Λάμπρος Μίχος: Και με φτιαγμένο το ασανσέρ η τάξη πρέπει να πάει στο ισόγειο

Λάμπρος Μίχος: «100 τόνοι λόγια δεν ισοδυναμούν ούτε με ένα γραμμάριο πράξης, ούτε καν 100 τόνοι λάσπης»

Το θέμα του ανελκυστήρα στο 2^ο Δημοτικό, θεωρήθηκε ως «Εξαιρετική ευκαιρία για τους άκαπνους και τους απόλεμους του καναπέ να παρακινήσουν τους μη γνωρίζοντες …»

Το σχόλιο του Δημάρχου, κ. Λάμπρου Μίχου, σε συμπολίτισσά μας σε δημοσίευση της επιστολής της κ. Φέγγη σχετικά με το ζήτημα του ανελκυστήρα στο 2^ο Δ.Σ., στο facebook, συνιστά την απόλυτη απάντηση στις αιτιάσεις εκείνων οι οποίοι επιχειρούν να εργαλειοποιήσουν το πρόβλημα ενός παιδιού, προκειμένου να αποκομίσουν κάποια πολιτικά οφέλη και να πλήξου τον Δήμαρχο και την Δημοτική Αρχή.

Η ουσία είναι ότι το έργο για την αντικατάσταση του ανελκυστήρα έχει ανατεθεί και έχουν παραγγελθεί τα υλικά. Οι «ευαίσθητοι» υπερασπιστές των δικαιωμάτων του παιδιού, μόλις έμαθαν για τον τεχνικό που πήγε έκαναν την καταγγελία για να προλάβουν.

Βεβαίως, πρέπει να σημειωθεί ότι ακόμη και όταν ο ανεκλυστήρας λειτουργήσει, η τάξη αυτή, θα πρέπει ούτως ή άλλως να μεταφερθεί στο ισόγειο γιατί και οι διακοπές ρεύματος είναι ένα πρόβλημα σημαντικό -και καθόλου απίθανο να προκύψει εν μέσω ενεργειακής κρίσης-, αλλά και τα παιδιά της πρώτης τάξης είναι επικίνδυνο να κινούνται στο κλιμακοστάσιο.

Άλλωστε, ο νομοθέτης έχει προβλέψει και ο Νόμος επιβάλλει τα παιδιά, τα οποία αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα κινητικότητας, να κάνουν μάθημα σε τάξεις ισόγειες, γιατί εκτός από τον κίνδυνο της κίνησης στο κλιμακοστάσιο κατά το διάλλειμα, πρέπει να προληφθεί και η περίπτωση έκτακτης ανάγκης, όπως πυρκαγιά, σεισμός κ.λπ.

Ας δούμε το σχετικό σχόλιο του κ. Μίχου:

[…, η ανοησία των εξυπνάκηδων θέλει το παιδί να ανεβαίνει στον όροφο με το ασανσέρ και να κατεβαίνει στο ισόγειο για την ανάγκη του.

Φαντάσου τις περιπτώσεις, ό μη γένοιτο, διακοπών ρεύματος. Αυτή είναι για τους ιθύνοντες η σωστή παιδαγωγική αντιμετώπιση. Κι ώσπου να φτιαχτεί εξ αρχής το ασανσέρ να μεταφέρεται το παιδί στα χέρια.

Σκέψου ότι το παιδί πήγαινε στο 1ο νηπιαγωγείο της οδού Καλαβρύτων όπου δεν υπήρχε τουαλέτα ΑΜΕΑ γιατί δεν επαρκούσε ο χώρος για να φτιαχτεί.

Από το σημείο αυτό απέχει ελάχιστα το 7ο δημοτικό, με ισόγειες προσβάσεις και χρήσεις ΑΜΕΑ. Κανείς δεν μιλάει και για την αίθουσα των δασκάλων που βρίσκεται στο πάνω ισόγειο.

Κανείς δεν σκέφτεται ότι ο δήμος προγραμματίζει από την προηγούμενη χρονιά τις σημαντικές δαπάνες και δεν φταίει αν δεν του υποδεχθεί από το σχολείο ότι το ασανσέρ είναι χαλασμένο εδώ και δέκα χρόνια.

Κανείς δεν σεβάστηκε ότι ρημαγμένες δομές και υποδομές επί 10 χρόνια αποκαταστάθηκαν σχεδόν όλες μέσα σε τρία χρόνια.

Ότι πριν από κάθε άλλη ανάγκη του Δήμου μελετήθηκε, προτάθηκε και εξασφαλίστηκε κονδύλι 5,5 εκατομ. ευρώ για ανακαίνιση, εκσυγχρονισμό και ενεργειακή αναβάθμιση όλων των σχολείων κ.λπ. κ.λπ.

Κανείς δεν προβληματίζεται για το πως είναι δυνατόν να καλύψει ο δήμος έκτακτες δαπάνες όταν δεν έχει αποθεματικό και οι κωδικοί έχουν κλειδώσει με υποχρεωτικές δαπάνες η έχουν εξαντληθεί μετά τα μέσα και προς το τέλος της χρονιάς.

Βεβαίως θα είχαν αγνοηθεί άλλες δαπάνες και θα είχε προβλεφθεί η συγκεκριμένη αν ήταν γνωστή κατά τη σύνταξη του προϋπολογισμού. Και τι ζητήθηκε; Μία χρονική πίστωση για να βρεθεί τρόπος να εξασφαλιστεί η δαπάνη και ως τότε να δοθεί προσωρινή λύση.

Κανείς όμως δεν έκανε μια μικρή παραχώρηση. Ούτε οι δάσκαλοι. Ούτε η μαμά. Αντιπαιδαγωγικό λέει να πάει για λίγο το παιδί στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, την οποία θα διαμόρφωνε άμεσα ο δήμος.

Έτσι προτιμήθηκε το πολύ παιδαγωγικό να μεταφέρεται το παιδί στους ορόφους, σαν σακί, στα χέρια. Φοβερή αντίληψη περί παιδαγωγικότητας! Μόνο ο δήμαρχος έπρεπε να κόψει το λαιμό του για να δώσει λύση.

Κι ΟΤΑΝ ΑΝΤΙΛΗΦΘΗΚΑΝ ΟΤΙ Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΔΡΟΜΟΛΟΓΗΣΕ ΛΥΣΗ, ΒΙΑΣΤΗΚΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΦΥΓΕΙ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ.

Που θα εύρισκαν άλλο, τόσο καλό θέμα, πρόσφορο για να χτυπηθεί ο δήμαρχος; Εξαιρετική ευκαιρία για τους άκαπνους και τους απόλεμους του καναπέ να παρακινήσουν τους μη γνωρίζοντες ευαίσθητους και τους αντιπολιτευόμενους εμπαθείς για να απαξιώσουν τον δήμαρχο. 100 τόνοι λόγια δεν ισοδυναμούν ούτε με ένα γραμμάριο πράξης, ούτε καν 100 τόνοι λάσπης.]