Καθόμουν και έτρωγα ένα σουβλάκι ημέρα Τετάρτη γιατί η μάνα μου είχε φτιάξει φακές και καμιά φορά μου πέφτουν βαριές στο στομάχι.
Δεν είχα τι να κάνω και χάζευα την βιτρίνα του απέναντι τυπογραφείου. Κόσμος έμπαινε, κόσμος έβγαινε με χαρτιά στο χέρι και εγώ συνόδευα τις εικόνες μου με ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια. Το που είσαι Θανάση…
Και εκεί που είχα φτάσει στο happy end του ρεφρέν που λέει « Ήθελα να σ’αντάμωνα η γρουσουζιά να σπάσει» βλέπω έναν ευτραφή τύπο να μπουκάρει με κωλοτούμπα μέσα στο τυπογραφείο…
Έπαθα την πλάκα μου. Πήγα κοντά γιατί νόμιζα πώς κρατούσε τσεκούρι, αλλά τελικά κρατούσε ένα υπερμέγεθες σουβλάκι. Έβαλε σε μια γωνία τον ιδιοκτήτη του καταστήματος και από την απέναντι γωνία ακούγονταν σε επανάληψη η φράση… Εγώ τρώω τζάμπα σουβλάκια ρε… και άρχισε να με βρίζει λες και άνηκα στην δική του διάσταση.
Θα τον γα… τον Ζβίγγλιο, θα τον πάρω τηλέφωνο και θα του σκίσω το μανδύα και τέτοια λογάκια λεπτεπίλεπτα σαν τον ίδιο…
Μέχρι να γυρίσω να πληρώσω τον σουβλατζή είχε εξαφανιστεί.
Πήγα μέσα στο τυπογραφείο που μοσχοβρωμούσε τζατζίκι και ρώτησα αν ο Θανάσης το γύρισε σε πιο ακραίο κόμμα και κάνει πρόβα τζενεράλε.
Μου απάντησαν πως έγραψα ότι τον κέρναγαν σουβλάκια και τσαντίστηκε .
Και εγώ αναρωτήθηκα. Αν έγραφα ότι τον κέρναγαν αρνί τι θα γινόταν. Της Κορέας;
Καλά συγνώμη βρε Θανάση…. Θα ήθελα να σ’ αντάμωνα, όχι όμως σε αυτή τη φάση.
Αλλά επειδή σου αρέσουν οι κωλοτούμπες και βλέπω ότι είσαι μάχιμος μπορώ αν θες να δώσω το βίντεο με την συμπεριφορά σου σε πιο ακραίο κόμμα. Έχω κάτι γνωριμίες. Βλέπεις υπάρχουν και τα κλειστά κυκλώματα. Μπήκες σαν τον ταύρο δεν διάβασες την πινακίδα. Ο χώρος παρακολουθείται!
Υ.Γ. Έχουν γνώση οι φύλακες για κάποιους. Δημοσιοποίησε τα μηνύματα που στέλνεις και το περιεχόμενο των φακέλων που δίνεις δεξιά και αριστερά και μετά έλα να μου πεις πάλι «εγώ δεν ξέρω τίποτα!..» Τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς για στελέχη της τοπικής οργάνωσης. Όλα τα μαθαίνουμε, όλα τα έχουμε στα χέρια μας Θανάση! Και μετά μιλάς για εμετική συμπεριφορά, ύβρεις και κανιβαλισμούς. Κοιτάξου πρώτα στον καθρέφτη. Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί.
