Οι συνδικαλιστικές ελευθερίες δεν συνεπάγονται ασυδοσία
Πληροφορηθήκαμε το περιεχόμενο ανακοίνωσης της ΠΟΕ-ΟΤΑ, με την οποία «καταγγέλλει» την Δημοτική Αρχή της Αγίας Βαρβάρας ότι η πρακτική της παραπέμπει σε πρακτικές ολοκληρωτικών καθεστώτων.
Η αρχική έκπληξη, όσο προχωρούσαμε στην ανάγνωση, μεταβαλλόταν σε απέχθεια καθώς η φρασεολογία και τα επιχειρήματα τα οποία προβάλλονται με την ανακοίνωση αυτή παραπέμπουν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.
Θυμίζουν εποχές κατά τις οποίες ο κοινός κανόνας ήταν «η συντεχνία και το βόλεμα υπεράνω όλων». Εποχές κατά τις οποίες τα συνδικαλιστικά όργανα δεν επιτελούσαν τον καταγωγικό σκοπό τους, την υπεράσπιση δηλαδή των δικαίων των εργαζομένων και την προστασία τους από την εργοδοτική αυθαιρεσία, αλλά, σφετερίζονταν την ψήφο των εργαζομένων προκειμένου οι εργατοπατέρες να συνδιοικούν.
Και είναι πρόδηλη η αγωνία των συντακτών της ανακοίνωσης που δεν απέφυγαν τον πειρασμό και υπέπεσαν σε ολίσθημα. Βέβαια και αυτό όχι, τυχαία καθώς είναι συνήθης τακτική ο συμψηφισμός και το «τσουβάλιασμα».
Και για να γίνουμε σαφείς:
Ισχυρίζεται η ως άνω Ομοσπονδία ότι ο Δήμος δεν επέτρεψε στους εργαζόμενους των Βρεφονηπιακών σταθμών του Δήμου, με σύμβαση Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου να λάβουν μέρος στην στάση εργασίας που προκήρυξε η ΑΔΕΔΥ.
Και πολύ καλά έκανε είναι η απόλυτη απάντηση. Γιατί η ΑΔΕΔΥ είναι η 3βάθμια συνδικαλιστική οργάνωση των μονίμων δημοσίων υπαλλήλων. Οι εργαζόμενοι με σχέση και σύμβαση εργασίας Ιδιωτικού Δικαίου -είτε ορισμένου είτε αορίστου χρόνου- έχουν την συνδικαλιστική τους αναφορά στην ΓΣΕΕ, η οποία δεν είχε εξαγγείλει κάποια κινητοποίηση.
Κατηγορεί ο συντάκτης ή οι συντάκτες της ανακοίνωσης την Διοίκηση του Δήμου γιατί ζήτησαν να ορισθεί προσωπικό ασφαλείας.
Η απάντηση είναι ότι θα έπρεπε να ελεγχθεί η Διοίκηση ποινικά και πειθαρχικά αν δεν το έπρατταν. Γιατί ο Νόμος –τον οποίο επικαλούνται κατά το δοκούν και συμφέρον οι συνδικαλιστές-, είναι σαφέστατος! (Άρθρο 94: Προσωπικό Ασφαλείας και Προσωπικό Ελάχιστης Εγγυημένης Υπηρεσίας – Τροποποίηση του άρθρου 21 ν. 1264/1982 – Διαθέσιμο ΕΔΩ)
Τέλος, στον αίολο και οριακά χυδαίο ισχυρισμό πως επιχειρείται η κατασκευή τεχνητής σύγκρουσης μεταξύ εργαζομένων στους σταθμούς και της τοπικής κοινωνίας. Τούτο, διότι ο Δήμος ανακοίνωσε στους γονείς που αγωνιούσαν για την κατάληξη του θέματος της φύλαξης των παιδιών τους, όσο αυτοί θα έπρεπε να μεταβούν στις εργασίες τους.
Πόσο αλαζονική και κοινωνικά αδιάφορη είναι αυτή η στάση; Δηλαδή, μπροστά στο δικό μας συντεχνιακό συμφέρον, ας καεί ο κόσμος όλος. Οι εργαζόμενοι που δεν είχαν την τύχη να απολαμβάνουν παρόμοιας τάξης προνόμια ας κόψουν τον λαιμό τους, ας χάσουν το μεροκάματο. Η συντεχνία να είναι καλά.
Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, διατηρούμε κάποια επιφύλαξη κατά πόσο αυτή την ανακοίνωση συνέταξαν τα στελέχη της ΠΟΕ-ΟΤΑ ή κάποιοι τοπικοί εργατοπατέρες. Σε κάθε περίπτωση, ας αναλογισθούν και ας αναθεωρήσουν την πρακτική και την επιχειρηματολογία τους γιατί αυτού του είδους πρακτική είναι εκείνη που οδήγησε στην απαξίωση του συνδικαλιστικού κινήματος και επέσυρε σειρά δεινών για την κοινωνία και την χώρα.
Τέλος, ακόμη προσπαθούμε να αντιληφθούμε πώς η απώλεια του μεροκάματου από τους οικονομικά αδύναμους πολίτες θα συμβάλλει στην βελτίωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Επιχειρήματα αναμένουμε και όχι τις συνήθεις άναρθρες κραυγές.