Η λέξη “διαφθορά” στην χώρα μας έχει πολλά συνώνυμα στον καθημερινό λόγο. Λέξεις όπως “πελατειακό κράτος”, “βίσμα”, “γνωστός του γνωστού” αποτελούν συνήθη λεξιλόγιο των συμπολιτών μας για να περιγράψουν το ελληνικό δημόσιο και τις υπηρεσίες του. Η χώρα μας έχει άμεσα ανάγκη από την ύπαρξη ενός κράτους αξιών και ίσων ευκαιριών.

Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση διαφθοράς 2017 (Corruption Perception Index -C.P.I.) της Διεθνής Διαφάνειας (Transparency International) η Ελλάδα βρίσκεται στην 59^η θέση από σύνολο 180 χωρών. Επίσης, το ποσοστό διαφθοράς στο δημόσιο τομέα είναι 48/100, με 0=υψηλή διαφθορά και 100=μηδαμινή διαφθορά. Η χώρα μας εξακολουθεί όμως να παραμένει στις τελευταίες θέσεις, όσον αφορά τις χώρες της ΕΕ, μαζί με την Ιταλία, την Κροατία, την Βουλγαρία, την Ρουμανία και την Ουγγαρία.

Μία κρατική μηχανή ειδικότερα και μία ανοιχτή οικονομία γενικότερα, έχουν ανάγκη από ένα σοβαρό και αυστηρό θεσμικό πλαίσιο για τις θέσεις απασχόλησης και αξιολόγησης όλων των βαθμίδων εργασίας με στόχο την καλύτερη δυνατή απόδοση, άρα το καλύτερο ποιοτικό αποτέλεσμα στον πολίτη και στην χώρα.

Το πρόβλημα της Διαφθοράς αποτελεί ακανθώδες πρόβλημα του τόπου μας και συχνά οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας επιχειρηματολογούν υπέρ ενός νέου μοντέλου διοίκησης για την καλύτερη λειτουργία της κρατικής μηχανής. Η θεσμική και οικονομική κρίση που βιώνουμε μπορεί εν μέρει να ξεπεραστεί με την πρακτική υλοποίηση ενός εθνικού σχεδίου για την εξάλειψη της Διαφθοράς, υποστηριζόμενο από όλες τις πολιτικές δυνάμεις του δημοκρατικού συνταγματικού τόξου.

Ένα κρατικό σύστημα, που αντιμάχεται την Διαφθορά, υπερασπίζεται βασικές αρχές της Φιλελεύθερης Δημοκρατίας και του Κράτους Δικαίου. Είναι γεγονός πως οι πολίτες επιθυμούν και θέλουν να έχουν εμπιστοσύνη στους εθνικούς και ευρωπαϊκούς θεσμούς που υπερασπίζονται τα συμφέροντα τους απέναντι στο μαύρο χέρι της Διαφθοράς.

Το συμφέροντα των ολίγων και οι συμφωνίες “κάτω από το τραπέζι” αποτελούν χαρακτηριστικά κρατών που υπολειτουργούν και δεν μπορούν να προσφέρουν υπηρεσίες και αγαθά στους πολίτες, άρα οι πολίτες στρέφονται στην παραοικονομία, υποκατηγορία της Διαφθοράς. Τέτοια κράτη μπορούν να αποτελούν μόνο παραδείγματα προς αποφυγή.

Η νέα γενιά, η δική μας γενιά, πρέπει να αποτελέσει μια δύναμη εκσυγχρονισμού και προόδου. Τα παλαιά «πελατειακά» συστήματα και πρακτικές έχουν θέση στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Οι φωνές μας για δικαιοσύνη και πρόσβαση στους χώρους εργασίας πρέπει να γίνουν πράξη μέσα από υγιείς πολιτικούς και κοινωνικούς σχηματισμούς. Δεν πρέπει να γίνουμε όπως οι παλαιοί, αλλά να πλάσουμε αγωνιζόμενοι το ελληνικό κράτος που θέλουμε σήμερα!

Ο Κωνσταντίνος Τοπιντζής είναι φοιτητής Πολιτικών Επιστημών και Διεθνών Σχέσεων. Είναι μέλος του Ελληνικού Οργανισμού Πολιτικών Επιστημόνων. Είναι ενεργός δημότης των Αγίων Αναργύρων και ασχολείται με την τοπική αυτοδιοίκηση.