Ευθύμης Χατζηευσταθίου: Μία ξεχωριστή εκδήλωση Μνήμης από τους μαθητές της τετάρτης τάξης, καμωμένη με… απλά υλικά

Όσες κι όσοι βρεθήκαμε για άλλη μία φορά ετούτο το πρωινό στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου μας Μοιραστήκαμε μία ξεχωριστή εκδήλωση Μνήμης από τους μαθητές της Τετάρτης Τάξης, καμωμένη με… απλά υλικά … Μεράκι, Ομαδικότητα – μέγιστο ζητούμενο, μέγιστο!- κι Αγάπη!

Η Καίτη, ο Ηλίας κι η Βασιλική πήραν από το χέρι τα Παιδιά και τους έδωσαν τον ζωτικό χώρο να αφηγηθούν, να χορέψουν, να τραγουδήσουν, να συγκινήσουν, να αναπαραστήσουν, να…να…να…

Στα ξεχωριστά σημεία της Γιορτής η «διακριτική» μα εκκωφαντική προς το τέλος αναφορά στον εμφύλιο πόλεμο και το «αναπάντεχο» αντιπολεμικό ρωσικό τραγούδι σε στίχους του Γιάννη Ρίτσου, ένα τραγούδι αφιερωμένο στη μέρα νίκης για τη Ρωσία στο τέλος του Β’ παγκοσμίου πολέμου, στις 9 Μάη του 1945 και στη Sadako Sasaki από τη Χιροσίμα, το κορίτσι με τους 1000 γερανους Origami.

Πρώτη εκτέλεση από τη Μαργαρίτα Ζορμπαλά και δεύτερη από την Αλεξίου. Η …τρίτη από τους μαθητές της Τετάρτης Τάξης… Προσευχή, ώστε «Οι Γερανοί» να πετάξουν όπου Γης…

Χρόνια πολλά!

Στιγμές στιγμές θαρρώ πως οι στρατιώτες

Που πέσανε στη ματωμένη γη

Δεν κείτονται θαρρώ κάτω απ’ το χώμα

Αλλά έχουν γίνει άσπροι γερανοί

Πετούν και μας καλούν με τις κραυγές τους

Απ’ τους καιρούς αυτούς τους μακρινούς

Κι ίσως γι’ αυτό πολλές φορές σιωπώντας

Κοιτάμε τους θλιμμένους ουρανούς

Πετάει ψηλά το κουρασμένο σμάρι

Στης δύσης τη θαμπή φεγγοβολή

Και βλέπω ένα κενό στη φάλαγγά του

Και είναι ίσως η δική μου η θέση αυτή

Θα ‘ρθεί μια μέρα που μ’ αυτό το σμάρι

Στο μέγα θάμπος θα πετώ κι εγώ

Σαν γερανός καλώντας απ’ τα ουράνια

Όλους εσάς που έχω αφήσει εδώ

Πετούν και μας καλούν με τις κραυγές τους

Απ’ τους καιρούς αυτούς τους μακρινούς

Κι ίσως γι’ αυτό πολλές φορές σιωπώντας

Κοιτάμε τους θλιμμένους ουρανούς

Πετάει ψηλά το κουρασμένο σμάρι

Στης δύσης τη θαμπή φεγγοβολή

Και βλέπω ένα κενό στη φάλαγγά του

Και είναι ίσως η δική μου η θέση αυτή