Περήφανος καλόγερος, άδεια τα σακούλια του

Το θερμόμετρο της επιτυχίας είναι ο φθόνος των ανίκανων.

Σαλβαντόρ Νταλί

Ξεπέρασε τον εαυτό του ο επικεφαλής της «Δυνατής πόλης». Η ανακοίνωση του γραφείου τύπου της παράταξής του (το δελτίο τύπου που συνέταξαν, προφανώς, οι δικοί του κονδυλοφόροι), ξεπερνά κάθε προηγούμενο σε χυδαιότητα και πολιτική αβελτηρία.
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι οι ευσεβείς πόθοι του για τοπική -τουλάχιστον- εξουσία δεν ευοδώθηκαν ποτέ…
Γιατί οι πολίτες, στο τέλος της ημέρας, διακρίνουν εκείνον ο οποίος θέλει να τους υπηρετήσει με ανιδιοτέλεια, επειδή έχει πραγματικά ως κίνητρο την προσφορά, από όσους επιθυμούν να αναρριχηθούν σε ένα αξίωμα για να αυτοεπιβεβαιωθούν και να διατυμπανίσουν ότι είναι καλλίτεροι από όλους τους υπόλοιπους.
Και αφήνει ο συγκεκριμένος «πολιτικός» άνδρας το δηλητήριο που συσσωρεύει να ξεχυθεί ανόθευτο! Βέβαια, εμπρός στην μανία του να επιτεθεί σε όσους δεν τον αναγνωρίζουν ως «μέγα» και «σωτήρα» της πόλης, συγχύζεται ο νους και δεν του επιτρέπει να διακρίνει τα σημεία που θα μπορούσε, ενδεχομένως, να ασκήσει μία σοβαρή και ουσιαστική κριτική από εκείνα που τον εκθέτουν. Και αυτόν και τους κονδυλοφόρους συνεργάτες του.
Και κατ’ αυτόν τον τρόπο, καταλήγει από ένα κείμενο το οποίο αρχικά φιλοδοξούσε να εμφανισθεί ως κείμενο πολιτικής κριτικής, να δημοσιοποιεί ένα εμετικό δελτίο ξεκατινιάσματος. Εμάς δεν μας ενοχλεί. Αντιθέτως το βρίσκουμε ενίοτε και διασκεδαστικό.
Τι είναι, όμως, αυτά που αγνοεί ή δεν αντιλαμβάνεται ο περί ου ο λόγος;
Ας δούμε λοιπόν. Πρώτον μας μέμφεται γιατί δεν δημοσιοποιήσαμε επιστολή συναδέλφου δημοσιογράφου, μέλους της ΕΣΗΕΑ και συντάκτου γνωστού εντύπου, συγκεκριμένου «συγκροτήματος». Και πράγματι, έτσι είναι. Και πιστεύει ότι βρήκε πάτημα να μας επιτεθεί. Όμως και πάλι άνθρακες ο θησαυρός.
Γιατί, αυτό που δεν έχει δυνατότητα να αντιληφθεί είναι ότι αυτό το πράξαμε για να προστατεύσουμε τον συνάδελφο. Και τον προστατεύουμε γιατί:
Πρώτον: δεν έχει υπάρξει προηγούμενο δημοσιογράφος, του οποίου το όνομα δεν εμπλέκεται πουθενά, να επιλαμβάνεται της υπερασπίσεως κάποιου του οποίου το όνομα, επίσης, δεν αναγράφεται πουθενά! Γιατί αυτό έκανε ο συνάδελφος και μάλιστα αρκούντως άκομψα.
Δεύτερον: από όσο είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε η ιδιότητα «μέλους της ΕΣΗΕΑ», δεν συνεπάγεται εισαγγελικές αρμοδιότητες και δεν δίνει εξουσιοδότηση ελέγχου δεοντολογίας και παραπομπής στην δικαιοσύνη δημοσιογράφων και μέσων ενημέρωσης, για κάτι το οποίο δεν συμφωνεί ο καταγγέλων.
Τρίτον: Βάσει ποιου κανόνα δεοντολογίας, δημοσιογράφος, απειλεί συναδέλφους του με εισαγγελικές παρεμβάσεις; Την στιγμή, μάλιστα, που δεν υπάρχει καν η στοιχειώδης νομική βάση του «έννομου συμφέροντος». Δηλαδή, για να μηνύσω κάποιον, πρέπει να έχω θιγεί εγώ. Δεν έχω δικαίωμα να μηνύσω ή να καταγγείλω στις εισαγγελικές αρχές κάποιον γιατί θεώρησα ότι θίγει ή βλάπτει κάποιον «γνωστό» μου ή οποιονδήποτε τυχαίο.
Τέταρτον: θεωρήσαμε ότι ο συνάδελφος, πέραν του ατοπήματος της άσκησης ελέγχου και εγκλήσεως στην τάξη της εφημερίδας μας και μάλιστα, δίχως να έχει έννομο συμφέρον, έστειλε την επιστολή αυτή στην εφημερίδα, θέλοντας -ορθά ή εσφαλμένα- να «προστατεύσει» την εφημερίδα μας από ενδεχόμενα προβλήματα. Δεν περιμέναμε ότι θα την έκανε o επικεφαλής της «Δυνατής Πόλης» χαρτοπόλεμο. Γιατί αυτό έχει άλλη ερμηνεία.
