Στην συνεδρίαση της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου με θέμα «οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες σε θέσεις ηγεσίας στη δημόσια σφαίρα», τοποθετήθηκε η Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στον Β2 Δυτικό Τομέα Αθήνας και Β’ Αντιπρόεδρος της, Νάντια Γιαννακοπούλου.

Η κα. Γιαννακοπούλου ξεκινώντας την τοποθέτηση της αναφέρθηκε σε μια ακόμη γυναικοκτονία που έγινε στο Μενίδι αυτή τη φορά. Συγκεκριμένα η Αντιπρόεδρος της Επιτροπής είπε: «Δυστυχώς η σημερινή συνεδρίαση της Επιτροπής μας, γίνεται κάτω από τη σκιά μιας ακόμα γενοκτονίας και φαίνεται ότι αυτός ο εφιάλτης, είναι ένας εφιάλτης δίχως τέλος. Δεν μπορεί κάθε φορά που μια γυναίκα σκοτώνεται να βγαίνουμε να κάνουμε διαπιστώσεις, να δηλώνουμε την οργή μας, τη θλίψη μας, αλλά φαίνεται – πιστέψτε με – δεν είναι λόγος για να κάνουμε αντιπολίτευση αυτός. Αλλά είναι προφανές ότι τα μέτρα που έχει λάβει η Κυβέρνηση δεν αρκούν. Δεν αρκούν!!!

Κυρία Πρόεδρε, χρειάζεται και η δική μας Επιτροπή όπως πάντα και διαχρονικά και εν μέσω καραντίνας να είναι στην πρωτοπορία, να σηκώσουμε μια πολύ μεγάλη  διαρκή καμπάνια και με δική μας πρωτοβουλία ευαισθητοποίησης και κοινωνικής κινητοποίησης, πρέπει να δούμε τι περισσότερο πρέπει να γίνει όσον αφορά τα μέτρα που πρέπει να παρθουν. Σημαντικό είναι το ότι έχει γίνει, αλλά είναι ανεπαρκές. Τι να κάνουμε, πώς να το πούμε τώρα; Είναι απολύτως ανεπαρκές όταν μία γυναίκα σχεδόν κάθε μήνα, κάθε λίγες εβδομάδες, σκοτώνεται. Προκειμένου αυτή η γάγγραινα, αυτός ο καρκίνος, το κοινωνικό καρκίνωμα να σταματήσει, για μία ακόμα φορά, το ΠΑΣΟΚ θα πει και θα ενώσει τη φωνή του με όλες τις φωνές για την αναγνώριση της γυναικοκτονίας ως ιδιαίτερου ποινικού αδικήματος.

Ο νομικός δογματισμός είναι ένα άλλο πράγμα και άλλο πράγμα είναι η κοινωνική πραγματικότητα και οι πολιτικές αποφάσεις που πρέπει να γίνουν, προκειμένου, επιτέλους ένα τόσο σοβαρό ζήτημα να μπορέσει να αποκτήσει μία ορατότητα και ο οποιοσδήποτε να καταλάβει, ότι, όταν σκοτώνει μία γυναίκα απλά και μόνο επειδή είναι γυναίκα, είναι ένα ιδιώνυμο, ένα ξεχωριστό, ένα ιδιαίτερης βαρύτητας ποινικό αδίκημα. Συγχωρήστε με για  την ένταση μου αλλά δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση, δεν πάει άλλο.

Εγώ, λοιπόν, σας το λέω και το καταθέτω ως πρόταση για πρωτοβουλία όλων μας, κυρία Πρόεδρε, να επιτείνουμε την κατάσταση για να γίνει μια καμπάνια, διαρκής καμπάνια  παντού όπως είχε γίνει απο την επιτροπη και μέσα στον κορονοϊό.»

Εν συνεχεία, η Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, συνέχιση την τοποθέτηση της επί του θέματος της συνεδρίασης, λέγοντας: « Το σημερινό, πάρα πολύ ενδιαφέρον, σημαντικό και μεγάλης αξίας θέμα της συμμετοχής των γυναικών στην πολιτική συμπυκνώνεται σε ένα βασικό ερώτημα. Υπάρχει ισότιμη συμμετοχή γυναικών και ανδρών στην πολιτική; Εντάξει, είναι ρητορικό το ερώτημα, σχεδόν αστείο ακούγεται στα αυτιά, νομίζω, των περισσοτέρων.

Σαφώς και δεν υπάρχει, το γνωρίζουμε όλοι πάρα πολύ καλά. Έχουν γίνει βήματα σε όλη αυτήν την προσπάθεια και έχουν κατακτηθεί πράγματα στο «σκληροτράχηλο» χώρο της πολιτικής, όμως ακόμα θέλει πάρα πολλά βήματα για να μπορέσουμε να πούμε ότι υπάρχει ισότιμη συμμετοχή.

