Νάντια Γιαννακοπούλου: ΒΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ – Να παρέμβουμε ολοκληρωμένα, στοχευμένα, αποτελεσματικά

Άρθρο της Βουλευτού του Κινήματος Αλλαγής Νάντιας Γιαννακοπούλου στην εφημερίδα «Τα Νέα»

Υπάρχει κάτι νοσηρό το τελευταίο διάστημα. Ήρθε στην επιφάνεια, με αφορμή την νέα γυναικοκτονία της άτυχης Γαρυφαλλιάς στην Φολέγανδρο. Κάθε μέρα, κάθε τόσο, κάτι φρικτό έρχεται στο φως για άσκηση βίας κατά γυναικών, για παρενοχλήσεις και κακοποιήσεις, ακόμα και για κυνικές δολοφονίες που σοκάρουν.

Είναι το ότιέχουν αυξηθεί τα κρούσματα; Είναι το ότι ο όγκος των πληροφοριών μας φέρνει μπροστά σε μια σκληρή πραγματικότητα τις διαστάσεις της οποίας αγνοούσαμε;  Έχουν μεταλλαχτεί, έχουν αλλάξει ποιότητα και χαρακτηριστικά οι πρωταγωνιστές; Χρειάζεται να τα μελετήσουμε όλα αυτά. Αλλά σίγουρα δεν είναι νέο το φαινόμενο. Απλά οι γυναικοκτονίες στοιβάζονται σε αστυνομικούς φακέλους, αντί να τυπώνονται σε μια εφημερίδα. Στη χειρότερη περίπτωση, έμεναν κρυφές, πίσω από ντουβάρια.  Πόσες γυναίκες θυσιάστηκαν στο βωμό της πατριαρχικής ή και της ανδρικής βίας, όταν ακόμα εκείνη δεν ήταν καν αντικείμενο αρνητικής κριτικής; Τώρα όμως είναι, κι αυτό σίγουρα αποτελεί μία κατάκτηση. Τώρα η σιωπή έχει σπάσει σχετικά και είναι κι αυτό μία κατάκτηση. Ας μη γελιόμαστε όμως. Το τέρας είναι εδώ. Ζούμε ακόμη με τον φόβο. «Μη γυρνάς μόνη το βράδυ», «μην μιλάς με κάθε άγνωστο», μη, μη, μη … Μη που αφορούν μόνο γυναίκες.

Οφείλουμε να δούμε το φαινόμενο με ψυχραιμία και σοβαρότητα, να το μελετήσουμε καλά για να το αντιμετωπίσουμε.Χθες η Καρολάιν, σήμερα η Γαρυφαλιά, αύριο ποια; Οφείλουμε να πιάσουμε το νήμα από την αρχή, να ευαισθητοποιηθούμε περισσότερο, να δράσουμε πιο στοχευμένα και αποτελεσματικά.

Από τον τρόπο που μεγαλώνουμε τα κορίτσια μας και κυρίως τα αγόρια μας, μέχρι το τι μαθαίνουν στα σχολεία και από το πλαίσιο σε εργασιακούς και κοινωνικούς  χώρους, μέχρι την επανεξέταση του Ποινικού Κώδικα στην κατεύθυνση της αυστηροποίησης των ποινών, που έχει καθυστερήσει πολύ. Από τα πρότυπα ζωής και συμπεριφορών, την εμπέδωση της ισότητας μέχρι την πλήρη εφαρμογή της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης.

Είναι πολλά τα δραματικά περιστατικά για να είναι τυχαία για να είναι «κακές στιγμές», για να μην αντιδράσουμε με την δύναμη που αρμόζει. Είναι πολλοί οι άνθρωποι της «διπλανής πόρτας» που αποδεικνύονται γυναικοκτόνοι. Η έκφραση συγκίνησης ή αποτροπιασμού δεν αρκεί.

Πρέπει να αντιμετωπίσουμε μια ολόκληρη, κακή νοοτροπία, που πηγάζει από τα βάθη της πατριαρχικής κοινωνίας μας και δημιουργεί «αντράκια». Να αντιμετωπίσουμε ένα κατασκεύασμα λάθους παιδείας και κουλτούρας, από το οποίο ξεπετάγονται «άνδρες» που θεωρούν τη γυναίκα κτήμα τους, «αντικείμενο» που μπορούν να περιποιηθούν ή να ποδοπατήσουν. Και να πετάξουν από ένα γκρεμό, όταν «εκνευριστούν», γιατί όχι; Δεν είναι όλοι οι άνδρες έτσι,βέβαια. Είναι ασφαλώς λάθος να βάζουμε όλο τον ανδρικό πληθυσμό στο τσουβάλι της πατριαρχικής σαπίλας που γεννά δεινά, τραγωδίες και δολοφονίες γυναικών. Μερικές φορές, όμως, συμβαίνει.

Πρέπει λοιπόν να παρέμβουμε ολοκληρωμένα, στοχευμένα, αποτελεσματικά. Να βάλουμε όλοι μαζί φρένο σ’ όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας με θύματα γυναίκες! Φτάνει πια!