Μα, επιτέλους κε «τέως»· τόση απελπισία πιά;

«τὸ κακὸν δοκεῖν ποτ᾽ ἐσθλὸν, τῷδ᾽ ἔμμεν ὅτῳ φρένας θεὸς ἄγει πρὸς ἄταν· πράσσει δ᾽ ὀλίγιστον χρόνον ἐκτὸς ἄτας».

Σοφοκλέους Αντιγόνη στχ. 622-625

Εμφανίστηκε και πάλι με λίβελο ο τέως. Και με μία επίδειξη επικοινωνιακής μαεστρίας έβγαλε έναν κατάλογο θεμάτων που υποτίθεται αποτελούν τα «Λάθη και πάθη της Διοίκησης Μίχου». Θαυμαστή η εμμονή του και η ακάματη προσπάθεια αυτό-ευτελισμού του.
Και προσπαθεί, πάλι, ο τάλας, να υψώσει ανάστημα και αυτός, μιας και μέχρι σήμερα εξαφανισμένος στην κυριλέ του κατοικία ουδέν έχει εισφέρει στην προσπάθεια για την πόλη.
Και τα μπλέκει όλα μαζί, χύδην, όπως άλλωστε και όλοι οι Γκαιμπελίσκοι και ως σουπιά προσπαθεί με συμψηφισμούς, ψεύδη και παραμύθια να ρίξει μελάνη. Ας μας εξηγήσει όμως: Στις τελευταίες εκλογές ήταν δήμαρχος, είχε δημόσιο βήμα, είχε κομματική στήριξη, είχε τον μηχανισμό του Δήμου στα χέρια του, είχε –όπως γράφει- έργο. Γιατί, λοιπόν, ο λαός της Αγίας Βαρβάρας τον έστειλε αδιάβαστο;
Μήπως οι πολίτες ξέρουν κάτι περισσότερο; Μήπως αντί να περιφέρει το θράσος και την ανοησία του να προσπαθήσει να ζητήσει συγνώμη για όσα η Αγία Βαρβάρα υπέφερε κατά την θητεία του; Δεν λέμε να συμβάλλει γιατί έχει αποδείξει την ανικανότητα και αδιαφορία του.
Ας αφήσει λοιπόν, ήσυχη την πόλη και ας επιδοθεί στους περιπάτους του στα βόρεια προάστια γιατί τίποτε, άλλο, δημιουργικό δεν μπορεί να πράξει. Ας αφήσει την πόλη και τους ανθρώπους της στην ησυχία τους. Δέκα χρόνια πολύ τους ταλαιπώρησε. Και ας εκτιμήσει την γενναιοδωρία τους που τον έστειλαν σπίτι του, να ξεκουραστεί από τον βαθύ ύπνο μιας δεκαετίας….
Σ.Σ. Το εισαγωγικό κέιμενο είναι από την Αντιγόνη του Σοφοκλή και η μετάφρασή του είναι η εξής: πως φαίνεται καλό το κακό σε κείνον που ο Θεός οδηγάει το νου του στο χαμό, κι ο χαμός δε θ᾽ αργήσει να φτάσει…
Το αφιερώνουμε!