Τα στοιχεία είναι γνωστά σε όλους. Στην Ελληνική Βουλή είναι περίπου στο 20%, 21% οι γυναίκες, 6,6% οι δήμαρχοι, 22 στους 330. Καμία γυναίκα περιφερειάρχης; Μόνο μία γυναίκα πρόεδρος κόμματος; Εμείς είχαμε τη μεγάλη τύχη να έχουμε την αείμνηστη Φώφη Γεννηματά, που υπήρξε έμπνευση και πρότυπο για πολλές από εμάς και άνοιξε δρόμους. Και, βεβαίως, είναι και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας και είναι σημαντικό ότι έχουμε γυναίκα επικεφαλής στη χώρα μας, όμως μην ξεχνάμε πόσες σεξιστικές και χυδαίες επιθέσεις έχει δεχθεί και η Πρόεδρος.

Τώρα, το μεγάλο ζήτημα για μένα είναι ότι είναι πρωτίστως θέμα δημοκρατίας. Όταν πάνω από το 50% του ελληνικού πληθυσμού είναι γυναίκες είναι αδιανόητο να είναι το 20%, να εκπροσωπούνται με ποσοστό 20% στο ευρωκοινοβούλιο. Αλλά, πρωτίστως, είναι θέμα δημοκρατίας και πρέπει να το δούμε και ως τέτοιο. Βεβαίως, τα αίτια του φαινομένου εστιάζονται, κατά κύριο λόγο εγώ θα πω, στα τα στερεότυπα, τα σεξιστικά, πατριαρχικά στερεότυπα τα οποία υπάρχουν. Μην αναφέρω, στα 20 χρόνια που βρίσκομαι στα κοινά, το τι έχουν ακούσει τα αυτιά μου. Όλες μας, όλες οι γυναίκες εδώ πέρα, σε όλους τους χώρους. Αντιμετωπίζουμε, ακριβώς, τα ίδια στερεότυπα ότι οι γυναίκες έχουμε κι άλλες δουλειές να κάνουμε, αν συνδυάζεται με την οικογένεια. Έχω ακούσει και το εξής τραγικό ότι: «Αν ήταν τόσο καλές οι γυναίκες τότε, βεβαίως, και θα μπορούσαν να εκπροσωπούνται και αυτές με πολύ μεγαλύτερο ποσοστό στην πολιτική». Άρα δεν είμαστε αρκετά καλές για κάποιους.»

Ενώ ολοκληρώνοντας την τοποθέτηση της η κα Γιαννακοπούλου, κατέθεσε τις προτάσεις της για την αντιμετώπιση του ζητήματος, συγκεκριμένα ανέφερε ότι: «Πρέπει να δούμε με ποιους τρόπους θα μπορέσουμε να συμβάλουμε ακόμη περισσότερο στο να εμπνεύσουμε γυναίκες, νέες γυναίκες, να μπουν στο χώρο της πολιτικής, της αυτοδιοίκησης, σε ηγετικές θέσεις και στο επιχειρείν. Εκεί φαίνεται να υπάρχει μια καλύτερη, τελοσπάντων, πορεία και με βάση την έρευνα της Grant Thornton, που έγινε πέρυσι, αλλά για μένα είναι τρία πράγματα. Είναι η στήριξη που πρέπει να δώσει η πολιτεία συνολικά στις γυναίκες όσον αφορά τις δομές, στήριξης της οικογένειας στους βρεφονηπιακούς σταθμούς, τα πραγματικά ολοήμερα σχολεία, όπου τα παιδιά τα αφήνεις και κάνουν πραγματική δουλειά, δεν είναι απλά «πάρκινγκ» παιδιών, όπως, βεβαίως, τα στερεότυπα τα οποία πρέπει να γκρεμίσουμε, τα πρότυπα τα οποία πρέπει και οφείλουμε να χτίσουμε και να δώσουμε.

Η καταπολέμηση, λοιπόν, όλων αυτών των φαινομένων, προκειμένου οι γυναίκες να μπορέσουν να έχουν την ίση ισότιμη εκπροσώπηση με τους άνδρες στην πολιτική και στις ηγετικές θέσεις. Δεν έχω να πω κάτι περισσότερο. Είναι πολλά τα πράγματα τα οποία έχουμε να πούμε, αλλά, συγχωρήστε με, είναι και πολύ μεγάλη, πραγματικά, σήμερα για μία ακόμη φορά η σύγχυση και η οργή, η οργή κατά κύριο λόγο, για το φαινόμενο αυτής ακόμα της «γυναικοκτονίας»».

Το σχετικά video:

https://youtu.be/IQJ_xWjGBSc

Διαβάστε όλη την τοποθέτηση εδώ:

https://bit.ly/4dI7uSk