Του Δημήτρη Τσατσαμπά
Γιατί ρε παιδιά, γιατί;;;;;;;;;;;;;
Με αυτή την πολύ χαρακτηριστική φράση και με τα τόσα ερωτηματικά, συμπολίτης μας σχολίασε στο facebook την <αναβάθμιση> που έκανε ο Δήμος στο θεατράκι της Γρηγορούσας!!.
Αν δεν έβλεπα αυτή τη φράση είχα αποφασίσει να μην ασχοληθώ με το θέμα, όχι βέβαια γιατί μου άρεσε το θέαμα, αλλά γιατί μπορεί να άρεσε σε άλλους.
‘Όμως το «Γιατί ρε παιδιά, γιατί;;;;;;;;;;;;;» ήταν μια δυνατή φωνή που ζητούσε να ακουστεί.
Το τσιμέντο στο θεατράκι επεκτάθηκε ανισόπεδα σχεδόν σε όλη την έκταση της πλατείας με αποτέλεσμα ο ζωτικός της χώρος να μην υπάρχει πια.
Το μικρό κομμάτι γης που περίσσεψε τσιμεντώθηκε και αυτό «πετώντας» εκεί τρία χειρίστης ποιότητας όργανα γυμναστικής.
Δέντρα και θάμνοι κόπηκαν κακήν κακώς και κανένα νέο (δέντρο ή θάμνος) δεν φυτεύτηκε. Καμία περιποίηση στο λιγοστό
πράσινο που έμεινε δεν έγινε. Το ελάχιστο χωμάτινο μέρος που απέμεινε, μένει εγκαταλελειμμένο χωρίς καμία φροντίδα.
Το παιχνίδι των παιδιών στο πλάτωμα της πλατείας σταμάτησε. Το κελάιδισμα των πουλιών που στέκονταν στα φυλλώματα των δέντρων λιγόστεψε.
Στο πάρκινγκ οι κορμοί των κομμένων δέντρων αφέθηκαν να εξέχουν από το έδαφος, τόσο όσο για να προκαλούν ζημιές στα ΙΧ, με πολλά επίσης από τα ΙΧ να βρίσκουν στην κακότεχνα υπερυψωμένη ράμπα!
Στην παιδική χαρά τα όργανα που τοποθετήθηκαν είναι μεταλλικά και υποδεέστερα σε σύγκριση με τα προηγούμενα ξύλινα, ενώ σχεδιαστικά απουσιάζει ολοκληρωτικά το οικολογικό στοιχείο, η ποικιλία και η καινοτομία.
Επί των πεζοδρομίων, μπροστά ακριβώς και στις δυο εισόδους της παιδικής χαράς, οι πλάκες παραμένουν επί μακρόν ξηλωμένες με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για την ασφαλή διέλευση.
Τόσα χρόνια μελέτες, αναθέσεις, εργασίες, καθυστερήσεις επί καθυστερήσεων, για αυτό το αντιαισθητικό και αντιλειτουργικό αποτέλεσμα, είναι πραγματικά λόγος όχι μόνο να απορείς αλλά και να αγανακτείς.
Τις ιδέες και τις προτάσεις των κατοίκων της περιοχής, για να αναβαθμιστεί το θεατράκι σε χώρο πολυλειτουργικό με πολιτιστική, αθλητική και κοινωνική χρήση, κανείς από τους αρμόδιους δεν μπήκε στον κόπο ούτε καν να τις ακούσει.
Και μη μας πουν ότι το έργο αυτό κόστους 115.000 ευρώ, μετά από έξι ολόκληρα χρόνια δεν έχει τελειώσει, γιατί αυτή η δικαιολογία θα είναι πιο αδικαιολόγητη και από την ίδια την αστοχία του έργου.
Αλήθεια, ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αντί να το αναζωογονήσουν, να το βελτιώσουν, να το αναδείξουν, να το εξελίξουν όπως το ζητούσε η γειτονιά, τελικά του αλλάξανε τα φώτα!!!
Είναι όμως το θεατράκι της Γρηγορούσας η μόνη περίπτωση προχειρότητας, καθυστερήσεων, αστοχίας και κακοτεχνιών;
Είναι το θεατράκι η μόνη περίπτωση έλλειψης φροντίδας, αισθητικής ποιότητας, καινοτομίας, έμπνευσης;
Ένας ζωντανός περίπατος, όχι διαδικτυακός… στους δημόσιους χώρους της πόλης είναι αρκετός για να αντιληφθούμε πως
τίποτα δε θα μας εντυπωσιάσει, τίποτα δε θα μας μαγνητίσει. τίποτα ωραίο δεν θα μας τραβήξει την προσοχή!
Θα συμβιβαστούμε λοιπόν με την προχειρότητα και τη μετριότητα ή έχει έρθει η ΩΡΑ να μεταμορφώσουμε το ΧΑΪΔΑΡΙ από πόλη προβλημάτων σε πόλη Επιτευγμάτων;
