Αργυρώ Βουτσά: Για να πραγματοποιηθεί το όνειρο πρέπει να στρώσουμε Δρόμο Μεταξιού σ’ Ανατολή και Δύση

Αληθώς Ανέστη! αγαπημένοι Απόγονοι και φίλοι της καθ’ ημάς Ανατολής! Αυθαίρετα θεώρησα ότι μου έχετε ανακοινώσει ήδη την Ανάσταση του Σωτήρα και, απάντησα ως είθισται. Σε ακόμα ένα τρελούτσικο Πάσχα, όλα ακολουθούν μια περίεργη τροχιά και όλα μετασχηματίζονται.

Αρχής γενομένης με το περσινό Πάσχα, φέτος έμπειροι πλέον, τηρούμε τα έθιμα, με τον τρόπο που βολεύεται ο καθένας μας. Δορυφόρος κι εγώ, κατόπιν εορτής, θα σας εξομολογηθώ την προσδοκία μου, και όλοι μαζί με το σύμπαν αντάμα, θα συνωμοτήσουμε για την εκπλήρωσή της.

Κύλησε πολύς καιρός από την τελευταία φορά που το σύμπαν με στήριξε και, αν τώρα συσπειρωθούμε! το ποθούμενο θα γενεί γοργά. Με την πεποίθηση ότι το όνειρό μου είναι δίκαιο να πραγματοποιηθεί και την βεβαιότητα ότι θα ταξινομηθεί ψηλά στην σειρά πραγμάτωσης, σας το ξετυλίγω με συνοπτικές, για να γνωρίζετε και σεις που στέλνετε την στήριξή σας. Είναι όνειρο, με δύο σκέλη, ισότιμα και ισάξια που εγώ απλά υιοθέτησα’ αφού η σύλληψή τους έγινε από προηγούμενες γενιές -απλό λαό, άτομα διεθνούς βελινεκούς, λόγιους και ευπατρίδες. <<‘Ονειρο; ‘Οραμα;>>, αν θέλετε το βάζουμε σε δημοψήφισμα, γιατί τα όρια μπερδεύονται και προσωπικά δεν θα με ένοιαζε, αλλά σκέφτομαι την διάσπαση των δυνάμεων και είμαι πεπεισμένη πως μόνο με την πλήρη συσπείρωση μπορεί να καρποφορήσει.

Πάρτε ανάσα αγαπημένοι. Σας παρουσιάζω το ποθούμενο: Α) Η Επιστροφή των Μαρμάρων και, Β) Η αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της καθ’ ημάς Ανατολής. Πολύς κόσμος αφιερώθηκε στον σκοπό, πολύ μελάνι χύθηκε, πολλά λόγια, χειραψίες και! άλλα τόσα πισωγυρίσματα στις όποιες προόδους, εξαιτίας μικροπολιτικών, εγωισμών και συμφερόντων. Κι αν, το πλήρωμα του χρόνου θέλει -και μακάρι! στις μέρες μας να ευοδώσει; Η Καρυάτιδα του Ερεχθείου, η Ζωφόρος, τα αετώματα και οι μετόπες του Παρθενώνα, είναι ένα μέρος από αυτά που άκαρδα ξερίζωσε ο μακαρίτης αλλά όχι δεδικαιωμένος λόρδος.

