Σπύρος Κασιδιάρης: Η φαντασίωση της εξουσίας και ο σαγηνευτικός ρόλος του αντιπολιτευτικού λόγου

Η πατρίδα βρίσκεται εδώ και 15 χρόνια κοντά σε μια διαρκή κρίση που αλλάζει ονοματεπώνυμο, παράγει δυσμενή αποτελέσματα, επιδεινώνει την κατάσταση και οι πολίτες έρχονται αντιμέτωποι με ένα σύστημα κεντρικής κυβερνητικής εξουσίας το οποίο διαιωνίζεται ανακυκλώνοντας την παρακμή του.
Στον Κορυδαλλό, στην πόλη που είναι σημείο αναφοράς ως πρότυπο για τους όμορους δήμους, διαπιστώνουμε να παίζεται ένα έργο βαρετό και ανούσιο από την μεριά όλων όσων ορέγονται την δημοτική εξουσία, διακηρύσσοντας την αγάπη τους για τους πολίτες και την ανησυχία τους για την μη επίλυση προβλημάτων που χρονίζουν για πάρα πολλές δεκαετίες. Μόνο που αν παρακολουθήσει κάποιος τον τρόπο διεξαγωγής του δημόσιου διαλόγου εντός και εκτός της αίθουσας του δημοτικού συμβουλίου του Κορυδαλλού, θα διαπιστώσει ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα κατανόησης των θεσμών, των διαδικασιών και πολλές φορές ακόμα και της κατανόησης της ίδιας της καθημερινότητας των κατοίκων του δήμου, από την μεριά των αντιπολιτευόμενων δυνάμεων. Αν η αυτοδιοικητική κονίστρα είναι η ανάπτυξη θέσεων δια του λόγου, τότε πρέπει να εξηγήσουμε ότι διαφωνία δεν σημαίνει καταγγελία. Αντίθετα, πολιτικός λόγος σημαίνει κατ αρχήν πολιτική ιδεολογία πάνω στην οποία οικοδομείται η επεξήγηση του προβλήματος, π.χ. της έλλειψης χώρων στάθμευσης για ανθρώπους με αναπηρία, η αποκάλυψη των φανερών και κρυμμένων πλευρών του, των ορατών και αόρατων συνεπειών μιας υποβόσκουσας κρίσης, όπως π.χ των ευάλωτων νοικοκυριών που απειλούνται με απώλεια της πρώτης και μόνης κατοικίας τους.
Δυστυχώς όμως, παρά την υποδειγματικά ευπρεπή και απολύτως θεσμική λειτουργία της προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου Κορυδαλλού κ. Μερόπης Κατσάνου, κάποιοι από αυτούς που οι πολίτες του Κορυδαλλού έταξαν να τους εκπροσωπήσουν στο δημοτικό συμβούλιο, αγνοούν ή ακόμα χειρότερα δεν έχουν την ικανότητα να αναγνωρίσουν ότι η εκφώνηση μιας «πολιτικής» πρότασης, π.χ. ο κοινωνικός αποκλεισμός των διαμενόντων σε καταυλισμούς Ελλήνων πολιτών, δεν αρκεί. Η διαπίστωση δεν μπορεί να έχει ποτέ, την αναγκαία πολιτική θέση και έτσι παραμένει απολίτικα ουδέτερη.αφού αδυνατεί να καταλάβει ζωτικό χώρο εντός του αναγκαίου πειστικού περιεχομένου, που ως πρώτη ύλη για την αναπόφευκτη και επιθυμητή πολιτική αντιπαράθεση θα βρεθεί κάποια στιγμή υπόλογη στον δημόσιο χώρο της επιχειρηματολογίας. Οσοι επίδοξοι σωτήρες του Κορυδαλλού, ευτυχώς όχι όλοι, δείχνουν ότι λησμονούν που απευθύνονται και δίνουν την αίσθηση ότι μιλάνε αυτάρεσκα στον καθρέφτη τους, αγνοούν ότι η ματαιοδοξία και τα καλλιστεία δημοφιλίας δεν είναι της μόδας. Και αυτό είναι το χειρότερο γι αυτούς.
Η προσβασιμότητα των ανθρώπων με αναπηρία, η ανάδειξη του τεράστιου και με απρόβλεπτες συνέπειες ζητήματος των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, απαιτεί την δημιουργία ενός βαθιά πολιτικού κοινωνικού κινήματος, ακομμάτιστου και ακηδεμόνευτου. Η ανάπτυξη ενός εκτεταμένου προγράμματος αγωγής κοινότητας είναι το εργαλείο. Η πόλη θα προχωρήσει γιατί αυτή είναι η απαίτηση των Κορυδαλλιωτών.

Σπύρος Κασιδιάρης
Κοινωνικός Λειτουργός,
Αντιδήμαρχος Κορυδαλλού Προσβασιμότητας Ανθρώπων με Αναπηρία,
Ευάλωτων Νοικοκυριών και Αγωγής Κοινότητας