Ελιόνα Γκέργκο-Τάνκα – συγγραφέας μια δημιουργική διαδρομή από την Κορυτσά στον Κορυδαλλό

Την Ελιόνα την γνώρισα τον Μάρτη του 1997, όταν βρέθηκα στην Κορυτσά της Αλβανίας, ως επικεφαλής οργανισμού, ο οποίος είχε αναλάβει την υλοποίηση προγράμματος επείγουσας ανθρωπιστικής βοήθειας. Ήταν η εποχή που η γειτονική χώρα είχε διαλυθεί και οι δομές της είχαν πέσει στο ναδίρ, εξαιτίας των ταραχών και της κοινωνικής εξέγερσης, συνέπεια της κατάρρευσης των «πυραμίδων».
Από την στιγμή που φθάσαμε στο Αλβανικό συνοριακό φυλάκιο μέχρι και την άφιξη στην πόλη, αισθανόσουν ένα «σφίξιμο» καθώς η εικόνα διάλυσης ήταν εμφανής, ενώ, η απουσία ηλεκτρικού φωτισμού και βλάστησης -το καθεστώς Enver Hoxha είχε «ξυρίσει» κάθε είδους βλάστησης στις παραμεθόριες περιοχές-, ενίσχυε την αγριότητα του τοπίου. Έτσι, με ανάμεικτα συναισθήματα, μία σκοτεινή, βροχερή νύκτα του Μάρτη 1997, έφθασα στην Κορυτσά.
Μπαίνοντας στο σπίτι-γραφείο που είχε ενοικιάσει η οργάνωση, μας υποδέχθηκε ένα κορίτσι με καθαρό, φωτεινό πρόσωπο και εξαιρετικά Αγγλικά. Δεν είναι υπερβολή αν πω ότι μου άλλαξε την διάθεση. Αμέσως σκέφθηκα ότι ήταν παρείσακτη σε αυτό το περιβάλλον. Η μετέπειτα πορεία της απέδειξε ότι, μάλλον, είχα δίκιο…
Ας δούμε, όμως την διαδρομή της. Γεννημένη στην Κορυτσά την 1η Σεπτεμβρίου 1979, τελείωσε το Λύκειο και ξεκίνησε σπουδές στην Αγγλική φιλολογία.
Από νεαρή ηλικία, η ευεργετική πίεση της μητέρας της την ωθεί προς το βιβλίο. Της «επιβάλλει» να διαβάζει ένα λογοτεχνικό έργο και μετά να φτιάχνει περίληψη και να συζητούν για την υπόθεση. Διαβάζει τα πάντα καθώς, η μητέρα της είχε μία πλούσια βιβλιοθήκη, στην οποία συμπεριλαμβάνονταν ακόμη και απαγορευμένα -από το καθεστώς του Enver Hoxha-, έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

Η τακτική αυτή φαίνεται να αποδίδει και μαθαίνει να αγαπά το διάβασμα και τα βιβλία. Σιγά-σιγά αρχίζει να γράφει. Γράφει ποιήματα και συγκεντρώνει υλικό. Πρέπει να σημειωθεί ότι, αν δεν «κατέληγε» ως μία πολύ καλή συγγραφέας, πιστέψτε με, θα μπορούσε να είναι μία εξαιρετική ηθοποιός -και το ισχυρίζομαι έχοντας προσωπική εικόνα και αντίληψη.
Στα 19 της παντρεύεται και φέρνει στον κόσμο το πρώτο της παιδί, την Ελευθερία, σήμερα φοιτήτρια στο 4ο έτος, στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Συνεχίζει τις σπουδές της και το καλοκαίρι του 2000, έρχεται να επισκεφθεί τους γονείς και την αδελφή της, οι οποίοι είχαν εγκατασταθεί, ήδη, στον Κορυδαλλό.
Αυτό το ταξίδι ήταν μοιραίο. Τότε αποφάσισε ότι ήθελε να ζήσει στην Ελλάδα. Σύντομα, τον επόμενο κιόλας χρόνο, εγκαθίσταται μαζί με τον σύζυγο και την κόρη της στον Κορυδαλλό.
Στο ξεκίνημα της νέας της ζωής, υπήρξε τυχερή, γιατί, όπως λέει, βρέθηκε με ανθρώπους που την αγκάλιασαν και την δέχθηκαν με αγάπη και κατανόηση. «Δεν αισθάνθηκα ρατσισμό, όπως άλλοι, ίσως λιγότερο τυχεροί από εμένα» λέει χαρακτηριστικά.
Για μία 10ετία οι καθημερινές ανάγκες επιβίωσης την υποχρεώνουν να εγκαταλείψει προσωρινά την μεγάλη της αγάπη, το γράψιμο. Φροντίζει την οικογένειά της στην οποία έχει αφιερωθεί και ταυτόχρονα εργάζεται. Η εργατικότητα, η επιμέλεια και η συνέπειά της συνέβαλλαν ώστε σήμερα να είναι στέλεχος σε μία εταιρεία fashion design.
Ας μείνουμε όμως, για λίγο στην πρώτη δεκαετία. Είναι η περίοδος που «μαζεύει» υλικό. Και έρχεται η στιγμή που η συσσωρευμένη εμπειρία, η στιγμή που η λάβα της δημιουργίας βρίσκει διέξοδο. Ξεσπά, διαχέεται και διαμορφώνει το νέο τοπίο.

