό, η βάση κάθε πολιτικού συστήματος είναι ο «Πολίτης» και οι επιλογές των πολιτικών αντικατοπτρίζουν την δική του εικόνα.

Διεφθαρμένοι πολιτικοί υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Τουλάχιστον όσο υπάρχουν πολίτες ευεπίφοροι στα … καθρεφτάκια και τις χάντρες, πολίτες που ψηφίζουν γιατί ένα όμορφο πρόσωπο, ένα λαμπερό χαμόγελο, ένας «αναγνωρίσιμος και λαμπερός» υποψήφιος ζητά την εμπιστοσύνη τους. Αλλά, ας συζητήσουμε για την επιπρόσθετη θεσμική θωράκιση του πολιτεύματος. Γιατί, στο τέλος της διαδρομής, ΔΕΝ είμαστε, ΔΕΝ είναι όλοι ίδιοι.

Και εν τέλει, αυτό που για κάποιους είναι επιχείρημα για να επιφέρουν πλήγμα στην Δημοκρατική Πολιτεία και την Ενωμένη Ευρώπη, είναι το μεγαλύτερο όπλο για την επιβεβαίωση της αξίας τους: Δημοκρατικοί θεσμοί, διαχωρισμός εξουσιών, συμμετοχική διαδικασία και κοινωνικός έλεγχος!