Βανδαλισμοί στις παιδικές χαρές σε Αγία Σοφία και Προφήτη Ηλία

Τελικά, η αθλιότητα και η αντικοινωνική συμπεριφορά κάποιων ξεπερνά κάθε όριο. Διερωτάται κανείς, τι ακριβώς συμβαίνει στον εγκέφαλο εκείνων οι οποίοι ξεσπάνε την σωρευμένη μιζέρια τους στην Δημόσια περιουσία, σε εγκαταστάσεις και υποδομές οι οποίες προορίζονται για την εξυπηρέτηση των πολιτών, σε εγκαταστάσεις στις οποίες ψυχαγωγούνται και παίζουν τα παιδιά μας.

Τι ακριβώς κέρδισαν, τι ακριβώς πέτυχαν αυτοί που έβαλαν φωτιά στον τάπητα και κατέστρεψαν την περίφραξη της παιδικής χαράς στην Αγία Σοφία και στον Προφήτη Ηλία;

Τους ενοχλούν τα χαμόγελα και οι χαρούμενες φωνές των παιδιών μας που χαίρονται το όμορφο περιβάλλον και διασκεδάζουν με τα παιχνίδια;

Είναι, άραγε τόσο μεγάλη η μιζέρια και η ασχήμια της ψυχής τους που δεν αντέχουν να ζουν σε έναν αισθητικά όμορφο και λειτουργικό χώρο;

Μένει άναυδος κάποιος όταν αντικρίζει τα αποτελέσματα της καταστροφικής τους δραστηριότητας και αγανακτεί από την έλλειψη σεβασμού που επιδεικνύουν προς την πόλη και το κοινωνικό σύνολο.

Είναι μειοψηφία, είναι ελάχιστοι –από κάθε έννοια- και πλέον, δεν είναι δυνατόν να τους επιτραπεί να συνεχίσουν αυτή την επίδειξη αθλιότητας και να φαντάζονται ότι αποκτούν υπόσταση μέσα από τέτοιες πράξεις.

Άραγε, οι γονείς τους επικροτούν τέτοια συμπεριφορά; Και αν η Αστυνομία επιληφθεί θα βρεθούν κάποιοι να υπερασπισθούν τους δράστες;

Μήπως, όταν, τελικά, βρεθούν οι δράστες, αν είναι ανήλικοι, πρέπει ο Δήμος να στείλει τον λογαριασμό στους γονείς τους;