Ε. Μπούρα: Στο τέλος, οι αθώοι πάντα πληρώνουν

Ερντογάν και Πούτιν

Από την συνάντηση στο Σότσι, τον Οκτώβριο του 2019, μεταξύ Πούτιν και Ερντογάν. Η Τουρκία προσπαθούσε να επιτευχθεί  μια συμφωνία, βάσει της οποίας οι Κούρδοι θα αποχωρήσουν από το Μάνμπιτς, το Κομπάνι και το Καμίσλι που ελέγχονται από τον Άσαντ και τις Ρωσικές δυνάμεις.

Ρωσία και Τουρκία κατέληξαν το 2018 σε μια συμφωνία στην οποία προβλεπόταν ο τερματισμός των μαχών στη Συρία και η εγκατάσταση τουρκικών φυλακίων παρατήρησης στην επαρχία του Ιντλίμπ.

Στο Ιντλίμπ το 2018, ήταν περίπου 3,5 εκατ. άνθρωποι

Παλαιότερα το Ιντλίμπ θεωρούνταν μια ξεχασμένη επαρχία, την οποία κυρίως οι νέοι φρόντιζαν να εγκαταλείψουν το συντομότερο. Σήμερα όμως η επαρχία έχει τον διπλάσιο πληθυσμό απ΄ ότι στο ξεκίνημα του εμφυλίου. Το ένα τρίτο του πληθυσμού είναι παιδιά.
Ο ΟΗΕ προειδοποιούσε το 2018,όταν ο Άσαντ βομβάρδιζε το τελευταίο αυτό προπύργιο των αντικαθεστωτικών,  ότι μαζί με τους πρόσφυγες από άλλα μέρη της Συρίας, περίπου 3,5 εκ. άνθρωποι βρίσκονται στο Ιντλίμπ. “Οι οποίοι θα αναζητήσουν καταφύγιο αλλού. Πού όμως να πάνε; Θα ανοίξει η Τουρκία τα σύνορα της; Σε αυτή την περίπτωση η γειτονική χώρα θα δέχονταν στο έδαφός της πάνω από ένα εκατομμύριο νέους πρόσφυγες»”.

Η αποχώρηση των Αμερικανών το 2019

Δώρο στο Ιράν, τη Ρωσία και τον Άσαντ,έκανε ο Πρόεδρος Τράμπ  τον Οκτώβρη του 2019. Αποσύροντας τις αμερικανικές δυνάμεις από τα βορειανατολικά σύνορα της Συρίας και αφήνοντας μόνους τους Κούρδους ( κουρδικές πολιτοφυλακές YPG).

Αλλά και στους Τούρκους, στον πρόεδρο Ερντογάν.Οι οποίοι εκμεταλλεύθηκαν την ευκαιρεία της απουσίας των Αμερικανών.  ‘Ωστε να εκκαθαρίσουν την περιοχή από τους Κούρδους πολιτοφύλακες.

Ερντογάν και Τράμπ

Βάσει της συμφωνίας του Τραμπ με τον Ταγίπ Ερντογάν την ευθύνη για τους τζιχαντιστές του ISIS αναλαμβάνει η Τουρκία, αλλά παραμένει ασαφές πώς θα καταλήξουν αυτοί οι αιχμάλωτοι στα χέρια της Άγκυρας από τους κουρδικούς θυλάκους αν η Τουρκία δεν προχωρήσει πολύ βαθύτερα από την ζώνη ασφαλείας, που λέει ότι θέλει να δημιουργήσει στο μαλακό υπογάστριό της. Δηλαδή σε έδαφος του Ιντλίμπ.

Ερντογάν και Ιντλίμπ

«Κατά παράβαση των συμφωνιών του Σότσι, η τουρκική πλευρά εξακολουθεί να στηρίζει αυτές τις ένοπλες παράνομες ομάδες στη ζώνη αποκλιμάκωσης του Ιντλίμπ, με πυρά του Πυροβολικού», ανέφερε το υπουργείο Ρωσικής ‘Αμυνας (27/2/2020)

Ερντογάν και Ευρώπη το 2016

Από την συμφωνία της Τουρκίας με τη Ευρωπαϊκή Ένωση, το 2016. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αντήλλαξε με τα ευρώ, την ησυχία της. Η Τουρκία θα συγκρατούσε τους πρόσφυγες, τις ταλαίπωρες ψυχές που εκδιώχθηκαν τόσο βίαια από τα σπίτια τους, αντί 6 δις ευρώ.

Ερντογάν και πρόσφυγες 2020

«Αφού δεν λάβαμε την βοήθεια που περιμέναμε από την διεθνή κοινότητα, είμαστε υποχρεωμένοι να φροντίσουμε για την προστασία μας», εξήγησε ο Ταγίπ Ερντογάν. Πραγματοποιήσαμε επιχειρήσεις…για να εκδιώξουμε τις τρομοκρατικές οργανώσεις όπως το Ισλαμικό Κράτος, οι Μονάδες Προστασίας του Λαού YPG και το PKK που βρίσκονταν στις ζώνες αυτές», διευκρίνισε.*

