Γράφει ο δημοσιογράφος Γιώργος Παπαπαναγιώτου
Με μεγάλη μου χαρά πληροφορήθηκα για την επιτυχία που είχε η θεατρική παράσταση « Ο Επιθεωρητής» που δόθηκε στο κοινό του Χαϊδαρίου, από τη « Δωδωναία Σκηνή». Αποτελεί την θεατρική ομάδα του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Δωδώνης. Αν και εκείνη την ημέρα είχε φοβερό κρύο, τίποτα δεν εμπόδισε το θεατρόφιλο κοινό του Χαϊδαρίου, να πάει στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δημαρχείου για να την παρακολουθήσει. Σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζω, δεν μου επέτρεψε να πάω. Πάντως όπως με ενημέρωσαν, η αίθουσα ήταν πλημυρισμένη από κόσμο. Επίσης οι ερμηνείες των ηθοποιών και τα κουστούμια της παράστασης, δεν είχαν σε τίποτα να ζηλέψουν από επαγγελματικούς θιάσους της Αθήνας. Κάτι που φάνηκε στο χειροκρότημα. Ο θίασος τους απέδειξε πως με προσπάθειες και μεράκι κάποιων φιλότεχνων και η επαρχία έχει θεατρική ζωή. Άλλωστε πιστεύω πως όπου ανοίγει ένα θέατρο, κλείνει μία φυλακή.
Φωτό αρχείου από την ομώνυμη θεατρική παράσταση «Ο επιθεωρήτης» με τον θίασο του Γιώργου Μεσσάλα
Μια υπόθεση που παραμένει διαχρονική στους αιώνες
Σε μια επαρχιακή πόλη στα βάθη της Ρωσίας, οι αρχές του τόπου νομίζουν από παρεξήγηση πως ένας άσχετος με την κρατική μηχανή, ο νεαρός Χλιεστακόφ ένας ιδιόμορφος τυχοδιώχτης που απλώς τυχαίνει να βρίσκεται στην πόλη, είναι ο αναμενόμενος κρατικός Επιθεωρητής για την καταπολέμηση της διαφθοράς που έστειλε η κυβέρνηση από τη Μόσχα.
Κι αυτή η παρεξήγηση ανατινάζει τους διοικούντες αυτής της πόλης. Βουτηγμένοι στη διαφθορά, στην προσπάθειά τους να κερδίσουν την εύνοιά του οι υπεύθυνοι των ιδρυμάτων της πόλης επιδίδονται σε κολακείες και απόπειρες δωροδοκίας, τον χρηματίζουν, ικανοποιούν τις επιθυμίες του και τις ορέξεις του πέφτοντας έτσι θύματα μιας μεγαλύτερης απάτης που αποκαλύπτει την αποσύνθεση της κρατικής μηχανής και των λειτουργών της.
Ο ψευτο-επιθεωρητής διασκεδάζει με τα καμώματά τους, τους εκμεταλλεύεται, τους εξευτελίζει απολαμβάνοντας τα πολυτελή καταλύματα και τις κολακείες κι αφού παίρνει αυτά που θέλει αποχωρεί. Στο τέλος όταν όλα αποκαλύπτονται η τιμωρία τους είναι αναπόφευκτη.
Όμως με την τεχνική της μαφιόζικης συναλλαγής, της συγκάλυψης και του πολιτικού αμοραλισμού βρίσκονται πάλι στον αφρό, υπηρετώντας το βαθύ κράτος της διαπλοκής.
Ο Νικολάι Γκόγκολ, ο «εύθυμος μελαγχολικός» όπως τον ονόμαζε ο Πούσκιν, έγραψε τον Επιθεωρητή στα είκοσι πέντε του χρόνια, περίπου στο 1834. Ένα έργο με νεανική ορμή, μια επιθετική πολιτική σάτιρα μιας κοινωνίας χωρίς ηθικές αξίες, βουτηγμένη στη διαφθορά, στη διαπλοκή και την κοινωνική αδικία. Λέγεται μάλιστα πως τη θεατρική μεταφορά του, παρακολούθησε και ο τότε Τσάρος της Ρωσίας. Αφού ξεκαρδίστηκε στα γέλια είπε στον Γκόγκολ: «Μπράβο σας, καλά τα λετε».
Ο επιθεωρητής που συνάντησα
Η προσωπική εμπειρία που επιθυμώ να μοιραστώ μαζί σας. δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση μέτρο σύγκρισης. Το ημερολόγιο έγραφε 26 Οκτωβρίου 2003. Νέος επαρχιώτης στην Αθήνα, σπουδάζω στο «Εργαστήρι Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας». Κάτοικος από τότε έως σήμερα, του 6ου Δημοτικού Διαμερίσματος της Αθήνας. Στη σχολή είχα τη μεγάλη τύχη. να έχω δάσκαλο τον κριτικό τέχνης Κώστα Γεωργουσόπουλο. Στην γειτονιά μου στην πλατεία Βικτωρίας λειτουργεί μία Εστία Πολιτισμού, το Θέατρο Αλκυονίδα. Σε αυτόν τον πρώην κινηματογράφο, ο αείμνηστος Αιγαλεώτης ηθοποιός Γιώργος Μεσσάλας ανέβαζε για είκοσι χρόνια με δικές του παραγωγές, κλασικά έργα ξένων λογοτεχνών. Το 2003 ανέβασε τον Επιθεωρητή. Αξέχαστες θα μου μείνουν οι ερμηνείες των ρόλων από τους : Γιώργο Μεσσάλα , Ανδρέα Ντούζο , Ντίνο Καρύδη , Παναγιώτη Σπηλιόπουλο , Πάνο Χατζηκουτσέλη , Γιάννη Λιακάκο , Όλγα Πολίτου , Ντένη Θεμελή , Γιώργο Λιβανό , Βασίλη Παλαιολόγο. Δυστυχώς κάποιοι από αυτούς, δεν βρίσκονται σήμερα στη ζωή. Αν και ο Μεσσάλας ήταν μέλος της Ν.Δ, είχε ως θεατρικούς φίλους επιφανή στελέχη και άλλων κομμάτων.
«Η διαπλοκή και η διαφθορά, υπήρχαν μόνο στην Τσαρική Ρωσία»
Στο τέλος εκείνης της βραδιάς αφού ευχαρίστησε τον τότε υπουργό και εκπρόσωπο της Κυβέρνησης Σημίτη Δημητρη Ρέππα, που διάλεξε την ήμερα της ονομαστικής του εορτής να πάει στην παράσταση. Και του είπε: « Κύριε υπουργέ, μη μας παρεξηγήσετε σε καμία περίπτωση. Αυτά που είδατε στη σκηνή γινόταν μόνο στην εποχή του Γκόγκολ. Σήμερα γίνονται; Σε καμία περίπτωση», κάνοντας και τον κ. Ρέππα να γελάσει. Ο αείμνηστος θεατράνθρωπος συνεχάρη όλους τους θεατές λέγοντας πως έχουν θεατρική παιδεία και ως έκπληξη της βραδιάς, μοίρασε δωρεάν προσκλήσεις για την άλλη παράσταση που έπαιζε. Ήταν το θεατρικό έργο επίσης του Γκόγκολ «Το ημερολόγιο ενός τρελού». Για το τελευταίο που είναι μονόλογος, πιστεύω πως ο Μεσσάλας έσπασε όλα τα ρεκόρ, αφού το έπαιζε περίπου για 15 συνεχόμενες χρονιές.
Θεμελή – Βουγιουκλάκη – Μεσσάλας
