Η ζωή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης μοιάζει με φωτεινό αστέρι σε έναν ουρανό συχνά συννεφιασμένο από αβεβαιότητα και πνευματική λήθη. Ο Μέγας Κωνσταντίνος, ο πρώτος βασιλεύς που έσκυψε μπροστά στον Σταυρό του Χριστού, μετουσίωσε την εξουσία σε διακονία και την πολιτική σε προσφορά προς τον λαό. Η μητέρα του, η Αγία Ελένη, φέρνοντας στο φως τον Τίμιο Σταυρό, δίδαξε πως η αληθινή δόξα δεν βρίσκεται σε θρόνους και στέμματα, αλλά στην ταπείνωση και στην αναζήτηση του Θεού. Όσοι σπεύδουν να κατηγορήσουν τον Μέγα Κωνσταντίνο με όρους ιστορικού αναθεωρητισμού, ξεχνούν πως η μετάνοια, η αναζήτηση του Θεού και η προσφορά στο σώμα της Εκκλησίας είναι το μέτρο του Αγίου – όχι η αλάθητη τελειότητα. Η Εκκλησία δεν τιμά τον Κωνσταντίνο ως πολιτικό, αλλά ως άνθρωπο που άνοιξε δρόμους σωτηρίας για εκατομμύρια ψυχές.

Στην εποχή μας, όπου κυριαρχεί η απομυθοποίηση και η δίψα για πρότυπα με αλήθεια και βάθος, οι Άγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη έρχονται ως πρόσωπα που γεφυρώνουν τον ουρανό με τη γη. Ο Κωνσταντίνος μάς εμπνέει να βλέπουμε τις ευθύνες μας ως ευκαιρίες για προσφορά και δικαιοσύνη· η Ελένη μάς καλεί να αναζητούμε την ιερότητα στα ερείπια της καθημερινότητάς μας, να ανασκάπτουμε τη ζωή με πίστη, όπως εκείνη ανεζήτησε τον Σταυρό. Μαζί, μας υπενθυμίζουν ότι η αλήθεια δεν είναι κατάκτηση ισχυρών, αλλά δωρεά καρδιάς που αγαπά αληθινά.

.

.

.