12χρονη φρίκη επί Κολωνώ! Η επίδειξη  μεθεόρτιας οργή είναι προσπάθεια συγκάλυψης συλλογικής ενοχής. Αλλαγή θεσμικού πλαισίου για την προστασία των παιδιών τώρα!

Γράφει ο Λυκούργος Χατζάκος

Η επίδειξη  μεθεόρτιας οργή είναι προσπάθεια συγκάλυψης συλλογικής ενοχής. Αλλαγή θεσμικού πλαισίου για την προστασία των παιδιών τώρα!

Δικαιολογημένη η πάνδημη αγανάκτηση και οργή έναντι όσων εμπλέκονται στην κακοποίηση, βιασμό και σεξουαλική εκμετάλλευση της 12χρονης.

Δικαιολογημένες –ίσως- οι φωνές που απαιτούν την κοινωνική και την φυσική εξόντωση των καθαρμάτων και ειδικά του κύριου κατηγορούμενου για το έγκλημα της προαγωγής σε πορνεία ενός παιδιού.

Όμως, υπάρχει ένα ζήτημα πολύ σοβαρό και ουσιαστικό που πρέπει, όταν καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός της οργής, να απασχολήσει, πλέον, πολύ σοβαρά τόσο τους θεσμικούς αρμόδιους για την νομική-θεσμική θωράκιση της κοινωνίας, όσο και την ίδια την κοινωνία και τον καθένα από εμάς.

Η Ελλάδα, παρά το ότι κάποια βήματα έχουν γίνει, παραμένει ως μία χώρα που το θεσμικό της πλαίσιο αντιμετωπίζει τα παιδιά ως «κτήμα», ως περιουσιακό στοιχείο των γονέων. Είναι διαπιστωμένο, ότι η πρώτη πράξη κακοποίησης συμβαίνει εντός του οικογενειακού περιβάλλοντος.

Και πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι, η κακοποίηση δεν είναι μόνο φυσική. Μία παιδική ψυχή δεν βιώνει ως κακοποίηση την φυσική βία ή την σεξουαλική διαστροφική εκμετάλλευση, μόνον.

Η οικονομική ανασφάλεια, η ανασφάλεια του ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να μην έχει ένα σπίτι όπως όλα τα παιδιά με την ηλεκτροδότηση ή την ύδρευση ή το φαγητό αυτονόητα.

Η υποχρέωση να αναλαμβάνει ένα παιδί ευθύνες ενήλικα είτε μεγαλώνοντας μικρότερα αδέλφια ή αναλαμβάνοντας ευθύνη προστασίας του πατέρα ή της μητέρας επειδή αυτοί είναι εθισμένοι σε ουσίες ή αλκοόλ ή τζόγο, είναι και αυτά κακοποίηση

Είναι φρικαλέο να ακούς από ένα παιδί ότι είναι διατεθειμένο να κάνει ο,τιδήποτε, να βρεθεί οπουδήποτε, ακόμη και σε απόλυτα βαρετές (ακόμη και για ενήλικες) συναντήσεις και μέρη, προκειμένου να μπορεί να ξεφύγει από το οικογενειακό περιβάλλον· να «δραπετεύσει» έστω και για λίγο από το σπίτι του.

Μπορεί κάποιο ζευγάρι να χωρίσει. Όμως, κανείς εκ των δύο –διαζευγμένων- γονέων δεν μπορεί να αποστεί των ευθυνών του έναντι των παιδιών.

Πατεράδες που επιλέγουν να καλοπερνάνε και να μην καταβάλλουν το ποσό της διατροφής που οφείλουν, κτίζουν μία πραγματικότητα ανέχειας για τα παιδιά τους, τα οποία βιώνουν αίσθηση εγκατάλειψης που τα αφήνει ευάλωτα σε κάθε άθλιο που καραδοκεί να τα εκμεταλλευθεί ποικιλοτρόπως.

Όλα αυτά και πολλά ακόμη που μπορεί να σκεφθεί κάποιος, αποτελούν μία αθλιότητα για την οποία πρέπει όλοι μας να ντρεπόμαστε. Γιατί πρέπει να αναλογισθούμε ότι όλοι έχουμε ευθύνη για τα παιδιά.

Συνηθίζουμε με στόμφο να διακηρύσσουμε ότι τα παιδιά συνιστούν το «μέλλον» μας.

Ε! δεν είναι αυτονόητο ότι η κακοποίηση μιας παιδικής ψυχής μας αφορά όλους;

Συνηθίζουμε να λέμε ότι η πρόληψη είναι προτιμότερη από την θεραπεία. Ας το αποδείξουμε, προσπαθώντας, να δημιουργήσουμε όρους που θα αποκλείουν τους ψυχοπαθείς κακόβουλους από κάθε ευκαιρία βιασμού, κάθε ευκαιρία εκμετάλλευσης. Ας τους κλείσουμε την πόρτα τέτοιας ευκαιρίας πριν κλείσουμε την πόρτα της φυλακής. Γιατί τότε, ίσως είναι πολύ αργά…

Τους βιαστές της 12χρονης τους πιάσαμε. Η υπόθεση θα πάρει τον δρόμο της. Η μικρή ίσως μπορέσει να ησυχάσει και να ξορκίσει τα φαντάσματα που στοιχειώνουν την ψυχούλα της.

Πόσα, όμως, άλλα εγκλήματα στην διπλανή μας πόρτα θα αφήσουμε να εξελίσσονται;

Ας αναλάβουν πρωτοβουλίες, άμεσα, οι ΟΤΑ, οι θεσμοί και οι φορείς της Πολιτείας. Είναι προφανές ότι η 12χρονη, θα μπορούσε να έχει αποφύγει όλη την φρίκη που υποχρεώθηκε να βιώσει. Ας προσπαθήσουμε να εξαλείψουμε ό,τι πληγώνει μια παιδική ψυχή.

Αλλαγή, προσαρμογή του θεσμικού πλαισίου και ενίσχυση-εκπαίδευση των υπηρεσιών τώρα! Γιατί, διαφορετικά, θα συνεχίσουμε υποκριτικά να «πέφτουμε από τα σύννεφα» και να περιφέρουμε την «οργή» μας, αλλά, ως «μεθεόρτια» επίδειξη συγκάλυψης ενοχής…….

Υ.Γ.: και βέβαια, στις περιπτώσεις όπως αυτή  για τους δράστες μία είναι η επιλογή: «Όταν λέμε ισόβια, να εννοούμε ισόβια», αν και πάλι επιεικές είναι αυτό….