Γράφει ο δημοσιογράφος Γιώργος Παπαπαναγιώτου
Ξημερώματα 21ης Απριλίου 1967. Τα ραδιόφωνα παίζουν στρατιωτικά εμβατήρια και αναγγέλλουν πως λόγω της έκρυθμου καταστάσεως, ο Στρατός ανέλαβε τη διακυβέρνηση της Χώρας. Καταργούνται σημαντικά άρθρα του Συντάγματος και επιβάλουν μια σειρά από απαγορευτικά μέτρα. Αρχίζει το κυνήγι χιλιάδων δημοκρατικών και αριστερών πολιτών. Ο κόσμος κοιτάζει από τα παράθυρα τα τανκς και η Ελλάδα «μπαίνει στο γύψο» για επτά ολόκληρα χρόνια.
Οι πολιτικές τους αμαρτίες
Τον Μιχάλη Σελέκο τον βρίσκει η «Επανάσταση» των Αμερικανοκίνητων και παρανοϊκών Συνταγματαρχών, 8χρονο παιδί στο Αγρίνιο. Ήταν μαθητής της Β Δημοτικού. Όταν το μεσημέρι εκείνης της ημέρας γύρισε στο σπίτι και περίμενε τον πατέρα του, εκείνος δεν ήρθε. Τις επόμενες μέρες δεν πήγαινε στο σχολείο, περιμένοντας να γυρίσει ο πατέρας του. Οι δικοί του πίστευαν πως τον είχαν συλλάβει. Για το αστυνομικό κράτος, ο Πάνος Σελέκος ήταν ένας επικίνδυνος και σεσημασμένος αριστερός. Άλλωστε ήταν καθοδηγητής πολλών νέων της πόλης του Αγρινίου, στην Νεολαία Λαμπράκη. Μαζί τους αγωνιζόταν για ένα καλύτερο κόσμο, γεμάτο Ειρήνη. Ανάμεσα σε αυτους τους νέους ήταν και ο γνωστός σήμερα επιχειρηματίας στο Μοναστηράκι, Σπύρος Μπαϊρακτάρης. Τις μέρες που έλειπε η οικογένεια Σελέκου, έπρεπε να βιοποριστεί. Έτσι αναγκαστικά το καφενείο τους, το άνοιγε ο 20χρονος τότε αδελφός του, ο αείμνηστος Κώστας. Αφού πέρασε η μπόρα των πρώτων ημερών, ο πατέρας τους επέστρεψε. Όπως αποδείχτηκε κρυβόταν σε συγγενικό σπίτι κοντά στο Αγρίνιο, φοβούμενος τη σύλληψη του. Για επτά ολόκληρα χρόνια, αυτό το καφενείο το παρακολουθούσε η Ασφάλεια.
«Υπηρετείται στο ΝΑΤΟ»
Η έναρξη του πραξικοπήματος, βρίσκει τον Κώστα Βορέα στρατιώτη στην Κρήτη. Υπηρετεί τη θητεία του, σε ΝΑΤΟΐκη βάση. Την ημέρα εκείνη ζήτα μαζί με άλλους φαντάρους, να μάθουν τι γίνεται εξω και υπάρχει αυτή η φασαρία. «Να μην σας ενδιαφέρει τι γίνεται στην Ελλάδα. Εσείς ανήκετε και υπηρετείται στο ΝΑΤΟ», τους είπαν κάποιοι ανώτεροι.
Η Μαύρη Επταετία και οι λιγοστοί οπαδοί της στο Χαϊδάρι
Στο μεταξύ με την κήρυξη της Χούντας, παύτηκε από τα καθήκοντα του ο τότε δήμαρχος Χαϊδαρίου Δημήτρης Γιαχνής. Στάλθηκε στην εξορία μαζί με άλλους προοδευτικούς και δημοκράτες, από το Χαϊδάρι. Το καθεστώς έψαχνε από την τότε συντηρητική παράταξη, να βρει κάποιον αρεστό και να τον χρίσει δήμαρχο. Αν και ορισμένοι αρνήθηκαν να συνεργαστούν μαζί τους, τελικά δέχτηκε ο Βασίλης Ξανθάκος, ιδιωτικός υπάλληλος στο επάγγελμα. Ήταν χειριστικός και το καθεστώς τον έκανε ότι ήθελε. Όλα αυτά μέχρι το 1971 όταν ο Ξανθάκος αντικαταστάθηκε από τον Αξιωματικό Σπύρο Τσουτσαίο, που χαρακτηρίστηκε σκληρός. Δεν έλειψαν βέβαια και κάποια ανθρωπάρια γνωστά έως σήμερα, για τις υπηρεσίες και τις πληροφορίες που τους έδιναν. Έφτασαν μάλιστα να λειτουργούν τα «καταστήματα» τους, ως επίσημα παραρτήματα των κρατικών υπηρεσιών!
Η αλλαγή στη μεταπολίτευση
Με τον αποκατάσταση της Δημοκρατίας αφού ορίστηκε υπηρεσιακός δήμαρχος για λίγους μήνες, στις εκλογές του 1975 επανεξελέγη πανηγυρικά ο προερχόμενος από την ΕΔΑ, Δημήτρης Γιαχνής. Ήταν μία αποκατάσταση στο πρόσωπο του από το λαό του Χαϊδαρίου, για τα δεινά που υπέστη από τη Χούντα. Αξιοσημείωτο είναι πως είχε ως αντίπαλο του τον Βασίλη Ξανθάκο! Ακόμα σε αυτές τις εκλογές πήρε μέρος και μία νέα πολυσυλλεκτική παράταξη με επικεφαλής τον προερχόμενο από τη Ν.Δ του Κωνσταντίνου Καραμανλή, Γιώργο Κωνσταντέλλο. Συνολικά από το 1975 έως σήμερα τον δημαρχιακό θώκο, ανέλαβαν επτά δημοκρατικά εκλεγμένοι δήμαρχοι.
Δεν θα περάσει ο φασισμός. που κρύβεται κάτω από κάποιες μάσκες
Σήμερα 57 χρόνια μετά, η χώρα μας δεν κινδυνεύει από κάποιο ενδεχόμενο στρατιωτικό πραξικόπημα. Βέβαια τον όρο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ο κάθε αμαθής πολίτης, τον ερμηνεύει ανάλογα με τα συμφέροντα του. Είναι ντροπή όμως κάποιοι κυρίως λιγοστοί ηλικιωμένοι να νοσταλγούν εκείνα τα ΠΕΤΡΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ και κάποιοι συμπολίτες μας μεταξύ αυτών πολλοί νέοι, να ψηφίζουν ναζιστικά μορφώματα με διάφορες ονομασίες στέλνοντας τα και στη Βουλή. Θα κλείσω το σημερινό επετειακό μου άρθρο με τους παρακάτω στίχους του Φώντα Λάδη που μελοποίησε ο αείμνηστος Ανδρέας Μικρούτσικος:
Ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον
καινούργιο τάχα κάτι να μας φέρει
Τι κρύβει μέσ’ στα δόντια του, το ξέρω
καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι
Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν
και χάνονται βαθιά στα περασμένα
Οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν
μα όχι και το μίσος του για μένα
Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον
Δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον
