Eφημερίδες κολλημένες στα τζάμια έκρυβαν το εσωτερικό και κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα εντός του μπακάλικου του Μοίρα στα χρόνια της Κατοχής. Ο παντοπώλης Μιχάλης Μοίρας άνοιξε το μαγαζί του λίγο πριν από τον Πόλεμο του 1940, δίπλα στο Δημαρχείο, σε ένα κτίριο του 1886. Στα χρόνια της ένδειας, δυο κοφίνια μπροστά στη ζυγαριά του γέμισαν με τα τεφτέρια που κρατούσε για τα «βερεσέ» των πελατών του. Κουτσά στραβά το κράτησε το μαγαζί, μέχρι που ξαφνικά το 1953 ο ίδιος απεβίωσε. Η επιχείρηση πέρασε στους γιους, Κώστα και Γιώργο, οι οποίοι το έκαναν καφενείο, δίπλα στο ήδη υπάρχον του Κώστα και της Σταυρούλας Καλοκέντη.
Σέρβιραν καφέ, γλυκά ταψιού, ωραίους μπακλαβάδες αιγινίτικους αλλά και νησιώτικα αμυγδαλωτά – όλα αγορασμένα από τα καλά ζαχαροπλαστεία του νησιού. Το μεσημέρι το καφενείο του Μοίρα έκλεινε οπωσδήποτε, ο Κώστας γύριζε σπίτι να ξεκουραστεί και να φάει με την οικογένεια και ξανάνοιγε πάλι το απόγευμα, μέχρι τα μεσάνυχτα. Από το 1948 μέχρι και το 1955 ο ίδιος έπαιζε μπάλα, αριστερό «εξτρέμ» στον Σαρωνικό. Οι τοίχοι του μαγαζιού, που είναι βαμμένοι σε έντονο πράσινο και μπλε, είναι γεμάτοι με φωτογραφίες από την ποδοσφαιρική του καριέρα. Αλλού αγκαλιά με τους συμπαίκτες, αλλού πάνω στο ποδήλατο με φίλους μπροστά στο Καποδιστριακό Ορφανοτροφείο, σε πανηγυρισμούς και σε ήττες.
Διάφοροι κάτοικοι του νησιού έχουν χαρίσει φωτογραφίες τους που τραβήχτηκαν τις περασμένες δεκαετίες στο καφενείο του Μοίρα, ένα άλμπουμ από τις ζωές των θαμώνων, νεαρά ζευγάρια, περήφανοι μπαμπάδες με τις κόρες τους, αγόρια που παίζουν χαρτάκι. Ενα από τα τελευταία καδράκια που κρεμάστηκαν στον τοίχο είναι ένα απόκομμα από το περιοδικό M της εφημερίδας Le Monde. Είναι ένα μικρό κείμενο, ένα σημείωμα, για την Αίγινα με μια φωτογραφία που δείχνει το γράμμα Μ, σχηματισμένο από σταγόνες νερού δίπλα σε ένα κουπάκι με ελληνικό καφέ. Ο δημοσιογράφος, που έπινε τον καφέ του στον Μοίρα, έστειλε τη φωτογραφία για τη στήλη του περιοδικού Les «M» de la semaine (Τα Μ της εβδομάδας).
Ο κύριος Κώστας Μοίρας, σήμερα 93 ετών, ερχόταν στο μαγαζί μέχρι τα 85 του. Σημερινός ιδιοκτήτης είναι ο γιος του, Μιχάλης, που διατηρεί το ίδιο ωράριο – και τη μεσημεριανή ώρα για σιέστα. Δεν έχει πειράξει στο μαγαζί τους το ελάχιστο, ούτε καρφάκι, έχει αφήσει το παλιό πάτωμα από ασπρόμαυρο πλακάκι να φαίνεται κάτω από τον πάγκο, εκεί που τελειώνει το μωσαϊκό, έχει κρατήσει και τις πρώτες ταμπέλες με το μενού, κανατάκια αρχαία, αγαλματάκια και παλιές συσκευασίες. Στην κουζίνα, πίσω από το τεζάκι, βρίσκεται η μητέρα του Μιχάλη, Μαρίνα, ενώ στο σέρβις βοηθάνε και τα παιδιά του, Μαρία και Ιωνάς. Σερβίρουν καφέδες και απεριτίφ μαζί με τα απαραίτητα: σαλάμι αέρος, γραβιέρα Τραχείας, ντομάτα κομμένη στα τέσσερα, αγγούρι με τη φλούδα του, τραγανό, σε χοντρές φέτες, σαρδέλες κονσέρβας –καυτερές και μη– αλλά και φασόλια, μαζί με τσίπουρο ή ούζο, και μπίρα.
Αξίζει να μπείτε για ένα ράθυμο διάλειμμα σε αυτόν τον χώρο που μοιάζει με παράθυρο στην Ιστορία, σε μια Ιστορία που ξέρουμε, της νεότερης Ελλάδας. Εκεί μέσα συζητώνται ακόμα η επικαιρότητα και τα τοπικά νέα, εκφράζεται η λαϊκή βούληση, λέγονται αστεία μεταξύ γνωστών και αγνώστων, ικανοποιείται η δίψα, μετριάζεται η πείνα, και με έναν τόσο απλό, απροσποίητο τρόπο νιώθει κανείς μια κάποια απόλαυση.
Πιείτε εδώ ένα ούζο πριν κάνετε βουτιά κάτω από τα πευκάκια, κάτω από τον δρόμο με τα σπίτια των καλλιτεχνών. Αν πεινάσετε περαιτέρω, λίγα μέτρα μακριά, υπάρχει το ξακουστό ψαροεστιατόριο του Σκοτάδη, με την ταραμοσαλάτα αφρό – ένα πιάτο βαρόμετρο για όλα τα εστιατόρια. Ο Σκοτάδης έχει «αέρινο» τηγάνι και σερβίρει αυτή την εποχή τα καλαμαράκια του Μαΐου-Ιουνίου που είναι ολόλευκα και φυσικώς γλυκά. Εχει επίσης ίσως τη μεγαλύτερη λίστα ελληνικών αποσταγμάτων που υπάρχει πανελλαδικά.
Καφενείο Μοίρας, Λεωφόρος Δημοκρατίας 38, Αίγινα, Τ/22970-22.362
Σκοτάδης, Λεωφόρος Δημοκρατίας 46, Τ/ 22970-24.014
*Τα καταστήματα και τα προϊόντα που προτείνονται είναι επιλογές της δημοσιογράφου και δεν έχουν εμπορικό σκοπό.
