Παρέα με τον Κοινωνικό Λειτουργό μας, τον Κωνσταντίνο, στα Πρωτάκια. Αναγνώριση και διαχείριση συναισθημάτων. Θυμός.

Ζωγραφίσαμε, γράψαμε, συζητήσαμε, παρουσιάσαμε στην ολομέλεια τι μας θυμώνει και τι μας ξεθυμώνει σε αυτήν τη ζωή, τελικά.

Τα Παιδιά σαν έτοιμα από καιρό μοιράστηκαν μαζί μας μύρια όσα.

” Μαμά, μαμά, μαμά και δεν με ακούει… Ασχολείται με τις δουλειές της” “Η αδελφή μου που μου παίρνει τα παιχνίδια μου” “Να μην με ακούνε, με θυμώνει πολύ ” μερικές από τις βασικές αιτίες θυμού που ακούστηκαν, ζωγραφίστηκαν, μοιράστηκαν.

“Βαθιές ανάσες ” “Μια βόλτα” “Να περιμένω” “Μία συγνώμη” μερικά από τα σοφά ελιξίρια διαχείρισης θυμού που έριξαν μόνοι τους οι μαθητές στην ολομέλεια.

Τα Πρωτάκια έχουν υπερβεί τη δεκάδα και κολυμπάνε με άνεση στον ωκεανό έξω από αυτήν. Ενώ τελειώνουν και τα διψηφα σύμφωνα και φωνήεντα, αφού έχουμε πλέον ξεπεράσει τα μισά της πρώτης τους χρονιάς στο δημοτικό σχολείο.

Η μία διδακτική ώρα στην Πρώτη Τάξη ισοδυναμεί με μία ολόκληρη ημέρα. Δεν θα πρέπει να το λησμονούμε στιγμή αυτό από οποιαδήποτε θέση στην Εκπαίδευση…