Αξίζει να μοιραστούμε κι αυτό… Εδώ κι ένα μήνα, ακριβώς, από τότε που πραγματοποιήθηκε η δεύτερη φάση πρόσληψης αναπληρωτών είμαστε στελεχωμένοι όσο ποτέ άλλοτε στο παρελθόν.
Έτσι, στο ολοένα και πιο απαιτητικό καθημερινό εκπαιδευτικό γίγνεσθαι – δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε γιατί συμβαίνει αυτό – η συνύπαρξη κι η συνεργασία παλιών και νέων συναδέλφων έχει αποδώσει καρπούς και ανταποκρίνεται πειστικά – υπερβάλλοντας εαυτούς – στην τεράστια πρόκληση ενός συμπεριληπτικού σχολείου.
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι ματαιώσεις δεν εξακολουθούν να είναι παρούσες.
Το κρίσιμο είναι πώς τις διαχειριζόμαστε για να πάμε παρά πέρα… Κι αυτό μόνο δεδομένο κι εύκολο δεν είναι…
Μόλις διαπίστωσα ότι τα παιδιά στο Ολοήμερο προτιμάνε τις φακές απ’το μοσχάρι με τον πουρέ!
Αποσυμπίεση…
.
