Σιδηροδρομική τραγωδία: θα μείνουμε μόνον στον φυσικό αυτουργό;

Γράφει  ο Λυκούργος Χατζάκος

Τελικά, ανθρώπινο λάθος οδήγησε στην τραγωδία των Τεμπών. Το ζήτημα δεν είναι αυτό, όμως, γιατί όπου υπάρχουν άνθρωποι, το ανθρώπινο λάθος είναι ζήτημα χρόνου και τύχης να εκδηλωθεί.

Είναι, επιεικώς, απαράδεκτο στις ημέρες μας που η τεχνολογία έχει φθάσει σε πρωτοφανή επίπεδα ανάπτυξης να επαφίεται η ζωή χιλιάδων ανθρώπων που μετακινούνται καθημερινά, στην καλή απόδοση ενός και μόνον, ανθρώπου.

Αν δεν υπήρχε το τραγικό γεγονός της απώλειας τόσων νέων ανθρώπων, θα ήταν ξεκαρδιστικά όσα ακούγονται ως δικαιολογία για τα αίτια του δυστυχήματος.

Ας αποφασίσουμε κάποια στιγμή σε αυτή τη χώρα να σοβαρευτούμε και να ασχοληθούμε σοβαρά με τα προβλήματά μας.

Κάθε μεγάλο ή μικρό ατύχημα ή δυστύχημα, είναι ένα άθροισμα παραμέτρων που δεν εξελίχθηκαν σωστά. Και ναι! Ο Σταθμάρχης Λάρισας έκανε ένα τραγικό λάθος –μία περίπτωση όπου τα τυπικά προσόντα δεν επαρκούν. Γιατί τα τυπικά προσόντα τα είχε. Ήλεγξε κανείς όμως αν αυτός ο άνθρωπος μπορούσε να λειτουργήσει κάτω από συνθήκες πίεσης; Όμως, υπήρχε η δυνατότητα να καλυφθεί από κάποιο σύστημα αυτό το ανθρώπινο και εν πολλοίς αναπόφευκτο στην διάρκεια του χρόνου λάθος;

Υπήρχε! Όπως όλοι λένε, υπάρχει σύστημα που μπορεί να ακινητοποιεί τις αμαξοστοιχίες αν αυτές βρίσκονται σε πορεία σύγκρουσης. Γιατί δεν είχε εγκατασταθεί; Γιατί κανείς δεν άσκησε τον έλεγχο και δεν επέβαλε τις προβλεπόμενες κυρώσεις σε όποιον ευθύνεται;

Και αυτό είναι ευθύνη της Πολιτείας. Ευθύνη της Διοίκησης των Σιδηροδρόμων. Και βέβαια, έχει ευθύνη και η εταιρεία που εκμεταλλεύεται τα τραίνα. Γιατί, γνώριζαν οι υπεύθυνοί της ότι τα διάφορα συστήματα πρόληψης ατυχημάτων δεν έχουν τεθεί σε λειτουργία. Και πώς αυτοί, λοιπόν, δέχονταν να κινούν τους συρμούς με εκατοντάδες επιβάτες να ποντάρουν στην τύχη την ασφάλειά τους;

Από το 2014 μέχρι σήμερα, πόσοι αρμόδιοι Υπουργοί, πόσοι αρμόδιοι Γραμματείς, πόσοι αρμόδιοι Διοικητές, Πρόεδροι κ.ό.κ. του ΟΣΕ πέρασαν; Αυτοί θεωρούνται ως μη έχοντες ευθύνη; Και οι συνδικαλιστές, πότε απήργησαν για αυτούς τους λόγους, αποσυνδέοντας τα οικονομίστικα αιτήματα του κλάδου τους; Η ασφάλεια των εργαζομένων δεν τους αφορά; Γιατί στο δυστύχημα, πρώτοι «φεύγουν» οι μηχανοδηγοί και το προσωπικό του συρμού.

Η παραίτηση Καραμανλή, ως αρμόδιου Υπουργού Μεταφορών & Υποδομών, τον τιμά, αλλά, δεν αίρει τις ευθύνες της πολιτικής και υπηρεσιακής ηγεσίας των φορέων διαχείρισης των τραίνων. Και αυτές είναι πολλές και πρέπει να διερευνηθούν από τους δικαστικούς λειτουργούς.

Η οργή περισσεύει! Αλλά, μετά τι; Θα συνεχίσουμε να έχουμε διάφορους φορείς (ΟΣΕ-ΤραινΟΣΕ, Hellenic trains κ.λπ.) να είναι όλοι ανεύθυνοι-υπεύθυνοι; Και πού βρίσκεται η εταιρία που ανέλαβε την εκμετάλλευση του δικτύου σε σχέση με τις συμβατικές της υποχρεώσεις;

Στην χώρα μας όταν θέτεις σε κάποιον αρμόδιο ένα πρόβλημα η συνήθης απάντηση είναι «ωωχ, καλά, τώρα έχουμε πιο σοβαρά προβλήματα να ασχοληθούμε». Μήπως είναι καιρός να σταματήσουμε να ασχολούμεθα με τα «σοβαρά» προβλήματα και να ασχοληθούμε σοβαρά με τα προβλήματά μας;

Ελπίζω ότι η Δικαιοσύνη θα ασχοληθεί πολύ σοβαρά με το δυστύχημα αυτό και θα παραπέμψει όσους ευθύνονται, σε κάθε επίπεδο. Και να αποδοθούν ευθύνες όχι, μόνον, γιατί οι ψυχές που έφυγαν απαιτούν δικαίωση, αλλά, γιατί αύριο μπορεί να είμαστε εμείς, τα παιδιά μας, οι δικοί μας άνθρωποι σε αυτή τη θέση. Γιατί, ο σταθμάρχης είναι ο φυσικός αυτουργός. Υπάρχουν, όμως και ηθικοί τέτοιοι.