Απορεί κάθε πολίτης σε αυτή την χώρα, αν οι Δικαστές μας έχουν πραγματικά συνείδηση της πραγματικότητας.
Είναι γεγονός ότι, οι δικαστές κάθε βαθμίδας δεν … πολύ-κυκλοφορούν μεταξύ των κοινών θνητών και αυτό είναι\σε κάποιο βαθμό εύλογο, μιας και δεν πρέπει να συγχρωτίζονται, αλλά, να τηρούν κάποια απόσταση ώστε να έχουν την δυνατότητα αμερόληπτα και δίχως επιρροές να απονέμουν Δικαιοσύνη.

Όμως, αποφάσεις ως αυτή για τι φονικές πυρκαγιές στο Μάτι, θέτουν σε μεγάλη αμφιβολία για την ποιότητα της Δικαιοσύνης και βέβαια, για την ευθυκρισία και συναίσθηση της πραγματικότητας μέρους –τουλάχιστον- των Δικαστικών λειτουργών. Τα καραγκοζιλίκια της τότε κυβέρνησης, η οποία τον υπαρχηγό του Πυροσβεστικού Σώματος τον προήγαγε μετά τις πυρκαγιές, οι οποίες είχαν αποτέλεσμα την εκατόμβη νεκρών –καμένων!- και τα κατάλοιπα τραύματα στις ψυχές παιδιών, ανθρώπων που έχασαν τους δικούς τους κ.λπ. καθώς και όλα όσα
διαδραματίσθηκαν εκείνο το βράδυ, ας κριθούν από τους πολίτες –και εν πολλοίς, κρίθηκαν.

Όμως, οι Δικαστές που αθώωσαν κάποιους και επέβαλλαν τις γελοίες ποινές δεν έχουν ενσυναίσθηση; Δεν αντιλαμβάνονται ότι σε μία κοινωνία με τα όσα θετικά, αλλά και τις παθογένειες της Ελληνικής, μία απόφαση που δίνει 100+ χρόνια και τα συγχωνεύει σε 5, εξαγοράσιμα, υπονομεύει ευθέως την πίστη, την εμπιστοσύνη των πολιτών στον θεσμό; Δηλαδή, δολοφονείς μαζικά -λόγω ηλιθιότητας, ανικανότητας ή ό,τι άλλο- ανθρώπους, πληρώνεις 30.000 ευρώ και είσαι καθαρός να κάνεις τις βόλτες σου και το γεγονός θεωρείται ως μη γενόμενο.

Ο συντάκτης του παρόντος, ουδεμία συμπάθεια τρέφει στο «κοινό, περί δικαίου αίσθημα». Η Δικαιοσύνη πρέπει, οφείλει να αποδίδεται με βάση το θεσμικό πλαίσιο και από αυτούς που έχουν την εξουσία να το πράττουν, απερισπάστως, με ευθυκρισία, ψυχραιμία και ανθρωπιά. Οι θεσμοί στις δημοκρατίες υπάρχουν για να προστατεύουν κυρίως, τους αδυνάμους. Όμως, πόσο ασφαλής, πόσο προστατευμένος αισθάνεται κάποιος μετά από αυτή την απόφαση;

Και βεβαίως, οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης κρίνονται! Στις πολιτισμένες, φιλελεύθερες Δημοκρατίες, η Δικαιοσύνη απονέμεται εν ονόματι του Λαού! Συνεπώς κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να κρίνει τις αποφάσεις των δικαστών.

Φυσικά, δεν υποστηρίζεται η αντίληψη της υπαναχώρησης μπροστά σε αιτιάσεις λαοπολτού (αυτές εν πολλοίς εδράζονται σε αμάθεια, θυμικό και κάποιες φορές είναι, ιδιοτελώς, κατευθυνόμενες), αλλά, δεν είναι δυνατόν μία απόφαση για ένα θέμα που συντάραξε όλη την χώρα να μένει έτσι. Τι συνειρμοί προκύπτουν για τα Τέμπη;
Δημιουργείται, ήδη, δεδικασμένο.

Βέβαια, υπάρχει και το δεδομένο ότι οι Δικαστές κρίνουν και αποφαίνονται βάσει της κειμένης νομοθεσίας. Και ας λάβουμε υπ’ όψιν ότι πριν αποχωρήσει η Κυβέρνηση Σύριζα, έλαβε πρόνοια ώστε να … τακτοποιήσει τις εκκρεμότητες ώστε μελλοντικά να μην υπάρξουν επιπτώσεις στο μέλλον για όσους ενέχονται στην υπόθεση. Θλίψη και μόνον! …

Ελπίδα, πλέον, η διαδικασία εφέσεως την οποία όπως έγινε γνωστό ο Άρειος Πάγος επιταχύνει προκειμένου να μην υπάρξει παραγραφή των πλημμελημάτων… Ευτυχώς, κάποιο Δικαστές, στέκονται στο ύψος τους…