Κάποιος κακόπιστος, μπορεί να θεωρήσει ότι ο συγκεκριμένος συνάδελφος , γράφει επιστολές εξυπηρετώντας τις επικοινωνιακές σκοπιμότητες της «Δυνατής πόλης» (άκου, τώρα), γεγονός που τον κατατάσσει αυτόματα στην κατηγορία που τόσο πολύ μέμφεται ο κ. Γιάγκας, εκείνη των «πληρωμένων κονδυλοφόρων».
Και ας πάμε, τώρα, σε αυτό. Τι εννοεί «πληρωμένοι κονδυλοφόροι»; Οι συντάκτες δελτίων τύπου, ανακοινώσεων, δημοσιογράφοι πρέπει να εργάζονται δωρεάν κατά την κρίση του; Δεν είναι αυτονόητο ότι ένας συντάκτης που εργάζεται σε ένα έντυπο πρέπει να αμείβεται; Τον ενημερώνουμε λοιπόν, ότι έτσι γίνεται. Όπως άλλοι βγάζουν τα προς το «ζειν» ως ηλεκτρονικοί, οικονομολόγοι ή ό,τι άλλο, έτσι και οι συντάκτες των μέσων ενημέρωσης βιοπορίζονται από την σύνταξη κειμένων τους.
Συνεπώς, επειδή δεν θεωρούμε ότι ο συνάδελφος (ο συντάκτης της επιστολής, στην οποία αναφέρεται η ανακοίνωση της «Δυνατής Πόλης»), αγνοεί τα προεκτεθέντα, θέλει ο κ. Γιάγκας να καταλάβουμε ότι η επιστολή αυτή συνετάχθη καθ’ υπόδειξη του επικοινωνιακού επιτελείου της παράταξής του;
Τέλος, όσον αφορά στα υπονοούμενα περί του συντάκτη των δικών μας δημοσιευμάτων, θα πρέπει ο κ. Γιάγκας να ρωτήσει τους συναδέλφους που συγχρωτίζεται τι σημαίνει όταν ένα άρθρο σε έντυπο ή ηλεκτρονικό μέσο ενημέρωσης δεν έχει υπογραφή. Σημαίνει πολύ απλά, ότι αποτελεί θέση της έκδοσης. Σημαίνει, δηλαδή ότι το μέσο ενημέρωσης υϊοθετεί την άποψη του γράφοντος και αναλαμβάνει την ευθύνη.
Και μία φιλική παρότρυνση. Ας συγκρατεί την αγανάκτηση και την οργή του. Θα προσέφερε στον εαυτό του και την παράταξή του καλλίτερες υπηρεσίες. Ας προσπαθήσει να βρει ουσιαστικό πολιτικό αντίλογο για να ασκήσει κριτική στον Δήμαρχο, την Δημοτική Αρχή και εν πάση περιπτώσει, σε όποιον θέλει να αντιπολιτεύεται. Και κυρίως, ας προσπαθήσει να βρει θέσεις, προτάσεις για την πόλη και την βελτίωση της πραγματικότητάς της. Αν μπορεί, βέβαια και ας αφήσει τις επιθέσεις σε πρόσωπα με την γνωστή τακτική του. Και, βέβαια, ας συγκρατηθεί και ας μην ακολουθεί υποδείξεις στελεχών της παράταξής του που η διαδρομή τους εγγυάται την ανεπάρκειά τους για την χάραξη και σχεδιασμό σοβαρής πολιτικής.
Το πολιτικό -ή μη- ξεκατίνιασμα δεν απέδωσε καλούς καρπούς, για κανέναν στην ιστορία. Θα μπορούσαμε και εμείς να αντιδράσουμε κατά τον ίδιο τρόπο. Όμως, παρά το γεγονός ότι υπάρχει άφθονο υλικό για κάτι τέτοιο, αρνούμεθα να υποκύψουμε στον πειρασμό. Θα απαντάμε πάντοτε πολιτικά και επί της ουσίας σε οποιονδήποτε διατυπώνει κάποια άποψη για την πόλη, η οποία δεν μας βρίσκει σύμφωνους και θα ασκούμε κριτική πάντοτε στο πλαίσιο της ευπρέπειας και του δημοκρατικού διαλόγου. Κατινιές και αγοραία αντιπαράθεση δεν έχουν σχέση με εμάς.
Αυτά προς το παρόν και ελπίζουμε να μην προκληθούμε να επανέλθουμε…

Υ.Γ.: Ας προσέξουν οι συντάκτες των ανακοινώσεων της «Δυνατής πόλης», γιατί οι αναφορές τους περί «χαλιφάτου», προκαλούν συνειρμούς που αναπόφευκτα καταλήγουν στο γνωστό καρτούν. Εκείνο, όπου κάποιος Βεζίρης, ονομαζόμενος «Ιζνογκούντ» ασχημονεί και συνωμοτεί «εν τη σκοτία» (στο σκοτάδι, δηλαδή), και ονειρεύεται να γίνει χαλίφης στην θέση του χαλίφη.

Διαβάστε επίσης:

Συμβολικές επισκέψεις από τη γραμματεία Βιώσιμης Επιχειρηματικότητας της Ν.Δ