«Τα μνημεία είναι και ομιλούντα» διαβάζω και! πετάγονται τα μάτια μου από τις κόγχες τους. <<Θα μας τρελάνουν αυτοί! >> σκέφτομαι και, συνειδητοποιώ ότι μπερδεύομαι με την ίδια μου την σκέψη. Ποιός χρειάζεται τέτοιο επιχείρημα και για ποιόν σκοπό; Να τραβήξει με σάχλες, ενδιαφέρον για τα Μάρμαρα ενώ όλη η υφήλιος ζηλεύει την γενέτειρά τους; Πιθανότατα ζηλεύει και τον τωρινό κάτοχο, μα με την Ανάσταση της Αγάπης τόσο πρόσφατη, είναι κρίμα να αμαρτάνω από τώρα. Επιλέγω να γυρίσω πλάτη στις ποταπές σκέψεις’ όμως! ως άπιστη Θωμαΐς, δίχως να χάσω χρόνο ψάχνω τον ομιλητή. Μμμ! Τάδε έφη η διευθύντρια του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου Μαρία Λαγογιάννη στο: Protagon.gr. Ε! δεν προσπερνάς χωρίς να σταματήσεις. ‘Η καλύτερα ακόμα, να κατασκηνώσεις. Η κα Λαγογιάννη χαρακτήρισε τα Μάρμαρα ομιλούντα, γιατί έχουν εγχάρακτες επιγραφές εις την μητρικήν τους γλώσσαν -την ελληνικήν γλώσσαν- με χαρακτήρες του ελληνικού αλφάβητου. Δηλαδή! αφηγούνται αυτά που ο δημιουργός τους, ήθελε να συμπληρώσει. Πέρα από την χάρη, την αρμονία και την ιστορία, τα Μάρμαρα διαθέτουν και γλώσσα, που καθένας μπορεί εύκολα να διαβάσει. Υπάρχει ανάμεσα μας κανείς που μαθαίνει πρώτη φορά για την ρήση του Μακρυγιάννη: «Δι’ αυτά πολεμήσαμεν» ; Ποιός ακούει πρώτη φορά ότι οι πολιορκητές κάτω από τον Ιερό Βράχο, πρόσφεραν στους πολιορκημένους πάνω στον Ιερό Βράχο, οκάδες μολύβι για να σεβαστούν τους κίονες του Παρθενώνα; Αν είναι αλήθεια ή όχι, αρνούμαι να ερευνήσω, τουλάχιστον προς το παρόν. Μου κάνει ακόμα και για μύθος που χρησιμοποίησε η γιαγιά για να κοιμήσει τα εγγόνια της.

Εκείνο που θα καυτηριάσω, είναι ότι μεταξύ των Φιλελλήνων που η βοήθειά τους ήταν απαραίτητη για το νικηφόρο αποτέλεσμα ειδικά στην Ναυμαχία της Πύλου, υπήρχαν και καταγραφείς αρχαιοτήτων. Ενώ λοιπόν χωρίς την βοήθεια τους, πιθανόν ακόμα και σήμερα να δηλώναμε ως υπηκοότητα την τουρκική, με την βοήθειά τους <<ο Θυσαυρός του Ατρέα>> από τις Μυκήνες είναι μοιρασμένος σε τρεις χώρες και έξι μουσεία, τα μεγάλα γλυπτά από τον ναό της Αφαίας στην Αίγινα βρίσκονται στην Βαυαρία και, ο καταληστευμένος Ναός του Επικούριου Απόλλωνα στις Βάσσες Φιγαλείας από τον άλλο μακαρίτη αλλά όχι συγχωρεμένο Charles Robert Kokkerel είναι μοιρασμένος σε τρεις χώρες και τέσσερα ξένα μουσεία, που σχεδόν υπάρχει πρόβλημα στην επιστημονική ταύτισή του.

Υπάρχουν και άλλα πολλά που δεν μολογιούνται και δεν αναφέρονται. Το θέμα πλέον είναι τι κάνουμε εμείς! Λάθη έγιναν. Γλώσσες δέθηκαν και μυαλά εντοιχίστηκαν γιατί προσβλήθηκαν, αποξενώθηκαν, στιγματίστηκαν. Βλέποντας το παράδειγμα των Ποντίων αδερφών μας, μπορούμε να ομονοιάσουμε ώστε να διεκδικήσουμε. Χωρίς να αφήσουμε έξω τους αδερφούς μας της Ανατολικής Θρακής, της Καππαδοκίας ή του παραμικρού χωριού της ενδοχώρας της Μικράς Ασίας των Προγόνων Μας. Χωρίς να αφήσουμε απέξω το παραμικρό θραύσμα από τα κλοπιμαία.

Στο δια ταύτα. Για να πραγματοποιηθεί το όνειρο πρέπει να στρώσουμε Δρόμο Μεταξιού σ’ Ανατολή και Δύση, με τις παραδόσεις μας, με τις Τέχνες και τα Γράμματα Μας. Στην άκρη της σκέψης μου έχω τον Αλ Καπόνε και τον τρόπο που αποδυναμώθηκε όπως επίσης, τον Νόμο της ‘Ελξης. Πιο πολλά, ειλικρινά, δεν ξέρω’ εκτός από το γνωμικό <<Οργή Λαού, Φωνή Θεού>>. Πιστεύω στον Νόμο και στο Δίκιο και σας χαιρετώ με μια ευχή σε δύο σκέλη: <<Υγεία και Χρόνια Πολλά -σε όσους γιόρταζαν, στις Γιωργίες και τους Γιώργηδες που γιορτάζουν και, σε όσους θα γιορτάζουν! >>. «Υγεία και Χρόνια Πολλά Αγαπημένοι μου! «

Πηγές: Protagon.gr, el.wikipedia.org