Ατυχώς, στην Αγία Βαρβάρα η αντιπολίτευση –στο σύνολό της από την πρώτη ημέρα αυτής της 4ετίας, πριν καλά-καλά αναλάβει καθήκοντα η Δημοτική Αρχή και ο Λάμπρος Μίχος,- επέλεξε για την άσκηση των θεσμικών της υποχρεώσεων, την μέθοδο της τοξικής διάβρωσης της κοινωνίας· επέλεξε να πολιτεύεται με κύριο εργαλείο την ενστάλαξη δηλητηρίου στους πολίτες, με χυδαιότητα, ψεύδη, διαστρέβλωση της πραγματικότητας και συκοφαντίες έναντι πάντων μη συνοδοιπόρων της, διαχέοντας την νατιβιστική χολή της σε όλη την πόλη.
Η διαδρομή αυτή, αποδείχθηκε ατελέσφορη. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι οι δύο επικεφαλής των παρατάξεων της αντιπολίτευσης Γιάγκας και Καπλάνης επέλεξαν την οδό του αναχωρητισμού, παραιτούμενοι από την ηγεσία των παρατάξεών τους. Και βέβαια, μπορεί να προβάλλουν ως αιτία την βούλησή τους να φέρουν στο προσκήνιο νέα πρόσωπα. Όμως, είναι κοινό μυστικό ότι «την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια», προκειμένου να αποφύγουν μία, ενδεχόμενη, εκλογική σφαλιάρα.
Πέραν πάσης αμφιβολίας, η αντιπολίτευση στην Αγία Βαρβάρα στην αγωνία της για πολιτική επιβίωση εγκλωβίστηκε σε μία φιλόνικη αντιπολιτευτική τακτική, μία τακτική παρακώλυσης των πάντων, μία τακτική απουσίας και επιχείρηση απαξίωσης των θεσμικών οργάνων (π.χ. απουσιάζοντας μονίμως, από τα Δημοτικά Συμβούλια).
Απόδειξη της ολοκληρωτικής, στρατηγικής ήττας της, αποτελεί και το γεγονός ότι οι διάδοχες ηγεσίες ακολουθούν ίδια λογικής τακτική. Οι μεν κατέφυγαν σε διαφημιστές με αισθητική δεκαετίας ’70 –«άσπρη δύναμη με διπλάσιο αμωνιαζόλ»- οι δε, σε φθηνό, χυδαίο, ξεπερασμένο χιούμορ και προβοκατόρικη τακτική, που ταιριάζει σε τυφλοπόντικες, εφ’ όσον δεν τολμούν να βάλουν την υπογραφή τους στις άθλιες παραχαράξεις εντύπων του Δήμου, στα οποία «κολλάνε» από κάτω τα εξυπνακίστικα συνθήματά τους.
Όλο αυτό αν δεν είναι αποδεικτικό της ένδειας απόψεων και προτάσεων για την πόλη, είναι σίγουρα απτή απόδειξη της μιζέριας και της φτήνιας του χαρακτήρα.
Το 2019, όταν ο Λάμπρος Μίχος ανακοίνωσε την απόφασή του να θέσει και πάλι υποψηφιότητα για τον Δήμο, ταραχή έπεσε στους κύκλους των ενασχολούμενων με τα δημοτικά στην πόλη. Υποχώρησαν στεγανά, κύκλοι που κινούνταν με αδιαφάνεια και εκτός ελέγχου, συντεχνίες, οργανωμένα συμφέροντα, δομές εξουσίας στο εσωτερικό του Δημοτικού μηχανισμού που δεν ελέγχονταν, αισθάνθηκαν ότι με τον Λάμπρο Μίχο το «παιχνιδάκι» τους είχε ημερομηνία λήξης. Και άρχισαν την συκοφαντία (θυμόμαστε όλοι την ανεκδιήγητη πασιονάρια που έκανε λόγο για την ύπαρξη του ονόματος του Δημάρχου στην λίστα Λαγκάρντ!), την λάσπη και έκαναν σημαία τον κίτρινο λαϊκισμό τους. Ανέσυραν από τον εσωτερικό κόσμο τους κάθε αθλιότητα και απευθύνθηκαν στα πιο ταπεινά ένστικτα των πολιτών.
Όμως, την πάτησαν μεγαλοπρεπώς! Γιατί κάθε κάτοικος στην Αγία Βαρβάρα γνωρίζει ένα πράγμα: ότι η συμμετοχή του Μίχου και η διεκδίκηση του Δήμου εκ μέρους του δεν έχει να κάνει με την προσωπική του φιλοδοξία –άλλωστε, μέχρι και βουλευτής έγινε-, αλλά με την ανάγκη του να κάνει πράγματα, να συμβάλλει ώστε η πόλη και η ζωή των ανθρώπων της να γίνεται καλλίτερη.
Δυστυχώς, 4 χρόνια μετά, δεν έχουν βάλει μυαλό! Αντί να προσπαθήσουν να καταθέσουν καμία σοβαρή πρόταση για την πόλη, συνεχίζουν με την ίδια τακτική του ψεύδους και της αθλιότητας. Μέχρι που έφθασε το πρώτο εξώδικο και τα κοκοράκια που λαλούσαν γίναν κοτούλες χαρωπές! Ακόμη, όπως κυκλοφορούσαν «χαρτάκια» που έλεγαν ότι ο Μίχος είναι στην λίστα Λαγκάρντ, ξεκίνησαν πάλι να κυκλοφορούν χαρτάκια αναλόγου ύφους, αυτή τη φορά σχετικά με το ενημερωτικό έντυπο του Δήμου.
Αρχικά, προκάλεσαν θυμό για το μέγεθος της αθλιότητας. Όμως, τελικά, μόνο θυμηδία προκαλούν.
