Απάντηση «Δικαιοσύνης Σήμερα» στην χυδαιότητα
Για κάθε επαγγελματία «ευαίσθητο»
Είναι συγκινητική η «ευαισθησία» κάποιων political correct τύπων, οι οποίοι θεώρησαν ότι βρήκαν ευκαιρία να ρίψουν λίθο αναθέματος με αφορμή μία φράση σε δημοσίευμα. Και δώστου δεκάρικοι για την καταδίκη των αθλίων που -κατά την κρίση τους- χρησιμοποιούν απαξιωτικά ιατρικούς όρους και προσβάλουν τα άτομα με συγκεκριμένο πρόβλημα.
Και επειδή ο συντάκτης του παρόντος δεν μασά τα λόγια του, ας δούμε ποιο είναι το επίμαχο θέμα.
Προκάλεσε την «ιερή αγανάκτηση» των «πολιτικαλκορεκτικιστών» η φράση «πολιτικά αυτιστική συλλογικότητα» και ξέρασαν τον οχετό που βρίσκεται στο αστοιχείωτο μυαλό τους –ή ό,τι εν πάση περιπτώσει υπάρχει εντός του κρανίου τους σε αυτή τη θέση-, ισχυριζόμενοι ότι χρησιμοποιήθηκε ο όρος «αυτιστικός» ως απαξιωτικός χαρακτηρισμός, προσβάλλοντας τα άτομα τα οποία βρίσκονται στην συγκεκριμένη κατάσταση.
Και, εν μέρει, θα είχαν δίκιο αν τα πράγματα ήταν έτσι. Όμως, πρέπει να αντιληφθούν ότι κάποια στιγμή οφείλουν ή να μάθουν να διαβάζουν και να κατανοούν τα όσα διαβάζουν ή να σταματήσουν την ρυπαρή πρακτική να διαστρεβλώνουν τα όσα λέγονται ή γράφονται.
Η φράση λοιπόν, είναι: «πολιτικά αυτιστική συλλογικότητα». Δηλαδή, σηματοδοτεί την περίπτωση εκείνη κατά την οποία μία συλλογικότητα –κόμμα, σύλλογος κ.λπ.-, εμμένει να μηρυκάζει και να προτάσσει τις εμμονές και την ιδεοληψία του ως μόνη αλήθεια, αποκεκομμένη, όμως από την πραγματικότητα και το πολιτικό-κοινωνικό γίγνεσθαι. Αυτό, ο καθένας αντιλαμβάνεται. Ο καθένας, εκτός από όσους έχουν κάνει επιστήμη, έχουν ανάγει σε εργαλείο την διαστρέβλωση, το ψέμα, την συκοφαντία, την δίκη προθέσεων, και τα εγκεφαλικά τους κύτταρα έχουν διαποτίσει η μισαλλοδοξία και το μίσος για κάθε τι που υπερβαίνει την δυνατότητά τους.
Εξ ου και η επίδειξη αθλιότητας εκ μέρους εκείνων που εδώ και δύο ημέρες ξερνάνε τον πνευματικό εμετό τους γεμίζοντας την πόλη με τα δύσοσμα και αηδιαστικά τους απόβλητα, προφανώς και τους επέβαλλε να απομονώσουν έναν προσδιορισμό και να προσπαθήσουν να πλήξουν τόσο τον συντάκτη όσο και το έντυπο που δημοσίευσε το σχετικό κείμενο. Ας επιτραπεί, στο σημείο αυτό η επισήμανση ότι ο εκδότης της εφημερίδας, ουδέποτε λογόκρινε ή επέβαλε στον γράφοντα κάποια υπόδειξη.
Πρέπει, όμως, αυτοί, οι επαγγελματίες «ευαίσθητοι» να είναι περισσότερο προσεκτικοί ή τουλάχιστον, να μην προσπαθούν να πλασάρουν την ευαισθησία τους κατ’ αποκοπήν. Και βέβαια, είναι πρόδηλη η σκοπιμότητα που οδηγεί στην καπηλεία και την οργίλη εμφάνισή τους στο διαδίκτυο. Δεν κρύβεται η μανιακή εμμονή τους, αλλά και η αγραμματοσύνη τους. Γιατί η λέξη «αυτιστικός» δεν αναφέρεται σε πρόσωπα με το πρόβλημα και ούτε έχει απαγορευθεί η χρήση της. Στο κείμενο δεν χαρακτηρίζεται πρόσωπο, αλλά συμπεριφορά. Και αυτό είναι απολύτως αποδεκτό (για όποιον βέβαια γνωρίζει στοιχειωδώς την χρήση της ελληνικής γλώσσας).
Όσο για τον συντάκτη του παρόντος –και του επίμαχου κειμένου-, ούτε αναμένει να κριθεί η ευαισθησία και οι ανθρωπιστικές του αξίες και αρχές από αφρατόπυγους, πλατυγάστορες επαναστάτες του καναπέ και της ευκολίας ούτε τρομοκρατείται από την αήθη και άθλια επίθεση στο πρόσωπό του. Αισθάνεται πλήρως ικανοποιημένος γιατί στην πρώην Γιουγκοσλαβία, στην Σομαλία, στην Αλβανία, στην Παλαιστίνη, στο Ιράκ και όπου αλλού χρειάστηκε να βρεθεί -όχι από κίνητρα φιλανθρωπίας, αλλά, από πολιτική αντίληψη και στάση ζωής-, υπάρχουν παιδιά που το βράδυ κρατάνε μία προσευχή για αυτόν.
Και αυτό ούτε καν μπορείτε να αντιληφθείτε τι σημαίνει. Γιατί ο μόνος κίνδυνος που υποβληθήκατε, προκειμένου να υπερασπισθείτε τις ιδέες και τις ευαισθησίες σας είναι η περίπτωση να φάτε κανένα μπουγέλο στα μαθητικά σας χρόνια. Μαθήματα ευαισθησίας και ανθρωπισμού είσθε ολίγιστοι να παραδώσετε. Αν τολμάτε, αποδείξτε στην πράξη τις ευαισθησίες σας. Κύριο χαρακτηριστικό κάποιου ο οποίος έχει ανθρωπιστικό κίνητρο προσφοράς είν αι η σεμνότητα και η ταπεινότητα, έννοιες παντελώς άγνωστες σε εσάς που κίνητρο σας είναι η εξαπάτηση και η άγρα ψήφων και κοινωνικής αναγνώρισης μήπως και αισθανθείτε ότι «κάτι είσθε σε αυτόν τον κόσμο».
Συνεπώς, οι ύβρεις από τους συγκεκριμένους τοξικούς αγράμματους και εμπαθείς –και προσέξτε, εμπαθής είναι μόνο κάποιος ηλίθιος-, συνιστούν τίτλο τιμής.
Οπότε, βρίστε ελεύθερα. Εκτεθείτε περισσότερο. Άλλωστε, κάποιος δεν εκτίθεται για εκείνα που δεν ξέρει, αλλά για εκείνα που νομίζει ότι ξέρει. Σφραγίστε λοιπόν την αμάθειά σας, διαφημίστε την μικρόψυχη πολιτική αθλιότητά σας.
Λυκούργος Χατζάκος