Με την ευκαιρία των εκλογών για την Ευρωβουλή ξαναήλθε στο προσκήνιο η συζήτηση για την αποχή και το… ύψος της που σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις αναμένεται να σπάσει κάθε ρεκόρ στην αναμέτρηση της 9ης Ιουνίου.
Σύμφωνα με τους αναλυτές κύριοι παράγοντες για την αποχή είναι η αίσθηση ότι η Ευρώπη πέφτει… μακριά, ότι το όποιο αποτέλεσμα δεν θα επηρεάσει τη ζωή των ψηφοφόρων και μια απαρέσκεια στο πολιτικό προσωπικό που μεγεθύνεται και γενικεύεται.
Εάν όμως αυτά ισχύουν για τους απλούς ψηφοφόρους που δεν πείθονται από την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση και μένουν στην «άκρη», δεν είναι δυνατόν να ισχύουν για στελέχη της κοινωνίας και της πολιτικής, γι’ αυτούς που θεωρητικά έστω έχουν λόγο και στόχο.
Δεν γίνεται δηλαδή ένας περιφερειακός ή δημοτικός σύμβουλος να… απέχει λέγοντας στους ψηφοφόρους του (!) ότι η ψήφος τους, που τον έκανε σύμβουλο, δεν έχει σημασία! Βέβαια όσο παράλογο κι αν είναι αυτό υπάρχουν σύμβουλοι, ειδικά εδώ στην Αγία Βαρβάρα, που το έχουν κάνει σημαία.
Μιλάμε για εκείνους τους δημοτικούς συμβούλους της αντιπολίτευσης που όταν βρεθούν σε δημοτικό συμβούλιο, έχουν για ψωμοτύρι, ή για… παντεσπάνι καθώς κάποιοι έχουν ακριβά γούστα, την αποχή.
Τι κι αν έχει μαλλιάσει η γλώσσα του πρόεδρου του Δημοτικού Συμβουλίου Βασίλη Βόσσου να λέει ότι έτσι δείχνουν αδιαφορία για τα προβλήματα της πόλης και των κατοίκων της, ότι δεν τους τιμάει αυτή η στάση, ότι τελικά προσβάλλει την πόλη.
Γιατί στη δημοκρατία τα πράγματα είναι απλά: κατατίθεται η πρόταση της δημοτικής αρχής, γίνεται συζήτηση και μετά ή ψηφίζεις γιατί συμφωνείς ή καταψηφίζεις γιατί αιτιολογημένα διαφωνείς. Αποχή για την αποχή δεν υπάρχει!
Εκτός αν είσαι δημοτικός σύμβουλος στην Αγία Βαρβάρα που αντιπολιτεύεσαι τον Μίχο! Τότε και αποχή για την αποχή κάνεις και τον… κουφό παριστάνεις όταν ο Λάμπρος Μίχος, ο Βασίλης Βόσσος και κάθε λογικός άνθρωπος σου μιλάνε για ευθύνη και δημοκρατία.
