ΟΙ ΣΚΕΛΕΤΟΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΝΤΟΥΛΑΠΙΑ

ΑΝΕΞΑΝΤΛΗΤΕΣ ΟΙ ΠΑΓΙΔΕΣ-ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΤΕΩΣ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ

Ένα ακόμη πρόβλημα κληρονομιά του τέως δημάρχου στον Λάμπρο Μίχο ήρθε στην επιφάνεια.

Προ ημερών, εξεδόθη η δικαστική απόφαση με την οποία μετατρέπεται σε αορίστου χρόνου η εργασιακή σχέση περίπου 30 υπαλλήλων του Δήμου Αγίας Βαρβάρας.

Αυτό έγινε η αφορμή για σειρά δημοσιευμάτων και αναρτήσεων τόσο από τα τοπικά μέσα ενημέρωσης όσο και από τους άμεσα εμπλεκόμενους.

Κατ’ αρχάς, ο τέως δήμαρχος προσπαθεί να παρουσιάσει προφίλ «φίλου» των εργαζομένων και συνεχίζει –αφρόνως θεωρούμε-, να επαίρεται για το γεγονός ότι κατέθεσε ως μάρτυρας υπεράσπισης στην δίκη. Αυτό, δεν θα ήταν πρόβλημα -ίσως, μάλιστα, να το βλέπαμε ως θετική ενέργεια-, αν δεν ανέκυπταν δύο σημαντικά ζητήματα.

Πρώτον αν μεταξύ των εργαζομένων δεν συγκατελέγετο η σύζυγός του και δεύτερον αν είχε την υπευθυνότητα να σκεφθεί ότι, δεν είναι δυνατόν να επιβαρυνθεί ο προϋπολογισμός του Δήμου με μία τέτοιου μεγέθους δαπάνη, ειδικά στην παρούσα οικονομική (δημοσιονομική) συγκυρία.

Και για το δεύτερο, δεν θα ανέμενε κανείς κάτι διαφορετικό. Η ανευθυνότητα ήταν ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της διαδρομής του ως δήμαρχος.

Το πρώτο, όμως, συνιστά βαρύτατο πειθαρχικό παράπτωμα σύμφωνα με τον Ν.3852/2010, άρθρο58, παργρφ. 3: «Σε περίπτωση που τα ιδιωτικά́ συμφέροντα του δημάρχου ή συγγενή́ του έως το δεύτερο βαθμό́ εξ αίματος η εξ αγχιστείας συγκρούονται με τα συμφέροντα του Δήμου ο δήμαρχος υποχρεούται να απέχει και τα αντίστοιχα καθήκοντα ασκεί́ αντιδήμαρχος η σύμβουλος του επιτυχόντος συνδυασμού́ που ορίζεται από́ το δημοτικό́ συμβούλιο. Η μη τήρηση της υποχρέωσης αυτής συνιστά́ σοβαρή́ πειθαρχική́ παράβαση καθήκοντος», όπως μας πληροφορεί ο σημερινός Δήμαρχος κ. Λάμπρος Μίχος σε ανάρτησή του στο Facebook (28ης Ιουνίου).

Δηλαδή, ουσιαστικά εκβιάζεται ο σημερινός δήμαρχος. Είτε να γίνει συνεργός σε συγκάλυψη αδικήματος ή να υποστηρίξει την έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης, με συνέπεια την σοβαρή διατάραξη της εργασιακής ειρήνης.

Τούτο, διότι, με την απόφαση αυτή προκαταλαμβάνεται ότι ο Δήμος θα υποχρεωθεί να διατηρήσει την ίδια οργανωτική ανάπτυξη των Κοινωνικών Δομών χρηματοδοτώντας με ιδίους πόρους –ενώ μέχρι πρότινος οι εργαζόμενοι αυτοί αμείβονταν από Ευρωπαϊκούς πόρους- ή αναγκαζόμενος, προκειμένου, να ανταπεξέλθει στις ανάγκες μισθοδοσίας του συνόλου των εργαζομένων αυτών, να επιβάλλει ανταποδοτικά τέλη επιβαρύνοντας τους χρήστες δημότες.

Συνεπώς, η χρονική συγκυρία συνομολόγησης και τελικά επίτευξης του θετικού δικαστικού αποτελέσματος υποθηκεύει ευθέως την ύπαρξη και λειτουργία και εν τέλει την βιωσιμότητα των Κοινωνικών Δομών.

Και διερωτάται κανείς. Τι συνιστά εμπαιγμό προς τους εργαζόμενους; Είναι εμπαιγμός και ομηρεία να συνεχίσουν να εργάζονται με το καθεστώς των συμβάσεων, αλλά, νομικά και ηθικά κατοχυρωμένοι ή να γίνονται «εργαλείο» κουτοπόνηρων, μικρόψυχων πολιτικάντηδων και πολιτικών απατεώνων;

Γιατί, ο Δήμαρχος -όπως και κάθε πρόσωπο που διαχειρίζεται εξουσία- οφείλει να έχει ως προτεραιότητα την ευθύνη του έναντι του συνόλου των πολιτών και το Δημόσιο συμφέρον. Και το Δημόσιο συμφέρον είναι μέγεθος συναιρετικό· δεν αθροίζει ιδιωτικά ή συντεχνιακά συμφέροντα.

Καμία ωφέλεια και κανένα θετικό αποτύπωμα δεν υπάρχει για την κοινωνία στο σύνολό της, αν προκειμένου να «τακτοποιηθούν» τα δικά μας παιδιά ή οι συγγενείς μας, επιβαρύνουμε τον δημόσιο προϋπολογισμό φορτώνοντας τον με μόνιμους εργαζόμενους. Ούτε καν αυτοί οι ίδιοι –οι, σε πρώτο χρόνο, εμφανιζόμενοι ως ωφελούμενοι- δεν ωφελούνται σε μέσο και μακρό χρονικό ορίζοντα.

Βέβαια, αυτά είναι «ψιλά γράμματα» για τον τέως. Η μόνη του μέριμνα ήταν η εξυπηρέτηση κάποιας ομάδας, προκειμένου να το εκμεταλλευτεί εκλογικά. Όσον δε, αφορά στο γεγονός ότι η σύζυγος συμπεριλαμβανόταν σε αυτή την ομάδα, κατανοητό. Ποιος αντέχει, άλλωστε, την κρεβατομουρμούρα…

Σ.Σ. υπενθυμίζεται ότι η εκδίκαση της προσφυγής μεθοδεύτηκε ώστε να γίνει λίγο πριν αλλάξει η Δημοτική Αρχή (βλ. παλαιότερο σχετικό άρθρο) και επίσης, ότι ο τέως δήμαρχος προέβη στην πράξη αυτή, γνωρίζοντας τις επιπτώσεις και την διατάραξη που θα προκαλούσε. Γνώριζε πολύ καλά ότι ο επόμενος, νέος Δήμαρχος δεν θα είχε περιθώρια επιλογών μιας και ο Νόμος ορίζει ότι ο Δημόσιος Λειτουργός είναι υπόχρεος στην εξάντληση όλων των ενδίκων μέσων προκειμένου να υπερασπισθεί το συμφέρον του Δημοσίου. Λειτούργησε λοιπόν κατ’ αυτόν τον τρόπο, εκ προθέσεως, με σκοπό και την «τακτοποίηση» της συζύγου και την εκ των προτέρων υπονόμευση της νέας Δημοτικής Αρχής.