Ο Ερντογάν πρώτα στράφηκε στο ΝΑΤΟ το  2019

Προετοιμάζοντας  την 3η εισβολή του στην Συρία ο Ερντογάν, τον Οκτώβρη του 2019, αφού είχαν αποχωρήσει οι αμερικανικές δυνάμεις.  Υποστήριξε ότι η Τουρκία απειλείται και δέχεται επιθέσεις από «τρομοκράτες», όπως χαρακτηρίζει η Άγκυρα τους Κούρδους μαχητές της YPG.«Βλέπουν την αλήθεια εδώ; ή προσπαθείτε να μας κρύψετε κάτι; Είμαστε σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ. Όλες αυτές οι χώρες είναι μέλη του ΝΑΤΟ. Δεχόμαστε πίεση από μια τρομοκρατική οργάνωση. Βάσει του Άρθρου 5 [της Συνθήκης του ΝΑΤΟ] θα έπρεπε να είναι στο πλευρό μας. Θα είστε στο πλευρό μας ή με τους τρομοκράτες; Ποιο είναι το νόημα όσων κάνουν, είναι αδύνατο να το καταλάβουμε», είπε ο Τούρκος πρόεδρος.

Ξέχασε βέβαια να πεί, πολύ βολικά, ότι το  αρθρο 5 προβλέπει την επέμβαση του ΝΑΤΟ, αν  μια χώρα μέλος δεχθεί επίθεση. Και όχι για μια χώρα μέλος που επιτίθεται.

O “στριμωγμένος” Ερντογάν και η στρατιωτική στήριξη που προσδοκά

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, υποσχέθηκε άλλα 60 εκ. ευρώ, στον Ερντογάν για ανθρωπιστική βοήθεια στο Ιντλίμπ.

Αλλά το πρόβλημα, τώρα δεν είναι τα χρήματα. Είναι η δεινή πολιτική θέση που έχει βρεθεί ο Πρόεδρος Ερντογάν. Με τους νεκρούς Τούρκους στρατιώτες,  στο Ιντλίμπ, χάνει την πολιτική του δύναμη στο  εσωτερικό της χώρας του.Ο Ερντογάν αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα στη Συρία, στις σχέσεις του με τη Ρωσία, και θέλει να εξασφαλίσει μεγαλύτερη βοήθεια από την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση. “Εμείς  μπορούμε να του προσφέρουμε χρήματα, αλλά εκείνος προσδοκά στρατιωτική στήριξη», αναφέρουν πηγές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

O Ερντογάν και η νέα στρατιά προσφύγων εναντίον της Ελλάδας

Οι αποκλεισμένοι στη Τουρκία, πρόσφυγες και λαθρομετανάστες, βλέπουν την πατρίδα μας ως εχθρό. Υποκινούμενοι από τους Τούρκους, βλέπουν την γη της Επαγγελίας, κλειστή. Εξαιτίας των ενεργειών της Ελλάδας. Των νόμιμων ενεργειών. Και έτσι για άλλη μία φορά, βρισκόμαστε μόνοι μας. Και δυστυχώς, η ιστορία έχει αποδείξει ότι ο γείτονας μας είναι αγύριστο κεφάλι.

«Αχαρτογράφητα ύδατα»

(Η Ελλάδα πρέπει να κινηθεί πολιτικά, συντεταγμένη με τους εταίρους της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και φυσικά με τις αποφάσεις του ΟΗΕ. Ποτέ μόνη της, χωρίς συμμαχίες. Και πάντα να θυμάται ότι ανεξαρτήτως των εξελίξεων, είναι υποχρεωτικό να έχει ανοιχτούς διαύλους και διάλογο με την Τουρκία, τόσο για τη διευθέτηση των εκκρεμών ελληνοτουρκικών διαφορών όσο και για την επίλυση του Κυπριακού.

Είναι αναγκαίο να οργανώσει από τώρα την υποδοχή τυχόν νέων προσφύγων από την περιοχή. Είναι σαφές ότι οι διαχωρισμοί ανάμεσα σε πρόσφυγες και μετανάστες, δεν θα έχουν άμεσο πρακτικό αποτέλεσμα, ειδικά αν οι εμπόλεμες ζώνες επεκταθούν. Εκτός από ανθρωπιστικό καθήκον, είναι και νομική υποχρέωση της χώρας μας με βάση το Διεθνές Δίκαιο Θεόδωρος Τσίκας (Πολιτικός Επιστήμων, Διεθνολόγος).

Η υποχρέωση της Τουρκίας και του ΟΗΕ

— Σε συγκεκριμένες καταστάσεις κρίσεων, η Ύπατη Αρμοστεία παρέχει βοήθεια σε κάποια εκατομμύρια εσωτερικά εκτοπισμένων πληθυσμών, αλλά όχι στο σύνολο των 20-25 εκατομμυρίων παγκοσμίως. Σε παγκόσμιο επίπεδο υπάρχει αυτή τη στιγμή μία εκτεταμένη συζήτηση πάνω στον τρόπο με τον οποίο θα προστατευθεί καλύτερα αυτή η ομάδα ξεριζωμένων ανθρώπων και από ποιον.Όλες οι χώρες, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που δεν έχουν υπογράψει τη Σύμβαση, είναι υποχρεωμένες να παρέχουν βασικές αρχές προστασίας, βάσει του διεθνούς δικαίου. Κανένας πρόσφυγας, για παράδειγμα, δεν πρέπει να επιστραφεί σε έδαφος όπου υπάρχει κίνδυνος για τη ζωή του.Σύμβαση Γενεύης 1951και Πρωτόκολλο 1967.

Τελικά πάντα οι αθώοι την πληρώνουν…

πηγή: elizabethboura.gr