Το πρώτο της μυθιστόρημα «Όταν αφήνουμε τους αγγέλους να πεθάνουν», εκδίδεται στην Αλβανία και αποσπά το βραβείο «Sotir Andoni» σε λογοτεχνικό διαγωνισμό.
Η συνέχεια καταιγιστική. Το επόμενο μυθιστόρημά της «Σχιζοφρένια», κερδίζει το βραβείο Faik Konica και γίνεται best seller στην πρώτη έκθεση Αλβανικής λογοτεχνίας στην Ελλάδα.
Το 2015 της απονέμεται από την «αλβανική κοινότητα στην Ελλάδα» το βραβείο «Συγγραφέας της χρονιάς».
Όμως, η Ελιόνα διαθέτει μία εκρηκτική προσωπικότητα. Δεν ησυχάζει και ούτε βολεύεται στις «δάφνες» της.
Το 2014 συναντά τον Γιώργο Δημόπουλο. Η εκτίμηση και η συμπάθεια είναι αμοιβαία.
Στο πρόσωπό της ο Γιώργος Δημόπουλος βρίσκει μία νέα γυναίκα που συμβολίζει την επιτυχημένη αγωνίστρια της ζωής· μία γυναίκα που είναι μητέρα, σύζυγος και ταυτόχρονα ένας άνθρωπος με αξίες, δημιουργικότητα, περίσσευμα ψυχής και το κυριότερο, έχει την διάθεση και ανάγκη να συμβάλλει ώστε να γίνει καλλίτερη η ζωή των συμπολιτών της. Μία γυναίκα που η όμορφη εικόνα της βρίσκεται σε απόλυτη σύμπνοια με τον εσωτερικό της κόσμο. Μία γυναίκα που καταρρίπτει το στερεότυπο του μίζερου και «κακομοίρη» μετανάστη και αναδεικνύει την αδιάψευστη αλήθεια ότι οι δημιουργικοί άνθρωποι δεν έχουν διαβατήριο.
Η Ελιόνα αναγνωρίζει στο πρόσωπο του Δημόπουλου τον ακούραστο εργάτη της αυτοδιοίκησης. Τον άνθρωπο που έχει αφιερώσει τον εαυτό του στην υπηρεσία του Δήμου και των συμπολιτών του. Και η συνέχεια είναι η αναμενόμενη.
Αποδέχεται την πρόταση του Δημόπουλου και θέτει υποψηφιότητα για δημοτική σύμβουλος με την παράταξη «Δήμος για όλους». Έκτοτε, παραμένει μέλος της παράταξης και συμμετέχει στην υλοποίηση των δράσεων που αναλαμβάνει η παράταξη, ακολουθώντας την αντίληψη ότι οι άνθρωποι των γραμμάτων, δεν είναι περιθωριακά και από μονωμένα στοιχεία μιας κοινωνίας, αλλά, ενεργά μέλη, οργανικές μονάδες, ενός κοινωνικού συνόλου.
Η συγγραφική της εξέλιξη οδηγεί, σήμερα στην συγγραφή στην Ελληνική του βιβλίου της «Spectrum» το οποίο πρόκειται να εκδοθεί στην Ελλάδα στο προσεχές χρονικό διάστημα.

Εργογραφία:
1. «Όταν αφήνουμε τους αγγέλους να πεθάνουν», βραβευμένο με τον βραβείο «Sotir Andoni».
2. «Σχιζοφρένια» , βραβείο Faik Konica, best seller στην πρώτη έκθεση αλβανικού βιβλίου στην Ελλάδα.
3. «Έξι δάχτυλα και μισό», υποψήφιο για το μεγάλο κρατικό βραβείο Ismail Kadare.
4. «Το γυάλινο τέρας», παιδικό-εφηβικό μυθιστόρημα, το θέμα του έγινε αφορμή για λογοτεχνικές συζητήσεις σε πολλά γυμνάσια στην Αλβανία, την Ελλάδα και την Ιταλία (σχολεία διδασκαλίας της αλβανικής γλώσσας). Έχει διασκευασθεί θεατρικά και παρουσιάσθηκε σε δύο παραστάσεις, από παιδιά σχολείων αλβανικής γλώσσας στη Θεσσαλονίκη και στην Πάρμα της Ιταλίας.
5. «Spectrum», το τελευταίο μυθιστόρημα για αναγνώστες άνω των 16 ετών, που θα κυκλοφορήσει σύντομα στα ελληνικά. Η πλοκή του βιβλίου, είναι η βάση για την σύνθεση ενός musical.

Βραβεύσεις-διακρίσεις:
2011: δεύτερο βραβείο στον διαγωνισμό «Jul Variboba».
2012: πρώτο βραβείο στον προαναφερθέντα διαγωνισμό.
2018: πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό ποίησης της διασποράς, σχετικά με το θέμα της μετανάστευσης.
Επίσης, έχει συνθέσει δύο τραγούδια, τα οποία έχουν παρουσιασθεί σε φεστιβάλ για το παιδί στην Αλβανία και απέσπασαν το πρώτο βραβείο.

Τέλος, έχει γράψει το σενάριο για την ταινία (cinepoetry) «Lugatka» («Το δαιμόνιο»). Πρόκειται για μια ταινία μεγάλου μήκους, ένα μείγμα μουσικής, κινηματογράφου και υποκριτικής . Κέρδισε το βραβείο καλύτερης πειραματικής ταινίας στο «New York True Venture Film Festival».